Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι
Σε μια Ελλάδα που θα αγαπούσε τους ποδοσφαιριστές που την απογείωσαν πέρυσι το καλοκαίρι, η κλήρωση του πρωταθλήματος θα οριζόταν από τη λίγκα την 4η Ιουλίου, την ιστορική ημερομηνία της κατάκτησης του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από την Εθνική του Ρεχάγκελ. Στην Ελλάδα της παραγοντικής μιζέριας τέτοιες σκέψεις απαγορεύεται να γίνουν.
Στον πόλεμο με τον Βασίλη Γκαγκάτση, ο Λυκουρέζος και ο Βίκτωρας Μητρόπουλος έχασαν μια χρυσή ευκαιρία να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Από τη στιγμή που έμαθαν ότι η ΕΠΟ δεν προτίθεται να διοργανώσει καμία γιορτή με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη βραδιά που ο Ζαγοράκης σήκωσε το κύπελλο του πρωταθλητή Ευρώπης, οι ισχυροί παράγοντες της λίγκας έπρεπε να παρέμβουν έξυπνα και να διοργανώσουν την κλήρωση του πρωταθλήματος την 4η Ιουλίου, ζητώντας να είναι παρόντες όλοι οι θριαμβευτές της Πορτογαλίας. Οχι για να τους τιμήσουν οι πρόεδροι των ομάδων του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά για να τιμήσουν αυτοί με την παρουσία τους ένα πρωτάθλημα που φθίνει, παραδομένο στη βία, την ανυποληψία και την ανοργανωσιά.
Στοίχημα
Γιατί δεν το έκαναν; Γιατί τη λίγκα την απασχολούν άλλα. Ξέρετε ποιο ήταν το αγαπημένο θέμα συζήτησης των περισσότερων παραγόντων κατά τη διάρκεια της κλήρωσης; Οχι ο Ροναλντίνιο. H αναδιάρθρωση! Οχι γιατί τους έπιασε ο πόνος για τον ΟΠΑΠ, που τάχα μου θα έχει περισσότερα παιχνίδια για να βάλει στο Στοίχημα, αλλά γιατί αν του χρόνου από την Α' Εθνική υποβιβάζεται μόνο ένας, οι μισοί της Α' Εθνικής δεν θα κάνουν μεταγραφές γιατί δεν θα χρειάζονται παίκτες και οι μισοί της Β' θα κάνουν οικονομία για να κρατήσουν τα χρήματα και να τα ξοδέψουν όταν και εφόσον ανέβουν! Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους παράγοντες της Α' Εθνικής δεν έκρυβαν, μάλιστα, ότι αν αποφασιστεί αναδιάρθρωση και ταυτόχρονα δεν δώσει πιστοποιητικό συμμετοχής στον Ψωμιάδη ο Παπαλάκης και διαλυθεί ο Ακράτητος, θα πέσουν κι άλλο τα κασέ των παικτών, αφού κανένας δεν θα χρειάζεται ενίσχυση για να μείνει στην κατηγορία!
