Τα μάθατε τα νέα; Δημιουργήθηκε σύνδεσμος φιλάθλων της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, με περισσότερα από 50 ιδρυτικά μέλη από διάφορες πόλεις της Ελλάδας! Και δεν είναι περιστασιακοί εραστές της «επίσημης αγαπημένης», παρασυρμένοι από κάποιον εποχιακό ενθουσιασμό. Τέτοιους μπορεί να βρείτε στο πλευρό της Εθνικής ποδοσφαίρου μετά το περσινό θαύμα της Πορτογαλίας, αλλά όχι στο μπάσκετ. Εδώ μιλάμε για «αρρωστάκια» της πορτοκαλί μπάλας, ένα τσούρμο από ωραίους τύπους που ακολούθησαν την Εθνική πρόπερσι στη Σουηδία, πανηγύρισαν μαζί της τους θριάμβους της πρώτης φάσης στο Μπόρας και πόνεσαν όσο κι εμείς τη βραδιά της οδυνηρής ήττας από την Ιταλία στα προημιτελικά. Πολλοί από αυτούς ακολούθησαν την ομάδα και σε προηγούμενες διοργανώσεις, ενώ έδωσαν δυναμικό «παρών» πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Και ετοιμάζονται για Βελιγράδι! Το τρένο για την πρωτεύουσα της Σερβίας θα ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη με 20, περίπου, μάγκες ντυμένους στα γαλανόλευκα, εξοπλισμένους με σημαίες, κασκόλ, ταμπούρλα, πανό και παστίλιες για το λαιμό. Προσοχή: δεν είναι κάποιος σύλλογος φασιστοειδών μεταμφιεσμένος σε «αθλητικό σύνδεσμο». Είναι συνηθισμένη πρακτική αυτή στις τάξεις των φαιοχιτώνων, αλλά στην περίπτωσή μας πρόκειται για μια δράκα αγνών, ωραίων, ελαφρώς τρελαμένων μπασκετικών, ορκισμένων να σταθούν στο πλευρό της Εθνικής ομάδας όχι μόνο στα εύκολα (είπαμε, δεν είναι ποδόσφαιρο εδώ) αλλά και στα δύσκολα.
Τους θυμάμαι πρόπερσι στη Σουηδία. Σοβαρά και μορφωμένα παιδιά, αλλά η τρέλα τρέλα! Εβαφαν τα πρόσωπά τους μπλε, μαζεύονταν από το μεσημέρι σ' ένα ελληνικό μαγαζί του Μπόρας, σκαρφίζονταν τα συνθήματα της βραδιάς και ξεκινούσαν για το ματς όλοι μαζί, ποδαρόδρομο, φωνάζοντας και τραγουδώντας. Μέσα στο γήπεδο δεν σταματούσαν στιγμή τις φωνές. Αλλά χωρίς ακρότητες, χωρίς βρισιές, χωρίς κραυγές βιασύνης και ασχετοσύνης (του στυλ «τι κάνεις, ρε άσχετε Ιωαννίδη;»), χωρίς τα αηδιαστικά σεξουαλικά συνθήματα των Ελλήνων που πήγαν στην Πορτογαλία για το ποδοσφαιρικό Εuro. Στη Σουηδία ακούγονταν ιαχές του τύπου: «Βάλε μέσα τον Ντικούδη, να καεί το πελεκούδι». «Βάλε μέσα το Σιγάλα, για να χαθεί η μπάλα». Ή και πιο σκωπτικά για το δικό μας σινάφι (αφού μας είχαν πάρει τα θάρρητα από τις συναθροίσεις στις ζυθοποιίες της πόλης): «Βάλε μέσα και το Συρίγο και θα σηκωθώ να φύγω»!
Οι περισσότεροι είναι από τη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και από την Αθήνα, τα νησιά, την Πελοπόννησο, το εξωτερικό. To μότο τους τα λέει όλα: «Είμαστε παιδιά του '87 και ξεκινάμε την ανάγνωση των εφημερίδων από τις σελίδες του μπάσκετ». Με αρκετούς από αυτούς κρατήσαμε φιλία, δύο χρόνια τώρα. Και αυτόν τον Σύνδεσμο Φίλων Επίσημης Αγαπημένης, ονόματι «Οι Πελαργοί» (από το σήμα του αλησμόνητου Ευρωμπάσκετ του '87) τον θεωρούμε και λίγο πνευματικό παιδί μας, εμείς οι λίγοι δημοσιογράφοι που φανατιζόμαστε με την Εθνική μπάσκετ και την ακολουθούμε παντού και πάντοτε. Εξυπακούεται ότι θα εγγραφούμε και ταπεινά μέλη.
Οποιος θέλει να ακολουθήσει την αποστολή των «Πελαργών» στο Βελιγράδι, προφταίνει ακόμα. Το ταξίδι είναι εύκολο, κοντινό και φτηνό. Ή μπορείτε να το οργανώσετε για το δεύτερο γουικέντ της διοργάνωσης, ελπίζοντας ότι η Εθνική θα προχωρήσει και θα παίξει στα προημιτελικά, τα ημιτελικά και τους τελικούς. Οι «Πελαργοί» βάζουν το κέφι και την καλή παρέα, μαζί και η αφεντιά μας, ημών των αμετανόητων. Η εταιρεία Moritz πρόσφερε ομοιόμορφες εμφανίσεις και ο διεστραμμένος εγκέφαλος των μελών γέννησε το πρώτο τετράστιχο: «Στο Βελιγράδι ήρθα με τρενάκι, για να χαζέψω λίγο μπασκετάκι/Κι η Εθνική με πήρε απ' το χέρι και μου 'δειξε το πιο ψηλό αστέρι/Και τώρα θέλω Κύπελλο να πάρω και στην πατρίδα πίσω να γουστάρω/Κι οι «Πελαργοί» που ήρθαν στη Σερβία, για την Ελλάδα 'γράψαν ιστορία»! Καλό, εεεε;
Εάν ενδιαφέρεστε, για Βελιγράδι ή γενικώς, στείλτε e-mail στο pelargoi87@yahoo.gr ή επικοινωνήστε με κάποιο από τα μέλη του προσωρινού Δ.Σ.: τον Θάνο Μηλούση από τις Σέρρες (6977-788121), τον Βασίλη Δασκαλόπουλο από την Αθήνα (6973-794194), τον Μάριο Ξανθίδη από την Αλεξανδρούπολη (6979-779055), τον Γιώργο Κηπουρό από τη Θεσσαλονίκη (6937-879566), τον Πάνο Παπαδόπουλο από την Ξάνθη