Οι εμπρηστές της Παιανίας (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Αγωνιστικά ο Μπασινάς στον ΠΑΟ έδωσε περισσότερα απ' οποιονδήποτε άλλο συμπαίκτη του. Κανείς από τους συνομηλίκους του δεν βελτιώθηκε περισσότερο από αυτόν: ούτε καν ο Καραγκούνης. Ο Γιώργαρος είναι μαχητής, αλλά το αγωνιστικό κουσούρι τού υπερβολικού κρατήματος της μπάλας δεν το ξεπέρασε ούτε κι όταν βρέθηκε σε ποδοσφαιρικές πραγματικότητες σοβαρότερες από τη δική μας. Παρέμεινε ένας γοητευτικός παίκτης μιας άλλης εποχής, ένας από τους απίστευτα ωραίους τύπους που παίζουν το ποδόσφαιρο που έβλεπαν μικροί στην τηλεόραση. Ο Μπασινάς, αντίθετα, μπορεί να καμαρώνει, επειδή η πρόοδός του ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Σήμερα είναι ένας αληθινός δάσκαλος της θέσης, κυρίως γιατί δεν ξοδεύεται κάνοντας παραπανίσιους ηρωισμούς όπως τόσοι και τόσοι. Του το έλεγε ο μαέστρος Σόουζα.

Αφορμή

Ο Μπασινάς φεύγει από τον ΠΑΟ πληρώνοντας την απόφαση της διοίκησης να διαλύσει την ομάδα της Ριζούπολης, αυτή που έκανε τις μεγαλύτερες και καλύτερες πορείες στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, συλλέγοντας νίκες που άλλοι ονειρεύονται. Μόνο που η ήττα στη Ριζούπολη δεν ήταν η αιτία της διάλυσης εκείνης της ομάδας –ήταν απλώς η αφορμή.Η αληθινή αιτία είναι άλλη.

Επιχείρημα

Πολλές φορές ακούω το επιχείρημα ότι τάχα μου οι ανεξάρτητοι και οι μη προκατειλημμένοι λειτουργοί του Τύπου (sic) μιλούσαν πάντα για «Γκουμομπασινάδες» και ότι σήμερα που αυτοί οι παίκτες φεύγουν από τον ΠΑΟ, ξαφνικά και ύποπτα αγαπήθηκαν. Αλίμονο αν μια ΠΑΕ διαμορφώνει την πολιτική της βασιζόμενη σε κρίσεις δημοσιογράφων: όποια το κάνει –κρίνοντας από το επίπεδο της αθλητικογραφίας– σας διαβεβαιώνω ότι υπογράφει το πληρεξούσιο της αυτοκαταστροφής της. Δεν θέλω να τα πιστεύω αυτά.

Ενδιαφέρον

Πιστεύω αντιθέτως κάτι άλλο: ότι ποτέ στο παρελθόν δεν έχει πέσει περισσότερη λάσπη σε ποδοσφαιριστές μιας ομάδας από αυτή που «έφαγαν» οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ από ανθρώπους που τάχα μου τους αγαπούσαν. Αυτή η σπίλωση είναι η αιτία της φυγής του Αγγελου και της διάλυσης της ομάδας του.

Τμήματα

Στον ΠΑΟ με τον καιρό έχει δημιουργηθεί ένας παράξενος ιδρυματισμός. Περισσότερο και από μια ποδοσφαιρική ομάδα ο Παναθηναϊκός θυμίζει εταιρεία holding με ουκ ολίγα εσωτερικά τμήματα. Υπάρχουν οι ιστορικοί πρώην παράγοντες, οι νυν παράγοντες, οι παλαίμαχοι που για κάποιο λόγο νιώθουν όλοι αδικημένοι, οι έμπιστοι, οι πρώην, οι επόμενοι, οι εντός κι εκτός, οι οπαδοί-δημοσιογράφοι με διοικητικό λόγο: ό,τι θες βρίσκεις! Η οικογένεια Βαρδινογιάννη διοικεί πάνω από είκοσι χρόνια και είναι λογικό να έχει αποκτήσει ένα τεράστιο «σόι». Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό: γίνεται κακό όταν όλοι αυτοί οι «συγγενείς» ονειρεύονται θέσεις επιρροής και αξιώματα, γνωρίζοντας ότι ο ΠΑΟ είναι η ομάδα που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ελλάδα δίνει ευκαιρίες στα παιδιά του. Σκεφτείτε μόνο ότι είναι πιο πολλοί από είκοσι οι πρώην ποδοσφαιριστές του που έχουν υπάρξει προπονητές είτε στην πρώτη ομάδα είτε στα τμήματα υποδομής της. Για τους πιο πολλούς από αυτούς ο μοναδικός λόγος που δικαιολογούσε την πρόσληψή τους ήταν η παναθηναϊκοφροσύνη!