Prive
Ελάχιστοι πρόεδροι αντιμετωπίζουν το νέο πρωτάθλημα ως ευκαιρία για να μας παρουσιάσουν ομάδες της προκοπής. Δείτε τι γίνεται στις μεταγραφές: περίπου τίποτα! Αν διαβεβαίωνες με συμβόλαιο έναν ιδιοκτήτη μιας ΠΑΕ Α' Εθνικής ότι η ομάδα θα πετύχει το στόχο που έχει βάλει παίζοντας άθλιο ποδόσφαιρο, αυτός θα το υπέγραφε ευχαρίστως. Ο Τραϊανός Δέλλας επανέλαβε πριν από λίγες ημέρες ότι μετά την κατάκτηση του Euro δεν θα αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα γιατί υπάρχει έλλειψη οράματος. Στην πραγματικότητα το πράγμα είναι ακόμα χειρότερο: το όραμα του Ελληνα παράγοντα παραμένει η «παράγκα», με την απαραίτητη προϋπόθεση αυτός να μην είναι στην απ' έξω! Αν του εξασφαλίσεις ότι θα φτάνει στον τελικό στόχο του, ότι ο αντίπαλός του θα καταστρέφεται πάνω στο καλύτερο και ότι ο ίδιος δεν θα έχει χτυποκάρδι για τον αγώνα της Κυριακής, ο Ελληνας παράγοντας είναι ευτυχισμένος. Αν, μάλιστα, βρει κι ένα κορόιδο να του αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της μετάδοσης των παιχνιδιών της ομάδας του τρεις φορές πάνω από το λογικό, μπορεί να σταματήσει να πουλάει και εισιτήρια! Δεν έχει πρόβλημα η διεξαγωγή των ματς να γίνεται παρουσία συγγενών και φίλων για να μην τον ενοχλούν οι οπαδοί με τις απαιτήσεις τους. Πέρυσι η κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού πιο πολύ προβλημάτισε παρά έφερε ενθουσιασμό. «Να δεις τώρα ότι τα κωλόπαιδα θα ζητάνε και παραπάνω χρήματα γιατί έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης», έλεγαν στην περσινή κλήρωση του πρωταθλήματος. Φέτος, με τη σιγουριά ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, έβγαζαν φωτογραφίες με τον Ροναλντίνιο…
Πιάτσα
Αν ελάχιστοι πρόεδροι ξεχωρίζουν, αυτό συμβαίνει γιατί αγαπούν το σπορ περισσότερο από τις μπίζνες. Για τους άλλους είναι κόκκινο πανί όποιος διαφέρει, ο Ντέμης π.χ. Οι επαγγελματίες παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτοί που δεν κάνουν καμία άλλη σοβαρή δουλειά πέρα από το να συντηρούν και να συντηρούνται από ομαδούλες, δεν είδαν καθόλου καλά την εμπλοκή του με την ΑΕΚ. Τη χλεύασαν, περίμεναν ότι η ΑΕΚ θα διαλυθεί –και ακόμα το ελπίζουν. Ο Ντέμης είναι απειλή. Και ο Ζαγοράκης, που λέγεται ότι θέλει να πάρει τον ΠΑΟΚ, επίσης. Και ο Μαχλάς, χειρότερη. Οχι μόνο γιατί μια πιθανή επιτυχία των πρώην ποδοσφαιριστών καταργεί το αναγκαίο της παρουσίας των παραγόντων, αλλά κυρίως γιατί οι παίκτες αυτοί έχουν άλλο ήθος, μιλάνε άλλη γλώσσα, ακολουθούν άλλους κώδικες: με απλά λόγια, χαλάνε την πιάτσα!
Επιτυχία
Ενα χρόνο μετά την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, οι πρωταθλητές Ευρώπης είναι η μεγαλύτερη απειλή για το εγχώριο παραγοντικό καρακατσουλιό. Η περσινή επιτυχία τους κάνει τις συνεχείς αποτυχίες των ελληνικών ομάδων στις διεθνείς διοργανώσεις να φαίνονται ακόμα μεγαλύτερες από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Το ήθος τους παραμένει ξεχωριστό και σπάνιο, παρά την προσπάθεια διάφορων καλοθελητών να τους μειώσουν. Η δημοτικότητά τους εξακολουθεί να είναι τεράστια, αντίθετα με αυτή των παραγόντων, που στα μάτια της κοινής γνώμης ήταν και είναι υπεύθυνοι για όλα τα στραβά του πρωταθλήματός μας. Στον ακήρυχτο πόλεμο των παραγόντων με τους ποδοσφαιριστές, οι πρωταθλητές Ευρώπης ήταν και είναι οι σούπερ ήρωες τους οποίους η αυτοκρατορία του κακού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Κυρίως γιατί παραμένουν η απόδειξη ότι η εγχώρια μιζέρια δεν οφείλεται στους παίκτες, αλλά σε όσους έχουν τις τύχες του πρωταθλήματός μας στα συρτάρια τους.
Οραμα
Το χειρότερο για τους παράγοντες είναι ότι η επιτυχία της Εθνικής θα τους κυνηγάει για πάντα: έγινε αιτία για να συνειδητοποιήσει πολύς κόσμος ότι κανένας στόχος δεν είναι απαγορευμένος, φτάνει να έχεις όραμα, θάρρος, οργάνωση και πρωταθλητές. Οι παράγοντες στο τελικό κατόρθωμα δεν είχαν κανέναν απολύτως ρόλο. Ούτε αυτόν του κομπάρσου…