Σάλπισμα αντεπίθεσης... (SPORTDAY)

Ώρα να πέσουμε με τα μούτρα στη δουλειά και να προσπαθήσουμε να κάνουμε το μεγάλο καμ-μπακ ως ομάδα. Η αποστολή της Εθνικής Ελλάδος για την πρόκριση στο Μουντιάλ του 2006 είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα και κάθε ματς θα είναι τελικός. Γι’ αυτό και στο ματς με το Καζακστάν δεν πρέπει κανένας, από τους παίκτες μέχρι τους φιλάθλους, να περιμένει έναν περίπατο. Θυμάμαι εκείνο το ματς τον Νοέμβριο του 2002, όταν ουσιαστικά άρχισε η αντεπίθεση για τα τελικά του EURO στο παιχνίδι με την Αρμενία, με τα δύο γκολ του Ντέμη, πως υπήρχε ένα κλίμα γκρίνιας στην ομάδα. Θα θυμάστε ότι εκείνη τη μέρα είχε βγει προς τα έξω πως παίχτηκε ένα άγριο σκηνικό στα αποδυτήρια με τσακωμό στην ανάπαυλα και τον Τσιάρτα να είναι στο «τσακ» να αποχωρήσει από την Εθνική ομάδα. Κι όμως, από εκείνη την ημέρα που ήρθε η νίκη, η Εθνική μας ομάδα έκανε μια μεγάλη αντεπίθεση και κατάφερε να πάρει την πρόκριση για την Πορτογαλία, με αποτέλεσμα να φτάσει εκεί και να πάρει το Κύπελλο.

Ίσως τελικά να το έχουμε στο αίμα μας να κάνουμε θρίλερ τις καταστάσεις και να προκρινόμαστε την τελευταία στιγμή. Άλλωστε, ο Έλληνα γενικώς είναι ο άνθρωπος που τα αφήνει όλα για την τελευταία ώρα και τα…αφήνει όλα για την….τσίλια, ώστε να έχει και περισσότερο γούστο. Η Εθνική μπορεί ακόμα να περάσει στα τελικά ίσως ακόμα και πρώτη, αν εξακολουθήσουν και οι αντίπαλοι να στραβοπατούν από εδώ και από εκεί. Εκείνα τα ματς που με απασχολούν πιο πολύ είναι τα εντός έδρας με τους εύκολους θεωρητικά αντιπάλους, με τους οποίους, συνήθως, χαλαρώνουμε και πολλές φορές τελικά τρώμε τα μούτρα μας.

Ο Θοδωρής Ζαγοράκης, πάντως, δεν νομίζω ότι θα θελήσει να του χαλάσουν το πάρτι της 100ης συμμετοχής τους και πιστεύω να σημειώσει και το γκολ με το οποίο θα κάνει και σεφτέ ,ώστε να μην του κάνουν πλάκα οι συμπαίκτες του για το ότι δεν σκοράρει.