Χρειάζεται τόλμη (Sportday / Τάσος Νικολογιάννης)

Είναι αυτός ο πάτος του βαρελιού ή έχει και πιο κάτω; Αυτό αναρωτιούνται οι πικραμένοι φίλοι του Παναθηναϊκού, που βλέπουν στην πιο ελπιδοφόρα περίοδο από πλευράς μεταγραφών και επενδύσεων την ομάδα ύστερα από τρεις αγωνιστικές να έχει μόλις δύο βαθμούς, ευρισκόμενη στην 11η θέση, να απέχει επτά βαθμούς από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό και να έχει πετύχει μόλις ένα γκολ –κι αυτό με πέναλτι.

Ασφαλώς, οι φίλοι του «τριφυλλιού» έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Aισθάνονται ότι η ομάδα τούς προδίδει με την εικόνα που παρουσιάζει. Όταν είσαι ο Παναθηναϊκός, δεν επιτρέπεται να μην μπορείς να πάρεις παιχνίδια όπως αυτά με Ιωνικό και Λεβαδειακό. Όταν δεν μπορείς να πάρεις αυτούς τους βαθμούς, πώς είναι δυνατό να ελπίζεις στην κατάκτηση του τίτλου;

Ολά αυτά, καλά. Το θέμα είναι τι γίνεται. Το είχαμε γράψει πριν από ημέρες, το λέμε και τώρα. Δεν είναι λύση η αλλαγή προπονητή. Ο Παναθηναϊκός πληρώνει τώρα τις συχνές αλλαγές προπονητών που έκανε τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την περσινή -απίστευτη- χρονιά, όταν πέρασαν τέσσερις προπονητές από τον πάγκο του. Από την άλλη, όμως, επειδή στην Ελλάδα βρισκόμαστε και κανένας οπαδός του Παναθηναϊκού δεν είναι έτοιμος να αντέξει το ότι χτίζεται μια νέα ομάδα και το ότι θα μείνει έξω από τους στόχους φέτος, δεν αποκλείεται ο Γιάννης Βαρδινογιάννης να αναγκαστεί από τα γεγονότα να κάνει κάτι που τώρα το αποκλείει και ούτε καν το συζητάει. Δηλαδή να προχωρήσει σε μία ακόμα αλλαγή προπονητή. Πώς θα αποφευχθεί αυτό και πώς ο Μαλεζάνι θα πάρει κι άλλη πίστωση χρόνου; Πρέπει να τον βοηθήσουν λίγο τα αποτελέσματα, αλλά και ο ίδιος να τολμήσει και να κάνει δυο, τρεις κινήσεις με τις οποίες η ομάδα θα λειτουργήσει πιο νορμάλ.

Έξω ο Μπίσκαν

Και αρχίζουμε από τον Ιγκόρ Μπίσκαν. Είναι φανερό ότι ο Κροάτης θέλει αλλά δεν μπορεί, όχι μόνο να δώσει μία πάσα, αλλά ούτε καν να τρέξει. Όσοι τον ξέρουν καλά υποστηρίζουν ότι λόγω «βαριάς» κατασκευής αργεί να φορμαριστεί και αυτό γίνεται κυρίως από τον Οκτώβριο και μετά. Το ότι ούτε ξέχασε την μπάλα ούτε δεν μπορεί να δέσει με αυτή την ομάδα αποδεικνύεται από την πάρα πολύ καλή απόδοση που είχε στα φιλικά με Ρόμα και Σαραγόσα. Όταν είχε λίγες ημέρες προετοιμασίας στα πόδια του και ήταν ακόμα φρέσκος. Μέχρι να φτάσει σε αυτή την κατάσταση, όσο χρησιμοποιεί τον Μπίσκαν ο Μαλεζάνι τόσο τον εκθέτει και γίνεται κακό στην ομάδα. Συν τοις άλλοις, χάνει και μία αλλαγή. Γιατί και με τον Ιωνικό και με τον Λεβαδειακό ο Κροάτης έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Αρα, αφού, όπως σωστά είπε και ο ίδιος ο Μαλεζάνι προχθές, δεν έχει πρόβλημα να αφήσει έξω τα μεγάλα ονόματα, γιατί δεν τον αφήνει στον πάγκο μέχρι να συνέλθει;

