Aν δεν τολμήσει, υπάρχει και ο συνήθης ύποπτος (Sportday / Μιχάλης Τσόχος)

Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι έχει αρκετές δικαιολογίες για την κακή εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα. Εχει όμως και πολλές ευθύνες. Είτε αυτές αφορούν στον προγραμματισμό και την προετοιμασία που έκανε, είτε στις επιλογές του στο αρχικό σχήμα, είτε στις απλές και κλασικές ευθύνες ενός προπονητή που βλέπει την ομάδα του όχι μόνο να μην κερδίζει, αλλά και να μην μπορεί καν να σκοράρει.

Η επιλογή της διοίκησης να τον στηρίξει μέχρι τέλους έχει ασφαλώς κάποια λογική, αν σκεφθεί κανείς τι είδαμε πέρυσι στον Παναθηναϊκό με Σουμ, Σκάζνι, Φυλακούρη και Μαλεζάνι. Από την άλλη, αυτό το «μέχρι τέλους» είναι σχετικό. Τι θα πει, δηλαδή, μέχρι τέλους, όταν ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να σταυρώσει νίκη και αν συνεχίσει σε αυτόν τον ρυθμό, πάει για την πιο αποτυχημένη χρονιά των τελευταίων ετών. Μέχρι πότε η διοίκηση του Παναθηναϊκού θα στηρίζει έναν προπονητή άτολμο, άνευρο και εμφανώς ανέτοιμο να διαχειριστεί το φετινό δυναμικό της ομάδας, αλλά και την κρίση στην οποία βρίσκεται αυτή.

Είναι πράγματι εύκολο να κάνεις κριτική σ' έναν προπονητή όταν η ομάδα του πάει από το κακό στο χειρότερο. Οταν όμως αυτή την κριτική την κάνει ο Δημήτρης Σαραβάκος, οφείλουμε να είμαστε τουλάχιστον προσεκτικοί στα όσα γράφει. Και ακόμα πιο προσεκτικός οφείλει να είναι στη συνέχεια του πρωταθλήματος ο ίδιος ο Ιταλός προπονητής.
Η στήριξη είναι ένα φρούτο που, όπως η εκδίκηση, τρώγεται κρύο και κάποια στιγμή, όσο κι αν η διοίκηση θέλει πραγματικά να τον στηρίξει, θα τον φάει σαν ώριμο φρούτο. Και τότε... Ε, τότε το μόνο πρόβλημα που θα πρέπει να λυθεί είναι αυτό του Σπράι. Διότι ο Ντούσαν για τον Μελέτη θα κάνει πίσω, για τον Μπουρουτζίκα όμως δύσκολα θα πει Ο.Κ. Τι λέτε κι εσείς...