Οπου λείπει ο κόσμος, περισσεύει η γκρίνια (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Η Τούμπα χωράει 28.000 θεατές. Το Παγκρήτιο επίσης (κάπου) τόσους. Την Κυριακή, ο ΠΑΟΚ έκοψε 2.611 εισιτήρια. Ο ΟΦΗ 2.257. Οπου λείπει ο (πολύς) κόσμος, περισσεύει (και ακούγεται σαν βρόντος) ο ήχος της γκρίνιας. Των ολίγων, μεταξύ των ούτως ή άλλως ολίγων. Γκρίνια, ανεξαρτήτως αποτελέσματος (της ομάδας).

Οι γκρινιάρηδες του ΠΑΟΚ (στην πρώτη νίκη του «Δικεφάλου» φέτος) ωρύονταν, τόσο που οι διπλανοί στην κερκίδα δυσφόρησαν, «πού 'ναι ο Ματέους». Κάποτε, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας οι γκρινιάρηδες του Παναθηναϊκού ειρωνεύονταν εν χορώ «πού 'ναι ο Χάτζι» τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Ηταν η (απ)αρχή του τέλους (τους). Ο Γούμενος δεν διαθέτει, προφανώς, τέτοια δύναμη. Αρκέστηκε, πάνω - κάτω, στο «δημοκρατία έχουμε, δεν γίνεται να συμφωνούμε όλοι».

Χθες ξόδεψε άσκοπο χρόνο για να πει, λεπτό προς λεπτό, τι (δεν) έγινε με τον Ματέους. Σχεδόν σαν... απολογούμενος. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Ο Ολυμπιακός κυνηγούσε επίμονα τον Λε Γκουέν, που τώρα φοράει αμέριμνος την κάσκα του και βγάζει τρελά, δίχως άγχος, λεφτά σχολιάζοντας ποδοσφαιρικούς αγώνες. Τον είχα δει πριν από δύο εβδομάδες στη Βρέμη για το Canal Plus. Δεν ήρθε η συντέλεια. Ο Κόκκαλης βρήκε τον Σόλιντ, τον οποίο νωρίτερα είχε βρει ο Τζίγκερ, πιθανώς σε άβολο τάιμιγκ και γι' αυτό προχώρησε τότε, τον χειμώνα, με τον Μαλεζάνι.

Συμβαίνουν. Κανείς δεν κάθισε να αραδιάζει αλληλογραφία (και να εξηγεί τι χάλασε) με το νι και με το σίγμα. Προπονητές πάντοτε θα βρίσκονται. Κι αφού (έτσι δεν λένε;) πληρώνει το έκτακτο κονδύλι για πρόσληψη τεχνικού υψηλών απαιτήσεων ο χορηγός, δεν μοιάζει να υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα. Από το να διεκδικούν, λοιπόν, ανώφελες εντυπώσεις και να καταγγέλλουν γενικώς και αορίστως στη FIFA πράγματα που, μεταξύ μας, ουδείς εκεί έχει όρεξη και ενδιαφέρον να τα ακούσει (αφήστε ότι αν πουν να ασχοληθούν στ' αλήθεια με τον «σεσημασμένο» στα μαύρα κιτάπια τους ΠΑΟΚ... μάλλον δεν συμφέρει), πιο χρήσιμο θα ακουγόταν να αναρωτηθούν στον «Δικέφαλο» αν έχουν, ως κλαμπ, το σαλόνι για να υποδεχθούν φυσιολογικά τον όποιο Ματέους.