Με 4-4-2

Αν κάτι ακόμα έχει κάνει λάθος ο Μαλεζάνι μέχρι τώρα, είναι το ότι έχουμε φτάσει στο τέλος Σεπτεμβρίου και ακόμα ψάχνεται. Στην προετοιμασία δούλεψε βασικά δύο συστήματα, το 3-4-1-2 και το 4-2-3-1, στην Κρακοβία έπαιξε με 3-4-3 και την πρόκριση στη ρεβάνς με τη Βίσλα την πήρε με 4-4-2, που όπως φαίνεται πάει πιο πολύ απ' όλα στην ομάδα, δεδομένης της κακής κατάστασης του Μπίσκαν και της μετριότατης αγωνιστικής παρουσίας του Κονσεϊσάο. Στη Λιβαδειά ο Μαλεζάνι χρησιμοποίησε ένα περίεργο 4-3-3, με τον Ολισαντέμπε δεξί χαφ εξτρέμ (!) και τον Μπίσκαν δεξιά, πιο μπροστά από τον Κονσεϊσάο. Αποτέλεσμα ήταν οι μηδέν ευκαιρίες του πρώτου μέρους. Στο β’ ημίχρονο ο Μαλεζάνι έβαλε δεξιά τον Χαραλαμπίδη, πέρασε τον Κονσεϊσάο στο κέντρο μαζί με τον Γκονζάλες, αριστερά ήταν ο Θεοδωρίδης και μέσα στην περιοχή αρχικά Τόργκελε, Ολισαντέμπε και στη συνέχεια Μάντζιος, Γκέκας. Αποτέλεσμα; Επτά ευκαιρίες, αλλά οι παίκτες έχουν τόσο άγχος που βλέπουν το τέρμα σαν σπιρτόκουτο. Τουλάχιστον, όμως, αυτό το 4-4-2 του φαίνεται ότι πάει στον Παναθηναϊκό. Επίσης, ο Χαραλαμπίδης είναι σε πολύ καλή κατάσταση και δεν είναι δυνατόν να μην είναι στο αρχικό σχήμα, ενώ ο Θεοδωρίδης κάνει πιο γρήγορη την ομάδα από τον Βόουτερ.

Στη θέση του ο Γκονζάλες

Και τώρα πάμε σε ένα τρίτο στοιχείο που πρέπει να αλλάξει. Και δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά το υποστηρίζουν οι περισσότεροι παίκτες. Ο Μαλεζάνι είμαστε σε θέση να ξέρουμε ότι ακόμα και στο ημίχρονο του προχθεσινού αγώνα ωρυόταν και ζητούσε από τον Γκονζάλες να μη γυρνάει τόσο πίσω για να πάρει την μπάλα από τον Γκούμα! «Θέλω να παίζεις ψηλά, κοντά στους επιθετικούς. Δεν θέλω να γυρνάς τόσο πίσω». Παρ' όλα αυτά, στο δεύτερο ημίχρονο ο «Εκι» πάλι το ίδιο έκανε. Οταν παίζει πίσω από τους δύο επιθετικούς έχει έναν παίκτη πάνω του και θέλει χώρο για να κάνει μια προσπάθεια, γι' αυτό και γυρνάει πίσω. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Ετσι χάνονται και οι δύο επιθετικοί στην περιοχή, αφού δεν έχουν επαφή με την υπόλοιπη ομάδα. Όταν χρειάζονται έναν παίκτη πίσω τους για να παίξουν το ένα-δύο και να ξεμαρκαριστούν, δεν βλέπουν κανέναν. Μπορεί ο Μαλεζάνι να μη δίνει τέτοια εντολή στον Γκονζάλες, αλλά η ευθύνη του είναι μεγάλη διότι δεν έχει πείσει τον Αργεντινό να παίζει στη θέση που του πάει πιο πολύ.

Πίστη στους νέους

Τόλμη δεν χρειάζεται μόνο για να αφήσει στον πάγκο τον Μπίσκαν, που δεν μπορεί αυτή τη στιγμή. Τόλμη χρειάζεται και για να εμπιστευτεί ο Μαλεζάνι τα νέα παιδιά. Ο Φίλιππος Δάρλας στο δεύτερο ημίχρονο έδειξε πως μπορεί να γίνει το αριστερό μπακ του Παναθηναϊκού της επόμενης δεκαετίας. Έδειξε θράσος, πλαγιοκόπησε πολλές φορές την άμυνα του Λεβαδειακού, αλλά θέλει κι άλλες ευκαιρίες. Όπως και ο Θεοδωρίδης, τον οποίο είδαμε προχθές, αλλά και ο Λεοντίου, ο οποίος εξαφανίστηκε μετά τη ρεβάνς με τη Βίσλα. Ακόμη, πού είναι ο Τζιόλης; Γιατί δεν του δίνει μία ευκαιρία ο Μαλεζάνι αφήνοντας στον πάγκο τον Κονσεϊσάο, ο οποίος ναι μεν δείχνει διάθεση, αλλά ακόμα ψάχνεται και δεν βοηθάει στην πρώτη πάσα, δηλαδή δημιουργικά; Τον Μάντζιο τον είδαμε πρώτη φορά προχθές και άφησε υποσχέσεις. Ο Μαλεζάνι έχει τα γένια, αλλά και τα χτένια. Με μοναδική επιτυχία την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης τον εμπιστεύεται (και καλά κάνει), αν και έχει χάσει από τον Ολυμπιακό εντός έδρας και δεν νίκησε Ιωνικό και Λεβαδειακό –και, κυρίως, δείχνει να ψάχνεται. Αν δεν θέλει ο Ιταλός να ακολουθήσει την τύχη άλλων προκατόχων του, πρέπει να τολμήσει. Αν τολμήσει και κάνει αυτό που θέλει χωρίς να σκεφτεί τις ισορροπίες, είναι σίγουρο ότι θα ανέβει στην εκτίμηση του κόσμου και, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, τουλάχιστον θα έχει τη συνείδησή του ήσυχη. Aν συνεχίσει να είναι άτολμος και να ψάχνεται, δεν έχει μέλλον και θα είναι κρίμα και για τον ίδιο και για την ομάδα και για τις μεγάλες επενδύσεις που έγιναν αυτό το καλοκαίρι.