Τρόποι

Ο Μπασινάς και οι υπόλοιποι είχαν την ατυχία να βρεθούν στον ΠΑΟ όταν ο σύλλογος πέρασε από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη στους νεότερους. Στα νέα αφεντικά, μια σειρά από παράγοντες και παραγοντίσκους ένιωσαν ότι πρέπει να δώσουν εξετάσεις πουλώντας αφοσίωση και ειλικρίνεια. Ο ευκολότερος τρόπος για να πείσουν για το καλό των προθέσεών τους ήταν η σπίλωση αυτής της φουρνιάς των ποδοσφαιριστών «που έχασαν τα πρωταθλήματα και πίκραναν τον κόσμο». Πώς συνέβη αυτό; Με δύο τρόπους. Είτε συγκρίνοντας τους παίκτες αυτούς με αστέρια του παρελθόντος του ΠΑΟ (ή, ακόμα χειρότερα, και με παίκτες του Ολυμπιακού!) είτε αφήνοντας δηλητηριώδεις αιχμές για το ήθος τους. Ο Μπασινάς στήθηκε στον τοίχο από διάφορους ειδήμονες του ΠΑΟ γιατί δεν ήταν Ζάετς (ή Καρεμπέ): έφταιγε στις ήττες γιατί υπήρχε, γιατί χτυπούσε τα φάουλ, γιατί οι άλλοι ήταν φίλοι του, γιατί «ψάρωνε» τους νέους. Οποιος διάβαζε τι του γράφουν, ξέρει! Το αποτέλεσμα είναι κι αυτός και οι συμπαίκτες του να «καούν» στη συνείδηση της νέας διοίκησης. Σας πληροφορώ ότι από τέτοιους εκπαιδευμένους εμπρηστές ήταν αδύνατο να γλιτώσουν.

Γλώσσα

Η διοίκηση του ΠΑΟ δεν θέλησε ποτέ της να γίνουν σταρ οι πιτσιρικάδες του «καπετάνιου». Τους κράτησε για χρόνια με μικρά συμβόλαια, με αποτέλεσμα να γεννηθεί μια σχέση αμοιβαίας καχυποψίας: οι παίκτες ένιωθαν ότι αδικούνται γιατί η διοίκηση χρυσοπλήρωνε κομήτες όπως ο Σόουζα και ο Ασάνοβιτς και τα επιφανή στελέχη της διοίκησης Φιλιππίδη, π.χ., αναρωτιόνταν πού βρίσκουν τα λεφτά για ακριβά αυτοκίνητα, ενώ αμείβονται με 1 εκατομμύριο δρχ. τον χρόνο. Διαβλέποντας την κατάσταση οι πωλούντες τοις μετρητοίς παναθηναϊκοφροσύνη λάνσαραν το ωραιότερο παραμύθι που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα: οι παίκτες τα παίρνουν! Αν μου το έλεγαν εμένα, θα τους έκοβα τη γλώσσα. Δυστυχώς, όμως, στον ΠΑΟ τους παίρνουν στα σοβαρά.

Χαμένος

Ποιοι είναι οι τιμητές στους οποίους αναφέρομαι; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι μια διοίκηση που θέλει να έχει μια τεχνοκρατική αντίληψη για το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να παίρνει στα σοβαρά όσους πουλάνε παναθηναϊκοφροσύνη. Ο Μπασινάς υπήρξε θύμα, αλλά ο μεγάλος χαμένος κινδυνεύει να γίνει ο ΠΑΟ -ειδικά αν δεν καταφέρει να τον αντικαταστήσει...