Νεανικά μέτωπα, γεμάτα ρυτίδες (Sportday / Ν.Παπαδογιάννης)

Η Εθνική Νέων κατέλαβε την 5η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για παίκτες μέχρι 20 ετών. Το μάτι της στήλης στη Ρωσία, όπου έγιναν οι αγώνες, λέει ότι «πάλι καλά». Δεν είχε τις δυνατότητες να φτάσει ψηλότερα, ούτε μπορούσε να συγκριθεί με τις τέσσερις των ημιτελικών. Κι ας κέρδισε 6 από τους 8 αγώνες της.

Η Εθνική Εφήβων τερμάτισε 13η (ολογράφως: δέκατη τρίτη) στο Ευρωμπάσκετ για παίκτες μέχρι 18 ετών, όπου κινδύνευσε ακόμα και με υποβιβασμό στη β' κατηγορία της FIBA. Eχασε στις λεπτομέρειες την πρόκριση στα προημιτελικά, μετά όμως κατέρρευσε. Μάλιστα δέχθηκε έντονη επίπληξη και κινδύνευσε με βαρύτερη τιμωρία, επειδή προπονητής και παράγοντες έστησαν καβγά με έναν διαιτητή και αποβλήθηκαν από τον πάγκο σε αγώνα κατάταξης... Η Εθνική Παίδων τα θαλάσσωσε πανηγυρικά στο μικρότερο όλων των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων (για παίκτες μέχρι 16 χρονών). Ξεκίνησε με δύο νίκες, αλλά έχασε με 7 πόντους το καθοριστικό ματς από τους Κροάτες και αποκλείστηκε από τα προημιτελικά, ενώ της έφτανε και ήττα με 5. Ποιος να δασκαλέψει τα πιτσιρίκια, τι θα 'πρεπε να κάνουν για να αποφύγουν την παράταση...
Η Εθνική Κορασίδων πήρε τη 13η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για κορίτσια μέχρι 16 ετών, γλίτωσε δηλαδή -κι αυτή- στο «τσακ» τον υποβιβασμό στη Β' Εθνική. Καθ' οδόν, πέτυχε ένα σπάνιο αρνητικό ρεκόρ. Σε αγώνα κατάταξης με την Τουρκία έβαλε 1 πόντο σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο! Τελικό σκορ, 26-69. Ευτυχώς, το πρώτο μέρος ήταν πιο παραγωγικό.

Η Εθνική Νέων Γυναικών (κοπέλες μέχρι 20 ετών) τα κατάφερε καλύτερα από κάθε άλλη που πέρασε φέτος τα σύνορα για να παίξει σε Ευρωμπάσκετ. Πλησίασε στο βάθρο, ωστόσο κατατροπώθηκε στο μικρό τελικό από τη Λετονία (36-65) και έμεινε στην τέταρτη θέση.

Στους Μεσογειακούς Αγώνες, οι ομάδες επιλέκτων που επελέγησαν για να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην Αλμερία πήγαν καλά. Η ανδρική πήρε το ασημένιο μετάλλιο (όπως και στην προηγούμενη διοργάνωση) και μάλιστα ηττήθηκε από την Ιταλία στο τελευταίο δευτερόλεπτο του τελικού. Η δε γυναικεία κατέλαβε την τέταρτη θέση.

Για «καλοκαίρι γεμάτο δόξα σε έντεκα μέτωπα» ή κάπως έτσι μιλούσε το επίσημο περιοδικό της ΕΟΚ (τότε που υπήρχε ακόμα γραφείο Τύπου και επίσημη ενημέρωση). Σαν πολλές ρυτίδες δεν μαζεύτηκαν σε αυτά τα νεανικά μέτωπα; Μέχρι τώρα, πλατιά χαμόγελα πήραμε μόνο από την υποβαθμισμένη συνάντηση των χωρών της Μεσογείου, όπου ο συναγωνισμός είναι φτωχός και η διάκριση σχετικά εύκολη. Αν δεν έχασα το μέτρημα (και αν δεν μπερδεύτηκα με τη «σαλαμοποίηση» των κατηγοριών) ακολουθούν άλλες τέσσερις δύσκολες αποστολές: το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νεανίδων (μέχρι 18 ετών), το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων (μέχρι 20), ώσπου φτάνουμε στα δύο «μεγάλα» Ευρωμπάσκετ: Γυναικών αρχές Σεπτεμβρίου στην Τουρκία, Ανδρών μέσα του ίδιου μήνα σε Σερβία/Μαυροβούνιο.

Δεν είμαι από εκείνους που δίνουν ιδιαίτερη αξία στις διοργανώσεις των μικρών ηλικιών. Χρήσιμες είναι για να μας χαρίζουν πότε πότε ένα θερινό μειδίαμα, αλλά όχι για να τις παίρνουμε στα σοβαρά και να βγάζουμε βαρύγδουπα συμπεράσματα. Ειδικά όταν μιλάμε για αμούστακα πιτσιρίκια. Αν οι 19άρηδες και οι 20άρηδες είναι ένα βήμα από τις Εθνικές ομάδες των Ανδρών και των Γυναικών, για τους 15άρηδες ο δρόμος είναι μακρύς, ανηφορικός και συχνά αδιάβατος. Δείτε πόσοι διεθνείς της Παίδων κατορθώνουν να φορέσουν το εθνόσημο και μετά τα 20 τους χρόνια και θα καταλάβετε. Οι Νέοι και οι Εφηβοι, όμως, αυτοί που βρίσκονται στο κατώφλι της μεγάλης Εθνικής, αξίζουν μια πιο προσεκτική ματιά. Οχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τις μπασκετικές επιδόσεις τους, αλλά και σε σχέση με τη συμπεριφορά τους. Σε πρόσφατα διεθνή ραντεβού, είδαμε νεαρούς Ελληνες «σταρ» να χαστουκίζουν συμπαίκτες (Φώτσης) ή να δέρνουν αντιπάλους (Σχορτσιανίτης). Θα έχουμε και στην Αργεντινή τέτοια; Το μικρό Μουντομπάσκετ θα γίνει μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες, τουλάχιστον όμως έχουμε προπονητή δημοσιογράφο (Μ. Μανουσέλης), οπότε ελπίζουμε ότι θα τα μάθουμε όλα!