Το μέλλον που χτίζεται (Sportday / Αντ.Καρπετόπουλος)

Έχω καιρό να γράψω κάτι για την ΑΕΚ, όχι λόγω έλλειψης πληροφόρησης, αλλά γιατί σέβομαι τη δουλειά που γίνεται. Διοικητικά η ΑΕΚ λειτουργεί υποδειγματικά και η ευκολία με την οποία έπιασε τον περσινό της στόχο (επιστροφή του κόσμου στο γήπεδο, καλά αποτελέσματα, οικονομική εξυγίανση) δεν επιτρέπει ούτε γκρίνιες ούτε δηκτικές παρεμβάσεις. Θα σας γράψω δύο-τρία πράγματα, γιατί ξαφνικά ακούω μια μουρμούρα αδικαιολόγητη και ενοχλητική.

Η ΑΕΚ κινήθηκε πιο νωρίς απ' όλους τους υπόλοιπους γιατί είναι διοικητικά οργανωμένη. Πήρε πίσω τον Λάκη, απέκτησε τον Αλεξόπουλο, βρήκε τον Βενλίνσκι, άρπαξε τον Σαπάνη και έκλεισε κάποιους χαρισματικούς πιτσιρικάδες της Εθνικής Νέων που ο Ιλια Ιβιτς παρακολουθούσε καιρό τώρα. Παγιδεύτηκε λίγο στις περιπτώσεις του Ασουνσάο και του Αλβες: πιθανότατα εκτιμούσε ότι δεν θα έφευγαν και οι δύο και ήθελε να δει ποιος θα μείνει ώστε να κινηθεί κατάλληλα. Ως ανάγκη, έπειτα από τη φυγή του Μιχαηλίδη, προέκυψε και ο τερματοφύλακας. Κι εδώ είναι φανερό ότι ο Σάντος και ο Ιβιτς κοιτάζουν να δουν αν θα πάρουν κάποιον για βασικό ή αν θα πλαισιώσουν με έναν καλό τερματοφύλακα τον Χιώτη. Τα χρήματα δεν είναι απεριόριστα και γι' αυτό πρέπει να ξοδευτούν προσεκτικά.

Αξονας

Ο αληθινός εφιάλτης θα ήταν μια πιθανή αντικατάσταση του Κώστα Κατσουράνη. Αν αυτός έφευγε, η ΑΕΚ θα χρειαζόταν δύο καλούς παίκτες στον άξονα, και μάλιστα ακριβούς. Δεν ξέρω αν ο Ιβιτς είναι έτοιμος να διαχειριστεί κάτι τέτοιο: αν έχεις προγραμματίσει μια χρονιά ποντάροντας ότι θα ξοδέψεις λίγα, ψάχνεις καλούς παίκτες με χαμηλά κασέ. Αν ξαφνικά, στην πορεία, σου δώσουν πολλά χρήματα για ξόδεμα, η δυσκολία γίνεται μεγαλύτερη, αφού θα πρέπει σε χρόνο ρεκόρ να αντεπεξέλθεις σε μια νέου τύπου στρατηγική. Το πώς ξοδεύεις τα χρήματα εξαρτάται πολύ από τα πόσα έχεις στην τσέπη σου. Πιθανότατα η ΑΕΚ να αργεί να ολοκληρώσει τις μεταγραφές της γιατί περιμένει να δει τι θα γίνει τελικά με τον Κατσουράνη, αλλά αυτό είναι μια εικασία. Ας δούμε τα άλλα, τα οποία είναι για την ώρα σίγουρα.

Τάσεις

Διακρίνω εδώ και αρκετό καιρό δύο τάσεις μεταξύ των οπαδών της ΑΕΚ, άκρως ανησυχητικές. Η πρώτη είναι εκείνη που θέλει πίσω τους βετεράνους ήρωες που αγαπήθηκαν σε άλλες εποχές. Προκύπτει ένα πρόβλημα στην αντικατάσταση του Ασουνσάο; «Να φέρουμε πίσω τον Ζαγοράκη», εκλιπαρούν οι «χήρες» της πάλαι ποτέ Dream Team που έλιωσε με τα πρωτοβρόχια. Δεν βρίσκεται γρήγορα ο παίκτης που θα παίξει στη θέση του Αλβες; «Θέλουμε τον Δέλλα, τον Καψή, τον Γκαμάρα», φωνάζει μια πλευρά του πλήθους. Ακρως ανησυχητική είναι και η δεύτερη τάση. Αυτή την αντιπροσωπεύουν όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι με έναν παίκτη–κράχτη και δύο προσθήκες η ΑΕΚ είναι έτοιμη να πάρει το πρωτάθλημα κι αναρωτιούνται γιατί η διοίκηση δεν το κάνει.

