Αρκούν οι ξεκάθαρες ιδέες (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Η πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος επιτρέπει τα πρώτα συμπεράσματα. Τα οποία είναι το εξής ένα: στο ελληνικό πρωτάθλημα όποιος έχει ξεκάθαρες ιδέες έχει και τη δυνατότητα να διακριθεί.

Διαφορά

Ο Μαλεζάνι ήρθε στον ΠΑΟ για να διδάξει το 3-4-3, την πατρότητα του οποίου διεκδικεί στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Ύστερα από αποτυχημένα πειράματα κατέληξε στο ότι το υλικό του ΠΑΟ δεν κάνει για το σύστημά του και εδώ και δυο, τρία ματς άλλαξε, ποντάροντας σε ένα απλοϊκό 4-4-2, στο οποίο ο Γκονζάλες κάνει περίπου ό,τι θέλει, με την ελπίδα να κάνει τη διαφορά. Ωστόσο, η αρχική ενδεκάδα ακόμα αναζητείται. Ο Ιταλός έχει το άλλοθι των τιμωριών κάποιων βασικών της άμυνας, αλλά ένας Θεός ξέρει γιατί δεν αποφασίζει για τις άλλες θέσεις της ενδεκάδας. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί το επιθετικό δίδυμο Τόργκελε, Μάντζιου δεν ξεκίνησε στην Καλλιθέα, γιατί ο Χαραλαμπίδης βρέθηκε εκτός πλάνων ή τι πρέπει να κάνει ο Τζιόλης για να παίξει βασικός, όταν ο Κονσεϊσάο ακόμα σέρνεται. Το καλό είναι ότι ο ΠΑΟ άρχισε τουλάχιστον να σκοράρει, το κακό είναι ότι τα πειράματα θα συνεχιστούν.

Αντεπιθέσεις

Ο Σάντος βάλθηκε να χαλάσει ό,τι με κόπο έφτιαξε πέρυσι. Ο Πορτογάλος προσπαθεί να μάθει στην ΑΕΚ να παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά στην πρώτη δυσκολία (με τη Ζενίτ και τον Ολυμπιακό) έπαιξε με αντεπιθέσεις εντός έδρας, κρατώντας πέντε παίκτες μπλοκαρισμένους στα μετόπισθεν. Η ΑΕΚ έχει ξεχάσει τι σημαίνει ανάπτυξη από το πλάι και η ενδεκάδα της είναι κάθε φορά μυστήριο. Ακόμα και όταν οι παίκτες είναι ίδιοι, αλλάζουν οι ρόλοι ή η διάταξη! Σας είχα γράψει το Σάββατο ότι η δυσκολία της ΑΕΚ είναι κυρίως στην επίθεση, εκεί που υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που παίζουν σε ίδιες θέσεις. Ο Σοάρες και ο Λάκης, ο Λυμπερόπουλος και ο Ιβιτς, ο Σέζαρ και ο Βενγλίνσκι. Τρεις από όλους αυτούς μπορεί να συνυπάρξουν, τέσσερις είναι δύσκολο, με πέντε προκαλείς τη μοίρα σου κι αυτό έγινε στο ντέρμπι. Οταν ο Κατσουράνης κουράστηκε η ΑΕΚ κόπηκε στα δύο και ο Οκκάς, που ξέρει να παίζει στους κενούς χώρους, την έκανε κομμάτια. Ο Σόλιντ ζήτησε κατοχή της μπάλας, ξέροντας ότι η «Ενωση» κουράζεται. Η ΑΕΚ δέχτηκε ένα γκολ με τη Ζενίτ στο 87' και δύο γκολ από τον Ολυμπιακό μετά το 86'. Στη Λάρισα τελείωσε το ματς κρεμασμένη στα δοκάρια και με το Αιγάλεω στο 85' ο Μανουσάκης δεν κατάφερε να τη σκοτώσει, χάνοντας την ευκαιρία του αγώνα. Αν όλα αυτά είναι συμπτώσεις, κάνω λάθος εγώ και χωράνε πέντε επιθετικοί στην ίδια ενδεκάδα. Σημειωτέον ότι με τόσους δεν παίζει ούτε η «σελεσάο».

