Kύριε Νίκο, σας ευχαριστώ (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ολοι οι παίκτες της Εθνικής ομάδας έβαλαν το κατιτίς τους για να χτιστεί αυτή η θαυματουργή ομάδα του ελληνικού ονείρου. Θα μου επιτρέψετε, όμως, να αφιερώσω σήμερα τη στήλη μου στον πιο παρεξηγημένο απ' όλους. Toν Nίκο Χατζηβρέττα.

Οποτε θελήσετε να αναζητήσετε επιχειρήματα εναντίον του, δεν έχετε παρά να ψάξετε τα «φόρα» των φιλάθλων στο Ιντερνετ. Κάθε λίγο και λιγάκι, θα διαβάσετε την ίδια κουβέντα: «Αυτόν το Χατζηβρέττα, τι τον θέλει ο Γιαννάκης;» Εάν σκαρώσει κάποιος ένα γκάλοπ μεταξύ ασχέτων, με θέμα «ποιος από τους δέκα βασικούς ήταν ο λιγότερο χρήσιμος για την Εθνική», είμαι βέβαιος ότι θα το «κέρδιζε» (τρόπος του λέγειν) ο Χατζηβρέττας.

Οποιος πει άσχημη κουβέντα για τον Νικόλα μπροστά μου θα βρει άσχημο μπελά.

Ο πρώτος που μου άνοιξε τα μάτια ήταν ο Γιώργος Σιγάλας. Του είχα τηλεφωνήσει για μία συνέντευξη αμέσως μετά το Ευρωμπάσκετ του 2003, στο οποίο η Εθνική μας τερμάτισε 5η. Στο χαμένο προημιτελικό με τους Ιταλούς, o Xατζηβρέττας αστόχησε σε όλα τα σουτ τα οποία επιχείρησε (0/7 αν θυμάμαι καλά). «Ησουν ο κορυφαίος παίκτης της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ», είπα τότε στο Σιγάλα. «Λάθος κάνεις, φίλε μου», απάντησε εκείνος. «Ο καλύτερος ήταν ο Χατζηβρέττας». Ο μοιραίος του καθοριστικού αγώνα!

Στον επόμενο μεγάλο προημιτελικό της καριέρας του, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ο άσος του Παναθηναϊκού έκανε ό,τι μπροούσε για να σβήσει τις μνήμες του αγώνα της Στοκχόλμης με την Ιταλία, αλλά προδόθηκε από τους συμπαίκτες του. Ο ίδιος ήταν εύστοχος και ζεστός κόντρα στους Αργεντινούς, αλλά οι υπόλοιποι έσπασαν τα δοκάρια. Φέτος, στο Βελιγράδι, ένιωσε τα φαντάσματα να τον στοιχειώνουν ξανά.

«Μη φοβάσαι τίποτα, σούταρε», ήταν η οδηγία του Παναγιώτη Γιαννάκη στον αγώνα με τους Γάλλους. Αλλά τα ρημάδια τα σουτ του Χατζηβρέττα δεν έλεγαν να βρουν στόχο. Η μπάλα σταματούσε συνεχώς στο σίδερο (1/8 τρίποντα). Λίγο πριν από το φινάλε, ο 28χρονος μπασκετμπολίστας αποσύρθηκε στον πάγκο έτοιμος να κλάψει. Πιθανή ήττα ίσως να του κατέστρεφε την καριέρα. Το μιράκολο του Παπαλουκά και του Διαμαντίδη ανέσυρε τον Χατζηβρέττα από τα τάρταρα. «Χίλια ευχαριστώ στα παιδιά που με ξελάσπωσαν», είπε μετά ο Νίκος, μακριά από τα μικρόφωνα. Κακώς αισθανόταν τόσο άσχημα. Αλλος στη θέση του θα κρυβόταν για να αποφύγει την ευθύνη των κρίσιμων σουτ. Μέχρι και ο μεγάλος Γκάλης το γνώριζε αυτό το κόλπο.

Ο Νίκος Χατζηβρέττας, ευγενικός, σοβαρός, έξυπνος και εργατικός, είναι ο ιδανικός παίκτης ομάδας. Δουλεύει σαν σκυλί και δεν αντιμιλάει ποτέ. Δίνει πάντοτε το 120 τοις εκατό και δεν παραπονιέται αν ξεχαστεί στον πάγκο. Πιστεύει στον εαυτό του και στους συμπαίκτες του. Κάνει πάντοτε αυτό που του λέει ο προπονητής και αποδέχεται τον ρόλο του. Παίρνει πρωτοβουλία όταν οι υπόλοιποι διστάζουν. Δείχνει σπάνια προσήλωση στην άμυνα και ξέρει να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Εχει αθλητικά προσόντα, έχει και μυαλό. Αντιμετωπίζει τις αναποδιές σαν μέρος του παιχνιδιού και βρίσκει τρόπους να τις ξεπερνάει.

Ο Ομπράντοβιτς τον ξαπόστειλε στην άκρη του πάγκου του Παναθηναϊκού για χάρη των Στσεπάνοβιτς-Κουτλουάι και μάλιστα ήθελε να τον δώσει δανεικό στον Πανιώνιο για την επόμενη σεζόν. Αλλος στη θέση του θα εμφανιζόταν με ηθικό μηδέν και θα «έχανε το τρένο» του Ευρωμπάσκετ. Ο Χατζηβρέττας, όμως, παρουσιάστηκε σαν έτοιμος από καιρό. Ξεκίνησε βασικός σε όλα τα ματς και πρόσφερε πολύτιμη βοήθεια. Τα εύστοχα σουτ του έδωσαν σύνθημα αντεπίθεσης στο δύσκολο προημιτελικό με τη Ρωσία, αλλά και στον τελικό με τη Γερμανία.

Και όταν τον πλησίασα για να τον συγχαρώ, μου έδωσε τη χαριστική βολή: «Συγχαρητήρια, Νικόλα», του είπα. «Σας ευχαριστώ», μου απάντησε εκείνος. Μάλιστα κύριοι, υπάρχουν νέοι άνθρωποι που μιλούν ακόμα στον πληθυντικό.