Ο Αμπράμοβιτς παρέδωσε «με το καλό» (και με το... αζημίωτο) (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ο Αμπραμόβιτς γεννήθηκε πριν από 38 χρόνια φτωχός. Τεσσάρων ετών, εκτός από φτωχός, έμεινε και ορφανός. Σήμερα, δεν είναι απλώς ζάπλουτος. Είναι, αποδεικνύεται, όσο έξυπνος χρειάζεται για να παραμείνει ζάπλουτος.
Απλή αριθμητική τώρα. Τη Sibneft, τον καιρό των άκρατων ιδιωτικοποιήσεων στη Ρωσία του Γέλτσιν, την αγόρασε για 100 εκατομμύρια λίρες. Μεσοβδόμαδα την πώλησε στο ρωσικό δημόσιο, στην Gazprom, για 5,1 δισεκατομμύρια. Πενήντα φορές (και...) επάνω.

Το Forbes, πριν απ' αυτή τη συμφωνία, υπολόγιζε την περιουσία του Αμπραμόβιτς σε 7,5 δισεκατομμύρια, σε λίρες Αγγλίας πάντοτε. Πλέον είναι 7,5+5,1, κοντά 13 δισ., που σημαίνει ότι αν βάλεις τα χαρτονομίσματα στη σειρά, φτάνουν για να πας απ' τη Γη στο φεγγάρι και να γυρίσεις πίσω.

Επί Γέλτσιν, στην πράξη τη χώρα την κυβερνούσε η ολιγαρχία. Πλέον, είναι ξεκάθαρο ότι ο Πούτιν ξαναπαίρνει την εξουσία στα χέρια. Την Τρίτη, όλη η Ρωσία τον άκουσε (στην TV) να υπόσχεται ότι θα σπάσει τα μονοπώλια. Την επομένη, ανακοινώθηκε το deal.

Ο Πούτιν ξαναπαίρνει την εξουσία στα χέρια με το άγριο ή με το καλό. Κι ο Μιχαήλ Χανταρκόφσκι είχε, όπως ο Αμπραμόβιτς, (εξ)αγοράσει φτηνά τη Yukos. Έγινε ζάπλουτος, αλλά δεν ήταν αρκετά έξυπνος για να παραμείνει ζάπλουτος.
ΑντΙ να πάει με τα νερά του αδίστακτου Πούτιν, χρηματοδότησε κόμματα της αντιπολίτευσης. Η Yukos ξανάγινε, δια της βίας, κρατική. Ο Χανταρκόφσκι καταδικάστηκε τον Μάιο σε οκτώ χρόνια φυλακή. Ο Αμπραμόβιτς αντιλήφθηκε πως θα 'ταν ο επόμενος (στόχος).

Δεν έγινε. Συμφώνησε με τον Πούτιν, και το τήρησε, να μείνει έξω απ' το παιγνίδι της πολιτικής. Σε αντίθεση με τον παλαιό συνεταίρο του, τον Μπερεζόφσκι, που (έπαιξε και...) εξορίστηκε. Κι ύστερα, ο Αμπραμόβιτς δεν αντιστάθηκε (με το... αζημίωτο των 5,1 δισ., φυσικά) στο στρατηγικό σχέδιο του Πούτιν.

Ποιο είναι αυτό; Αντί να επενδύσει στα πυρηνικά ή στα συμβατικά όπλα, να κτίσει έναν εθνικό ενεργειακό γίγαντα και με τούτον ως όχημα η Ρωσία να επανακτήσει επιρροή στον πλανήτη. Η Gazprom, που απορρόφησε τη Sibneft, ήδη ελέγχει το 20% της παγκόσμιας παραγωγής. Τροφοδοτεί την Ευρώπη και σχεδιάζει τους αγωγούς της προς την Κίνα.
Ο Αμπραμόβιτς είναι υπάκουος. Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα (δηλαδή, στη... διαταγή) του Πούτιν να δείχνει κοινωνική ευαισθησία και να επανεπενδύει στη Ρωσία. Προ ετών, θέλοντας και μη, τον έσυραν να γίνει κυβερνήτης μιας απομακρυσμένης και υποβαθμισμένης περιοχής στην παγωνιά της ανατολής, της Τσουκότκα.