Για την Ωρα, συνεχίζει ο Κωστίκος. Μπαίνει, και εδώ, ζήτημα. Όχι, ακριβώς, αν ο Κωστίκος είναι ικανός (ή πιστός στην ιδέα-ΠΑΟΚ) κόουτς. Μπαίνει ζήτημα αρμοδιοτήτων, περισσότερο. Αν όντως ο Κωστίκος είναι και το εννοούν, δεν του 'χουν βάλει την ταμπέλα απλώς, τεχνικός διευθυντής, τότε η δουλειά του δεν είναι να παριστάνει τον υπηρεσιακό, «και βλέπουμε». Η δουλειά του είναι, θα ήταν, αυτός (και όχι κάποιος Παπαβραμίδης, ή όπως αλλιώς λέγεται) να επιλέξει τον επόμενο προπονητή. Τώρα, ο Κωστίκος θα έπρεπε να χτενίζει την αγορά για να βρει ό,τι (εφικτό) καλύτερο. Όχι να προπονεί τον Μπαλάφα και τον Σικαμπάλα. Αυτό το έργο, έστω προσωρινά, όφειλαν να το αναλάβει άλλος εκ των έσω. Επαναλαμβάνω, εφόσον τους τίτλους τούς εννοούμε.

Στην Άλλη άκρη της χώρας, στο Ηράκλειο, δεν έχουν νεύρα. Είναι σε νευρική κρίση... διαρκείας. Ο Μαχλάς είχε νεύρα πριν από την πρώτη προπόνηση της χρονιάς, και τις προάλλες (όχι μόνο) στο Περιστέρι είδαμε ότι εξακολουθεί να έχει. Ο Βλάχος έχει νεύρα. Αυτός ο Βατσινάς έχει νεύρα. Τους κουρντίζει και από δίπλα ο γείτονας (Εργοτέλης). Πώς να μη έχει, συνεπώς, νεύρα κι ένα κομμάτι του κόσμου; Πέρυσι, είχα ρωτήσει τον Μαχλά αν ο ΟΦΗ πρέπει να αφήσει το «Γεντί Κουλέ» και να μετακομίσει στο Παγκρήτιο. Η άποψή του, σεβαστή, ήταν «πρώτα να φτιάξουμε καλή ομάδα και μετά να πάμε στο μεγάλο στάδιο». Σωστή ή λαθεμένη, πάντως είχε μία λογική.

Ο ΟΦΗ αποφάσισε, καλώς ή κακώς, να πάει στο μεγάλο στάδιο. Ορθώς, κατ' εμέ, ακόμη κι αν δεν έφτιαξε πρώτα την καλή ομάδα. Ορθώς, αλλά βεβαίως εννοείται ότι η μετακόμιση συνδυάζεται με κινήσεις φαντασίας σαν τις περσινές του Εργοτέλη, αν θέλετε με μια αίσθηση οράματος, ειδάλλως (η αλλαγή έδρας, από μόνη) δεν αρκεί για να αλλάξει την επιβαρημένη ατμόσφαιρα. Τώρα, άκουσα, το μεγάλο γήπεδο τους... κακοφαίνεται. Θέλει χαρακτήρα, για να μη επιστρέψει κανείς, με την πρώτη φουρτούνα ή με τη δεύτερη στα παλιά. Θέλει, επίσης, το στοιχειώδες νιονιό για να γίνει αντιληπτό ότι και να επιστρέψουν στο μικρό, αυτό δεν είναι εχέγγυο, καν, πιο αποτελεσματικής βαθμοθηρίας.

Η γκρίνια της πελατείας δεν είναι αποκλειστικός βραχνάς κανενός. Λίγο-πολύ, στην μπάλα όλοι οι μαγαζάτορες έχουν να την αντιμετωπίσουν. Για λόγους, από τους προφανείς έως τους πιο απίθανους. Με τον ΟΦΗ η ιδιαιτερότητα είναι ότι, ύστερα από δύο (και πλέον) δεκαετίες Βαρδινογιαννισμού με όλα τα καλά για την ομάδα και με όλα τα κακά, πλέον (δεν γίνεται αλλιώς) θα πάρει πολύ χρόνο, ώσπου όλος ο κόσμος να πειστεί γι' αυτά για τα οποία τώρα οι προκαθήμενοι της ΠΑΕ ορκίζονται. Εως τότε, σε κάθε ευκαιρία, κολλάει δεν κολλάει με την ουσία του εκάστοτε θέματος, οι υποψιασμένοι θα θυμούνται και θα καταριούνται τον ανομολόγητο δεσμό συγγένειας...