Άλλος για την Ιαπωνία; (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Δεν θα είναι μεγάλη έκπληξη αν η Εθνική ταξιδέψει του χρόνου στην Ιαπωνία με την ίδια ακριβώς δωδεκάδα του Ευρωμπάσκετ. Υγεία να 'χουν τα παλικάρια, έχουν προτεραιότητα έναντι όλων και πιάνουν θέση στο αεροπλάνο (18 ώρες πτήση στην τελευταία καταμέτρηση!) από τώρα. Ωστόσο, θα πρέπει να επιβεβαιώσουν την κράτηση στο 40ήμερο της προετοιμασίας. Ειδικά για τις δύο τελευταίες θέσεις, ο ανταγωνισμός μπορεί να αποδειχθεί σκληρός. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης σκοπεύει να κρατήσει την πόρτα ανοιχτή και τα μάτια του ορθάνοιχτα. Μετά το έπος του Βελιγραδίου όλοι θέλουν να παίξουν στην Εθνική ομάδα. Νέοι και λιγότερο νέοι. Ακόμα και ο Τσακαλίδης...

Εάν ερμηνεύω σωστά τα μηνύματα που έρχονται από τα ενδότερα της Ομοσπονδίας, υπάρχουν δύο παίκτες των οποίων τα ονόματα θα ακουστούν οπωσδήποτε στο επόμενο προσκλητήριο. Ο ένας είναι ο Κώστας Βασιλειάδης, τον οποίο ο Γιαννάκης υπολόγιζε ακόμα και για τη 12άδα του Ευρωμπάσκετ. Ο -για λίγο ακόμα- αρχηγός του ΠΑΟΚ ταιριάζει γάντι στο στυλ παιχνιδιού της ομάδας και της χαρίζει μια πρόσθετη διάσταση με την ικανότητά του στο μακρινό σουτ (και γενικά στο σκοράρισμα). Θα κλέψει μπάλες, θα τρέξει στον αιφνιδιασμό, θα κυνηγήσει τα ριμπάουντ, θα γίνει μια σύγχρονη βερσιόν του Χατζηβρέττα. Για τον Βασιλειάδη η σεζόν που ξεκινά είναι «κλειδί». Θέλω να τον δω να προοδεύει περισσότερο από κάθε άλλον Έλληνα μπασκετμπολίστα.

Ο δεύτερος είναι ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στην Αργεντινή, αλλά και στα πρόσφατα φιλικά του ΠΑΟΚ, ο νεαρός σέντερ έδειξε ότι αποτελεί κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Σε σχέση με τον Γιάννη Μπουρούση, του λείπουν μόνο οι εμπειρίες. Αλλά τη νέα περίοδο ο Μαυροκεφαλίδης θα είναι βασικός και περίπου αναντικατάστατος στην ομάδα του. «Φουνταριστός» παίκτης ρακέτας, με μπόι 2,06 μ. και χέρια που τον κάνουν να μοιάζει ακόμα ψηλότερος, ο 21χρονος σέντερ θα διοχετευθεί στην Εθνική Ανδρών για να δοκιμαστεί ως «ρεζέρβα» του Λάζαρου. Κάποια στιγμή, στο μέλλον, θα έρθει η σειρά του να παίξει. Το έγραφα για τον Μπουρούση, θα το γράψω και για τον Μαυροκεφαλίδη: δεν έχουμε την πολυτέλεια να αδιαφορούμε για τόσο ψηλά παιδιά. Δεν είμαστε δα Σερβία ή Λιθουανία, για να βγάζουμε τους δίμετρους σωρηδόν.

Τους υπόλοιπους θα τους αναδείξει το πρωτάθλημα ή μάλλον... τα πρωταθλήματα στα οποία έχουν σκορπιστεί οι καλοί παίκτες μας. Άραγε θα ξαναδούμε στα μπλε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη; Θα παίξουν ξανά στην Εθνική οι υπόλοιποι της εφηβικής γενιάς του '95, σαν τον Παπανικολάου ή τον Ρεντζιά; Έχασε την τελευταία ευκαιρία ο Νέστωρ Κόμματος; Θα μπορέσει να προσπεράσει κάποιον από τους τέσσερις βασικούς γκαρντ ο Παπαμακάριος ή ο Χαρίσης; Ας μην ξεχνάμε τον Πελεκάνο, ακόμα και τον λησμονημένο Σχορτσιανίτη.

Όσο για τον φίλο μας τον Τζέικ, το 2006 δεν είναι 2003. Τότε τον παρακαλούσαμε να έρθει, τώρα όμως θα πρέπει να κερδίσει τη θέση του με ιδρώτα και αίμα. Εάν αποδειχθεί πρόθυμος (και ικανός) να το κάνει, είναι προφανώς ευπρόσδεκτος.