Ενός Τζίγκερ μύριοι έπονται… (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Η εμφάνιση του Γιάννη Βαρδινογιάννη στην ΕΠΑΕ έδωσε τη δυνατότητα στις αθλητικές εφημερίδες να βρουν η καθεμία τον Τζίγκερ που της αξίζει. Ποτέ ένας άνθρωπος δεν προβλήθηκε πρωτοσέλιδα με τόσο διαφορετικά ρούχα! Έβλεπα τα πρωτοσέλιδα και πίστευα ότι ο νεαρός Βαρδινογιάννης φωτογραφήθηκε για καθεμία από τις εφημερίδες διαφορετικά.

Το «Derby» θέλει έναν Τζίγκερ σοβαρό μεν, πλην όμως λίγο κάζουαλ –ας πούμε σε στυλ Κώστα Γκόντζου σε επίσημη εμφάνιση. Τον παρουσιάζει με σκούρο μπλε σακάκι, γκρίζο παντελόνι, γραβάτα μαύρη με ασημί πλάγια ρίγα, μαύρο βραδινό παπούτσι. Πιστεύω ότι η φωτογραφία προέρχεται από επίσκεψή του στην Ντόρα Μπακογιάννη ή στον Σουφλιά. Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι το αφεντικό του ΠΑΟ θα φορούσε μια τέτοιου είδους γραβάτα για να συναντήσει τον Αχιλλέα Μπέο…

Η «Αθλητική Ηχώ» θέλει έναν Τζίγκερ που να θυμίζει «καπετάνιο». Τον παρουσιάζει πρωτοσέλιδα μ' ένα σκούρο κρεμ σακάκι κι ένα άσπρο πουκάμισο, φυσικά χωρίς γραβάτα, αλλά κάπως βλοσυρό. Το σακάκι μοιάζει καλοκαιρινό και το πουκάμισο λινό, ενώ το αφεντικό κρατάει και τσαντάκι μαυριδερό –κι αν συνεχίσω έτσι, θα νομίζετε ότι τη στήλη τη γράφει ο Μάρκελλος Νύκτας.

(Άσχετο, αλλά όποιος δεν διάβασε την αποθέωση που γνώρισε ο Λέμενς από τον Μάρκελλο την περασμένη Κυριακή, δεν έχει καταλάβει τι θα πει άνθρωπος με αισθήματα…)

Ο «Φίλαθλος» έχει τη δική του εκδοχή. Στο πρωτοσέλιδό του ο Τζίγκερ φοράει ένα πουκάμισο με τετραγωνάκια (πολύ μοδάτο, είναι αλήθεια!), αλλά ίδιο με αυτό που φορούσε ο Τζίγκερ στη συνέντευξη που έδωσε τον περασμένο Ιούλιο για τα μεταγραφικά του ΠΑΟ.
Η εφημερίδα πιθανόν υπαινίσσεται ότι τα έδωσε όλα για τον ΠΑΟ και κυκλοφορεί με τα ίδια ρούχα…

Το «Goal» παρουσιάζει έναν Τζίγκερ άνετο και απλό, με γαλάζιο πουκάμισο, προσθέτοντας μια λεπτομέρεια που οι άλλοι αγνοούσαν, δηλαδή το δεμένο χέρι. Για να λύσω το μυστήριο, με το σκίτσο στο κέντρο της σελίδας σας αποκαλύπτω πώς ακριβώς ήταν ντυμένος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης όταν πήγε να δει τον πρόεδρό μου: με παπιόν και φράκο, όπως απαιτεί το πρωτόκολλο, το οποίο κάποιος πρέπει να τηρεί αν πρέπει να επισκεφτεί έναν Αλέξανδρο Λυκουρέζο…

Θα έλεγε κάποιος ότι αυτές οι διαφορετικές πρωτοσέλιδες φωτογραφίες μπήκαν στις εφημερίδες ώστε να μην υπάρχει η υποψία ότι η μία αντιγράφει την άλλη, τουλάχιστον αισθητικά. Είναι σωστό. Αν κάποιος θέλει να αντιγράψει, δεν βάζει την ίδια φωτογραφία, απλώς δημοσιεύει το ίδιο κείμενο. Κάνει δηλαδή ό,τι έκανε ο συμπαθής άγνωστος συντάκτης της εφημερίδας της Θεσσαλονίκης «Μετροσπόρ», ο οποίος χθες αναδημοσίευσε και μάλιστα κατά λέξη ένα ρεπορτάζ που η «SportDay» είχε δημοσιεύσει μία μέρα πριν!

