Ο ανταγωνισμός της μεταγραφικής περιόδου για ομάδες και ΜΜΕ (Sportday / Χρ. Χαραλαμπόπουλος)

Eνα συμπέρασμα που προέκυψε από την προχθεσινή παρουσίαση των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων του Ολυμπιακού είναι ότι τουλάχιστον στην περίοδο των μεταγραφών δεν πρέπει κανείς να παίρνει στα σοβαρά τις διαψεύσεις των ΠΑΕ σε θέματα που αφορούν πιθανούς μεταγραφικούς στόχους. Φαντάζομαι ότι όλοι έχετε πληροφορηθεί την απάντηση του Σωκράτη Κόκκαλη, όταν ρωτήθηκε πώς σχολιάζει παλαιότερη δήλωσή του, ότι η πειραϊκή ομάδα δεν διαπραγματεύεται με τον Μ. Κωνσταντίνου.

Οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τη δουλειά τους όντας καχύποπτοι απέναντι σε τέτοιες διαβεβαιώσεις από τις ΠΑΕ, από όλες τις ΠΑΕ, σε αυτήν ειδικά την περίοδο. Μία περίοδο που έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, με βασικότερο τον έντονο ανταγωνισμό, τόσο ανάμεσα στις ομάδες όσο και ανάμεσα στα ΜΜΕ. Εναν ανταγωνισμό που έχει ως στόχο το κέρδος από τη δημιουργία των εντυπώσεων στους φιλάθλους. Αυτές τις εντυπώσεις οι ΠΑΕ στοχεύουν να τις κερδίσουν με την επικοινωνιακή τους πολιτική που ΔΕΝ σχεδιάζεται μόνο για να περιλάβει τα «φιλικά» προς αυτές μίντια.

Οι φίλαθλοι, οι οπαδοί, πέραν όλων των άλλων, είναι για τις ομάδες και πελάτες και οι ομάδες γνωρίζουν ότι η μεγαλύτερη μάχη γίνεται για την απόκτηση «πελατών» που βρίσκονται στις ηλικίες 8-15 ετών. Με δεδομένο ότι πολύ δύσκολα αλλάζει κάποιος ομάδα μόλις ξεπεράσει την εφηβεία, οι ομάδες γνωρίζουν ότι οι «πελάτες» που θα κερδίσουν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, θα τους μείνουν. Και οι φίλαθλοι ή οι οπαδοί αυτής της ηλικίας είναι πολύ ευπρόσβλητοι στον εντυπωσιασμό.
Σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, η εντύπωση έρχεται πάντα πριν από την ουσία, όπως ακριβώς ο κομπογιαννιτισμός έρχεται πριν από την επιστήμη. Οι εντυπώσεις -η δημιουργία μιας εικόνας ωραιοποιημένης κατά βάση- έχουν πολύ μεγαλύτερη πέραση σε αυτό που ονομάζεται show business και που έχει πλέον συμπεριλάβει και το ποδόσφαιρο. Αλλωστε, ένας από τους λόγους που βοήθησε στην ακόμη μεγαλύτερη άνοδο της δημοφιλίας του ποδοσφαίρου, ήταν το γεγονός ότι οι διαφημιστές και οι επικοινωνιολόγοι -που μην ξεχνάτε ότι βασική τους δουλειά είναι να φτιάχνουν εικόνες- αποφάσισαν να δημιουργήσουν τους ποδοσφαιριστές-stars.

Αυτοί οι ποδοσφαιριστές βοηθούν και τα προϊόντα να πωλούνται καλύτερα. Φυσικά, μιλούμε για προϊόντα που ξεπερνούν κατά πολύ το εύρος της αγοράς αθλητικών ειδών και εντάσσονται σε αυτό που ονομάζεται Life style. Για τις ομάδες, ένα μεταγραφικό απόκτημα όσο καλύτερα διαφημιστεί, τόσο μεγαλύτερα εξωαγωνιστικά κέρδη μπορεί να φέρει. Ενα μόνο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα τόσα της σύγχρονης ιστορίας μάρκετινγκ των ομάδων.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε απόσβεση της μεταγραφής του Βερόν που κόστισε 18 εκατομμύρια μέσα σε τέσσερις αγωνιστικές, από τις εισπράξεις του καταστήματος που πουλάει είδη της ομάδας. Η εμπορική απήχηση ενός ονόματος, όμως, κρίνεται μακροπρόθεσμα και από την αγωνιστική πορεία της ομάδας. Μία πορεία που απαντά στα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την ουσία. Σε ό,τι αφορά τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, αυτήν ειδικά την περίοδο, νομίζω ότι εξηγείται εύκολα.

Ολοι επιδιώκουν την πρωτιά στη μετάδοση της είδησης, για να την εκμεταλλευτούν εμπορικά ανεβάζοντας κυκλοφορίες, ακροαματικότητες και θεαματικότητες. Σε μία τέτοια περίοδο, όπως η μεταγραφική με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, το ραδιόφωνο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το Διαδίκτυο ακολουθεί. Ομως, με τον πολλαπλασιασμό των πηγών πληροφόρησης, κάθε «φήμη» αναγορεύεται σε «πληροφορία», που συχνά είναι πολύ δύσκολο να διασταυρωθεί, καθώς μία τέτοια ενέργεια απαιτεί χρόνο και επειδή κανείς δεν διακινδυνεύει να χάσει την πρωτιά της μετάδοσης, στον «αέρα» βγαίνουν τέρατα. Οπως με την προχθεσινή -σύμφωνα με τις «φήμες»- άφιξη του Σαβιόλα στην Αθήνα. Το ζήτημα αυτό πρέπει να απασχολήσει εμάς τους δημοσιογράφους στα σοβαρά, όσο είναι καιρός, γιατί διακυβεύεται κάτι θεμελιώδες. Η αξιοπιστία μας.