Ομάδα

Ολοι καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσουν καλοκαιριάτικα το μυαλουδάκι τους: ομάδα προσπαθεί καταρχήν να φτιάξει η ΑΕΚ. Ομάδα με βάσεις, με μέλλον, με προοπτική -κι αυτό στο άρπα-κόλλα και με παίκτες-κράχτες δεν γίνεται. Το προσπάθησε επανειλημμένως, όπως θα θυμόσαστε, ο Πέτρος Στάθης και η ΑΕΚ συμπλήρωσε μια ντουζίνα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. Ομως γι' αυτό δεν φταίει η τωρινή διοίκηση. Αυτή σ' ένα αγωνίστηκε και παραλίγο να το κερδίσει.

Αναστάτωση

Τι να τον κάνει τον Ζαγοράκη η ΑΕΚ; Να δώσει το ακριβότερο συμβόλαιό της σ' έναν παίκτη που μπορεί αγωνιστικά να κάνει τη διαφορά, το καταλαβαίνω. Αλλά τα προσόντα του αρχηγού της Εθνικής έχουν να κάνουν κυρίως με το χαρακτήρα του: οι ηγετικές του ικανότητες, το αρχηγικό του χάρισμα και η παρουσία του στο γήπεδο είναι σπουδαία σε ομάδες που τέτοιους παίκτες δεν έχουν, στον ΠΑΟΚ π.χ. Ο Ζαγοράκης θα φέρει στη Θεσσαλονίκη την ευχάριστη αναστάτωση της φιλοδοξίας του να ξανακάνει τον ΠΑΟΚ μεγάλο. Στην ΑΕΚ τι θα έδινε; Φιλοδοξίες, ηγετικά χαρίσματα, διοικητική βαρύτητα, όραμα και μαγκιά έχουν όλοι οι τωρινοί leader της ΑΕΚ: ένας ακόμα θα ήταν πρόβλημα, πόσο μάλλον όταν στο πίσω μέρος του μυαλού όλων θα υπήρχε η σκέψη του εντοπισμού του διαδόχου του.

Αποστολή

Το φετινό δεύτερο βήμα της νέας διοίκησης της ΑΕΚ, το πιο δύσκολο αλλά συνάμα και το πιο σημαντικό, δεν είναι να συντηρήσει την περσινή ομάδα, αλλά να κάνει μια ομάδα πιο φρέσκια, πιο ορεξάτη, πιο νεανική: να βάλει τις βάσεις για την ΑΕΚ του μέλλοντος, μια ομάδα που χάρη στη φρεσκάδα των παικτών της θα έχει αποστολή να ξεφύγει από τα συνηθισμένα. Δεν πιστεύω ο Ιβιτς και ο Ντέμης να κάνουν το λάθος και να γεμίσουν την «Ενωση» περήφανα γηρατειά: το ακριβώς αντίθετο χρειάζεται, δηλαδή να ενθαρρυνθεί ο Σάντος να δώσει ευκαιρίες και χρόνο συμμετοχής σε όλα τα ταλαντούχα πιτσιρίκια που από πέρυσι μαζεύονται. Ο Κυριακίδης, ο Πλιάτσικας, ο Κομβολίδης, ο Παπασταθόπουλος, ο Κουτρουμάνος πρέπει να κολυμπήσουν στα βαθιά και γρήγορα, όχι να κουβαλούν τις φόρμες των μεγάλων.

Διάγγελμα

Μετά το Euro περίμενα από έναν τουλάχιστον πρόεδρο μεγάλης ομάδας Α' Εθνικής να πει τα εξής: «Κατασυγκινήθηκα με αυτό που ζήσαμε στην Πορτογαλία. Οι Ελληνες παίκτες απέδειξαν ότι έχουν και καρδιά και προσόντα και ότι χρειάζονται ευκαιρίες. Αρκετά με τους γυρολόγους που μαζέψαμε, εγώ θέλω στην ομάδα μου Ελληνόπουλα, γιατί αυτά μεγαλώνοντας θα παίξουν στην Εθνική και θα μας ξανακάνουν περήφανους. Και θέλω η ομάδα μου να έχει τη νοοτροπία της Εθνικής του Ρεχάγκελ. Να είναι οικογένεια, να έχει παίκτες με φιλοδοξίες και να είναι έτοιμη να παλέψει κάθε στιγμή με τη δύναμη της ψυχής της».

Πράξη

Δεν το είπε κανένας. Αν το πει ο Ντέμης και το κάνει και πράξη, μέχρι που παίρνω διαρκείας κι εγώ. Για να δω το μέλλον την ώρα που χτίζεται…