Την επομένη της κλήρωσης του ΠΑΟΚ υπήρξαν στη «SportDay» οι γνώμες του Τουρέ, του Προτάσοφ, του Ταβλαρίδη και του Γραμμόζη για τους αντιπάλους του «Δικεφάλου του Βορρά». Χθες οι ίδιες γνώμες δημοσιεύτηκαν κατά λέξη στο «Μετροσπόρ»! Η μία πιθανότητα (πολύ μικρή όμως…) είναι οι τέσσερις να είπαν στους δημοσιογράφους τα ίδια πράγματα. «Να είπε» π.χ. ο Τουρέ ότι «τα είπα τόσο ωραία στη "SportDay" που έτσι πρέπει να τα πω σε όλους». Επειδή όμως δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι και οι τέσσερις είναι σαν τον Σάκη τον Ρουβά που τραγουδάει πάντα με τον ίδιο τρόπο, το πιθανότερο είναι ότι τα καρντάσια βρήκαν ένα κείμενο στο site του SuperΣΠΟΡ FM και το δημοσίευσαν αυτούσιο. Δεν πειράζει, μάγκες, φίλοι είμαστε, πάρτε κάνα τηλέφωνο να σας στείλουμε κι άλλα…

Επειδή μάλιστα, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, οι δηλώσεις έχουν πέραση, μπορούμε να ξεκινήσουμε από τώρα τη συνεργασία και να γράφουμε δηλώσεις Τουρέ, Προτάσοφ, Ταβλαρίδη και Γραμμόζη σε περίπτωση νίκης και δηλώσεις των ιδίων σε περίπτωση ήττας! Το έκανε ο Μανόλο με τον Μενότι το 1978 κι έγινε ευρωβουλευτής…

Ξοδεύομαι σε ανόητες σημειολογικές παρατηρήσεις, απλές και ανούσιες καταγραφές της πεζής πραγματικότητας, για να κρυφτώ από την ευθύνη μου και να μη σχολιάσω την εκπληκτική συνέντευξη που έδωσε στο «Φως» μία από τις μεγαλύτερες μορφές της μοντέρνας προπονητικής, ο νέος τεχνικός της Παναχαϊκής Λεωνίδας Γαρδικιώτης!

Πιθανότατα, αγαπητέ αναγνώστη, να μην έχεις ακούσει ποτέ τον συγκεκριμένο κόουτς. Αλλά σε ρωτάω; Ποιος ήξερε τον στρατηγό Δαβάκη πριν κρατήσει τους Ιταλούς; Ποιος είχε ενδιαφερθεί ποτέ για κάποιο Μιλτιάδη (χωρίς επίθετο) πριν από τη μάχη του Μαραθώνα; Ποιος ήταν ο Γιώργος Κατσιφάρας πριν τον Ανδρέα Παπανδρέου και ποιος ποτέ είχε ασχοληθεί με τον Ρόμελ πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Ναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι η δική σου (και η δική μου) άγνοια δεν εμπόδισαν την ιστορία να γεμίσει από ηρωικές μορφές. Ο Λεωνίδας Γαρδικιώτης αυτή τη στιγμή γράφει ιστορία…

«Δεν είμαι χθεσινός προπονητής», λέει στο «Φως», σπάζοντας τη μακροχρόνια σιωπή του –γεγονός που οφειλόταν κυρίως στο ότι κανείς δεν του είχε ζητήσει τη γνώμη του για το παραμικρό. «Έχω δουλέψει στην εθνική ομάδα της Ταϊτής (…) και αργότερα δούλεψα και στην εθνική Νέων των νησιών Φίτζι, καθώς και σε ομάδα Α' κατηγορίας της Αυστραλίας».

(Μη σας προβληματίζει το ότι δεν είπε το όνομά της. Αυτό εν πολλοίς οφείλεται στο ότι η συγκεκριμένη ομάδα ήταν κλασική ομάδα προπονητή, πασίγνωστη στην ήπειρο της Αυστραλίας ως η «ομάδα του Γαρδικιώτη»…)

«Είμαι και καθηγητής ποδοσφαίρου σε προπονητική σχολή του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας».

(Που επίσης δεν έχει όνομα, αλλά είναι γνωστή ως «η μεγάλη σχολή του Γαρδικιώτη». Φίλοι μου που κατεβαίνουν στη Βραζιλία για σάμπα και άλλες αισχρότητες, υποστηρίζουν ότι έχουν δει τους μαθητές της να κάνουν παρέλαση στο καρναβάλι. Εξ ου και η προτίμηση στην Πάτρα, η οποία φημίζεται για το ίδιο...)

«Και έχω και συστατικές επιστολές για τις ικανότητές μου από τη FIFA και τις ομοσπονδίες της Γαλλίας και της Βραζιλίας. Λέτε να λένε ψέματα τόσοι άνθρωποι για μένα κι εγώ να είμαι τυχοδιώκτης, όπως έγραψαν κάποιοι;».

Δημοσιεύω το δίκαιο παράπονο του πρώτου Έλληνα προπονητή που έχει κάνει καριέρα στο εξωτερικό και του υπόσχομαι να είμαι δίπλα του σε ό,τι θέλει. Κι επειδή διαβάζω ότι στην Πάτρα κινείται ακόμα με ταξί και ότι πρέπει να περιμένει λίγες μέρες για να 'ρθει το αμάξι του, ως πράξη εκτίμησης είμαι διατεθειμένος να του στείλω τον σοφέρ μου τον Θόδωρο. Ένας άνθρωπος με βιογραφικό που θυμίζει National Geographic δεν μπορεί να μην έχει τον θαυμασμό μου...