Εκεί, ξόδεψε 730 εκατομμύρια (λίρες) σε σχολεία, νοσοκομεία, πολυκατοικίες, άλλες υποδομές. Πλήρωνε ακόμη και τις θερινές διακοπές των σχολιαρόπαιδων του τόπου στη Μαύρη Θάλασσα. Φυσικά, ενώ η θητεία του λήγει, θέλουν να συνεχίσει. Ο ίδιος δεν θέλει και το είχε ξεκαθαρίσει.

Ο Πούτιν δεν... καταλαβαίνει τις αντιρρήσεις του Αμπραμόβιτς. Τι έκανε; Πέρασε νόμο ότι στο εξής οι κυβερνήτες δεν θα εκλέγονται, αλλά θα διορίζονται απ' το Κρεμλίνο. Θα τον διορίσει λοιπόν για τη δεύτερη θητεία. Τον πρότεινε κιόλας στην κορυφή της λίστας των υποψηφίων. Πώς αντέδρασε ο εκπρόσωπος του Αμπραμόβιτς; Με κάτι σαν «ε, αφού το θέλει ο πρόεδρος, ούτε εμείς είμαστε εναντίον!». Αν ήθελαν, ας ήταν...

Τι σημαίνει η απλή αριθμητική (7,5+5,1) για το τοπίο της επόμενης ημέρας στο ποδόσφαιρο; Μονάχα ότι προσφέρει πλουσιοπάροχο άλλοθι σ' όσους στη Βρετανία εθελοτυφλούν και πιστεύουν πως η Τσέλσι ξεφεύγει προς τη στρατόσφαιρα μόνο και μόνο επειδή «δεν παίζεται» στην οικονομική ισχύ. Οποιαδήποτε αγγλική εφημερίδα και να διαβάσει κάποιος, σοβαρή ή ταμπλόιντ, θα μυρίσει την ίδια αντιπάθεια (έως εμπάθεια) προς οτιδήποτε έχει να κάνει με Τσέλσι, Αμπραμόβιτς, Μουρίνιο, Κένιον.

Κάτι σαν «Σώστε το παιγνίδι μας απ' τα χέρια των παρείσακτων». Ενώ η καθαρή αλήθεια είναι πως η Τσέλσι έχει ομάδα με τη λογική του ποδοσφαίρου, όχι με την ξιπασιά του νεόπλουτου. Το business plan είναι ακριβό, αλλ' όχι προκλητικό. Δεν κυκλοφορούν στην ηπειρωτική Ευρώπη κραδαίνοντας τσεκ επιταγών, με κενό το σημείο όπου συμπληρώνεται το ποσό για να το βάλουν σαν πειρασμό μες στα μούτρα του Λαπόρτα για τον Ροναλντίνιο, του Γκαλιάνι για τον Κακά και του Μοράτι για τον Αντριάνο.

Πληρώνουν μάλιστα... πολύ περισσότερα απ' την αντικειμενική αξία για να μαζεύουν τους Ντελ Όρνο και τους Εσιέν και τους Ρόμπεν. Ο υπόλοιπος κόσμος φυσικά έχει ανάγκη τα άλλοθι. Αλλά τα άλλοθι είναι κωμικά. Είναι σαν να λες ότι η CSKA Μόσχας πήρε τον Μάιο το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ επειδή είχε χορηγό τη Sibneft. 'Η ότι η ΑΕΚ αποκλείστηκε την Πέμπτη επειδή η Ζενίτ έπαιζε με διαφήμιση της Gazprom στη φανέλα...