Λογική

Το ότι τρεις από αυτούς παριστάνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι δεν σώζει το πράγμα. Το καταραμένο το ποδόσφαιρο έχει μια λογική. Αν βαφτίσεις τον Σοάρες σέντερ φορ, τον Σέζαρ αριστερό χαφ και τον Ιβιτς και τον Λάκη μέσα αριστερά και μέσα δεξιά και αν αφήσεις τον Κατσουράνη και τους ακραίους μπακ μόνους κι αβοήθητους, παίζεις με τη φωτιά και το ρίσκο γίνεται συνώνυμο της αυτοκαταστροφής. Πέρυσι ο Σάντος έπαιξε τέσσερα ματς με τον Ολυμπιακό. Στα επτά ημίχρονα η ομάδα του ήταν κουμπωμένη. Φέτος έπαιξε με πέντε επιθετικούς κι αντεπιθέσεις. Sorry, κόουτς, αλλά αυτό δεν γίνεται…

Μαθήματα

Σε σχέση με τους βασικούς ανταγωνιστές του, ο Σόλιντ κάνει μαθήματα πρωταθλητισμού. Ηξερε πώς θέλει να παίζει η ομάδα του. Βρήκε μια βασική ενδεκάδα, δεν πειράζει τους οκτώ παίκτες της, ψάχνεται για το πώς θα χωρέσει τον Ριβάλντο σε μια διάταξη που δεν του ταιριάζει, δεν αδικεί κανέναν, αλλά κάνει το δικό του. Ούτε τρία σέντερ μπακ, ούτε δύο κόφτες, ούτε Καστίγιοι: 4-3-3 κι όποιος αντέξει. Ο Ολυμπιακός (κυρίως επειδή πολλοί από τους ποδοσφαιριστές του έχουν το ιστορικό δικαίωμα του βασικού) έχει μια ταυτότητα: οι ανταγωνιστές του την ψάχνουν. Δεν παίζει ακόμα το ποδόσφαιρο που θέλει ο προπονητής του, αλλά φτάνει να έχει στο παιχνίδι του μια σειρά για να παίρνει αποτελέσματα. Στην Ελλάδα είμαστε.

Κίνηση

Στο ντέρμπι ο Σόλιντ έκανε μόνο μία κίνηση. Αφησε στο ματς τον Ριβάλντο κι έβγαλε τον κουρασμένο «Τζόλε» (που ζητούσε την μπάλα παντού, καταργώντας με την αναρχία του το στερεότυπο 4-3-3 της διάταξης). Εβαλε τον Μπαμπαγκίντα, που δεν ακούμπησε την μπάλα, αλλά πήγε στην αριστερή πλευρά της επίθεσης, εκεί ακριβώς που χρειαζόταν ώστε να απλωθεί η τετράδα της άμυνας της ΑΕΚ και να σταματήσει ο Κόντης να βοηθά τον Τσιρίλο, περιορίζοντας τους χώρους του Κωνσταντίνου. Η έξοδος του «Τζόλε» έκανε σημαιοφόρο της τελικής προσπάθειας τον ασύλληπτο Οκκά, ο οποίος στη φάση του καθοριστικού 1-2 ταλαιπωρεί τον αβοήθητο Μάλμπασα. Μετά ο Καφές πασάρει στον «Ρίμπο» κι αυτός ανταποδίδει στον προπονητή του την εμπιστοσύνη που του έδειξε ελευθερώνοντας τον Κωνσταντίνου, ο οποίος, βρίσκοντας την τετράδα της ΑΕΚ απλωμένη, έχει όσο χώρο χρειάζεται για να σκοράρει. Ο Σόλιντ πανηγυρίζει: το γκολ είναι 100% δικό του.

Σχέδιο

Δεν έχει ξεκάθαρες ιδέες μόνο ο Νορβηγός. Εχουν και ο Τσιόλης, ο Δώνης, ο Παράσχος, ο Μαντζουράκης, ο Κοκότοβιτς, ο Λεμονής. Ολοι αυτοί στο ξεκίνημα ξέρουν τι θέλουν και έχουν στο μυαλό τους ένα σχέδιο. Ο,τι ακριβώς λείπει από τους υπόλοιπους.