Περή σοστού οδιγού προετιμασίας τον πεχτόνε τον ομάδονε (Sportday / Dr Μητσάρας Φουρκέτας)

Eίμαι νομίζον ότι θα είστε απολίτος συνφονφονούντες με την διαπίστοσιν του γράφοντος ότη στις προετιμασίες τον ομάδονε γράφοντε τρομερά φίδια, για να μένη ο οπαδός στην τσίτα τόρα που δεν έχη προταθλήματα κε Εβρόπες. Είνε ακσιοππερίεργον πος γίνετε όλη οι νεοαποχηθέντες να πετάνε στις γιμναστικές κε στις κορίνες. Κε άμα όλοι αφτοί πετάνε, γιατί γαμότο δεν γίνοντε οι προετοιμασίες σε αεροδρόμια κε τρέχουνε τόσο ακριβά αερόπλανα σε κάτις κολοχόρια που είνε όλο κατσάβραχα ή είνε λέη θέρετρα.

Τόρα πος γίνετε να είνε θέρετρον ένα μέρος που δεν έχη τρία χιλιόμετρα, τουλάχιστον παραλία, που δεν έχη ρουμς του λετ, που δεν έχη κολάδικα, που δεν έχη καφετέριες κε ταβέρνες με τίποτες πσαρούκλες που πας να φας κε φέβγεις χορις τον κόλο σου, που δεν έχη μπαρ με τίποτε ξέκολα να χορέβουνε στα τραπέζα πάνο για να τα πιάσης κε να τα βάλης κάτο, που δεν είνε η παραλία γιομάτη βυζάρες που λιάζοντε και στρινγκ διαφόρον μαρκόν, τότε δεν πρόκειτε περί θερέτρου, αλλά φερέτρου για τους έχοντες μιαν ηλικίαν κσεπερνούσαν τα όρια σιντακσιοδότισης. Επανέρχομε σε παρομίοσιν πεχτον με αερόπλανα κε πιστέβο ότι άμα τη επιστροφή της ομάδας, είνε αδιανόητον να μένουνε σε σπίτια ή κσενοδοχήα κε να μην μένουνε σε τίποτες τολ, όπος γίνετε με τα αεροπλάνα, ολουνού του κόσμου. Γιατί άμα το αερόπλανο δεν μένη στο τολ, μετά σκουριάζη κε βγένουνε μετά οι δημοσιορουφιάνοι κε γράφουνε «χαρτοσαήτα το μιράζ που πήρε ο πρόεδρας» κε έτση πλιτονται τα κήρος τον προέδρονε, γεγονός ανεπίτρεφτον.

Εγό κε σε ότη με αφορά προσοπικός περή τον θεμάτον της προετιμασίας έχο κσεκάθαρον άποπσιν κε είμε εφαρμόζον αφτήν την άποπσην μετά επιτιχίας εδό κε χρόνηα. Καταρχήν επιδής είνε γνοστόν περί του φιλελεφθέρου του χαραχτήρα μου, εγό ποτέ δεν μάντροσα τους πέχτες, ιπποχρεοτικός, ποτές σε προετιμασίες σε τίποτες κολοχόρια ή σε στέρνες κε πιγάδηα. Άλλο το τι έκανα με τις γικέκες τους, που τις μάζεβα για διό βδομάδες μόνο, σε ένα καμπ κε τους παρέδινα συνβουλές πσιχολογικής ιπποστίρικσις για να στέκοντε στο πλάη τον αντρόνε τους στιν διάρκηα της περιόδου. Αφτό λιτουργή κε απελεφθεροτικά για τους πέχτες που αμα κσέρουνε ότη οι γινέκες τους είνε μαντρομένες κάπου, είνε πιο ελέφθερη κε προετιμάζοντε χορίς ανχος.

Ο ομιλόν έχη αφήση τους πέχτας να προετιμάζοντε όπου θέλη ο καθένας κε να έχη ο καθένας τα δικά του διατροφηκά προγράμματα, με παηδάκηα κε μουσακάδες κε παστίτσα κε όταν γουστάρουνε να τρόνε κανα γλικό κε κανα χονεφτικό μπακλαβά. Η μόνη συνβουλή που δίνο στους πέχτας είνε μία ζιγαριά που μιλάη κε την δίνο στους πέχτες για να παρακολουθάνε το βάρος τους. Το κόλπο είνε ότι ι ζιγαριά μιλάη μόνο μία κουβέντα άμα ο ανεβένον πάνο τις είνε ανο τον 130 κιλόνε κε τότε λέη «μόνο ένας-ενας να ανεβένετε» κε οι πέχτες καταλαβένουνε ότη κάνανε μία μικρά ιππέρβασης κε κάνουνε κράτη.

Επίσις, τους αφίνο ανεκσέλεγκτους να πιδάνε ότι θένε, διλαδί άπασες τις εθνικότιτες αλλά πάντα με προφιλάκσις, γιατί άμα τον πέχτη τονε βάλις να πιδάη εμπόδηα κε τέτηα το κάνη αγγαριοδός, ενό το μιστικόν είνε να το γουστάρη αφτο που κάνη για να έχη αντίκρισμα μετά. Τάφτα κε διατελό ντούρος εις τας επάλξεις της ενημέρωσης ες αεί, εκσόν από τις αργίες.