Το πρώτο γαλόνι του Βασιλάκη (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Eίδατε; Μόλις τελείωσαν τα «αιώνια» ντέρμπι και οι μετακινήσεις οπαδών, ησύχασε ο τόπος και επιστρέψαμε στον πολιτισμό. Η ατμόσφαιρα στους κυριακάτικους ημιτελικούς του Κυπέλλου ήταν χαρά Θεού. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δέχθηκαν στωικά την εντός έδρας ήττα από το Μαρούσι, ενώ αυτοί του Παναθηναϊκού χειροκρότησαν νικητές και ηττημένους, μολονότι η ΑΕΚ απείλησε την ομάδα τους με στραπάτσο. Αλλά ποιοι οπαδοί του Παναθηναϊκού και ποιοι οπαδοί του ΠΑΟΚ; Στο ΟΑΚΑ και στην Πυλαία πήγαν λίγοι, μα εκλεκτοί. Κανονικοί άνθρωποι.

Οι άλλοι, οι αμετανόητοι, κάθισαν στα σπίτια τους και έβλεπαν ποδόσφαιρο. Συμπτωματικά, όλοι παρακολουθούσαν το ίδιο ματς και όλοι το χάρηκαν εξίσου: το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-2 γέμισε με ικανοποίηση τόσο τους «βάζελους» όσο και τους ΠΑΟΚτσήδες. Περισσότερο απ' όλους, βέβαια, το ευχαριστήθηκαν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι παίκτες του. Εάν δεν συνέπιπτε ο αγώνας του ποδοσφαίρου με τον ημιτελικό της πορτοκαλί μπάλας, η Πυλαία θα είχε τόσο κόσμο όσο και το... φεστιβάλ τραγουδιού.

Μάλιστα ο ΠΑΟΚ ζήτησε να αλλάξει η ώρα του αγώνα μπάσκετ, αλλά συνάντησε αντίδραση από το Μαρούσι: «Αν γίνει αργά το ματς, θα αναγκαστούμε να διανυκτερεύσουμε στη Θεσσαλονίκη Σάββατο και Κυριακή». «Μα θα σας καλύψουμε τα έξοδα». «Ναι, αλλά θέλουμε να δούμε και τα σπίτια μας». Είπαμε ότι το Μαρούσι στηρίζει το «fair play» και το άθλημα, αλλά μέχρι ενός σημείου. Μη μας πιάσουν και κορόιδα.
Τελικά η προχθεσινή βραδιά είχε μόνο κερδισμένους. Ο Παναθηναϊκός πήρε «σβηστός» διαφορά πρόκρισης από την ΑΕΚ, η ΑΕΚ απέδειξε στους αντιπάλους της (αλλά και στους οπαδούς της) ότι είναι και φέτος υπολογίσιμη, το Μαρούσι έβγαλε μεγάλο «διπλό» στην Πυλαία, ενώ ο ΠΑΟΚ... νίκησε στο ποδόσφαιρο.

Δεν έχει κριθεί ακόμα η πρόκριση στο ζευγάρι της Θεσσαλονίκης. Το Μαρούσι έχτισε μεν τα θεμέλια, αλλά νίκησε παίζοντας κοντά στα όριά του. Ο Μπλέικνι ήταν υπέροχος, οι Έλληνες ρολίστες έβαλαν σχεδόν όλοι το λιθαράκι τους, η άμυνα κράτησε όλα τα ατού του ΠΑΟΚ σε ρηχά νερά. Εάν ο «Δικέφαλος» πιστέψει στην ανατροπή, μπορεί να την πετύχει. Ειδάλλως, θα ψάχνει πάλι παρηγοριά στο Σικαμπάλα.

Η ΑΕΚ δικαιούται το χειροκρότημα των ουδετέρων. Όχι μόνο για το καλό μπάσκετ που έπαιξε, αλλά κυρίως επειδή μπήκε στο γήπεδο δίχως φόβο και με πολύ πάθος. Άλλος στη θέση της θα είχε βαρέσει διάλυση από το πρώτο ημίχρονο κιόλας. Ο Ολυμπιακός, καλή ώρα! Καινούρια ομάδα είναι και η ΑΕΚ, ωστόσο παρουσίασε θαυμαστή ομοιογένεια και οργάνωση στο παιχνίδι της. Ο Λευτέρης Κακιούσης προτίμησε να εμπιστευθεί τους Έλληνες παίκτες παρά τους λεγεωνάριους και δικαιώθηκε. Αν η ΑΕΚ πλησίασε στη νίκη, το οφείλει στον Πελεκάνο, τον Μπουρούση, τον Καλαμπόκη, τον Παντελιάδη.
Όταν όμως ήλθε η ώρα της κρίσης, τη διαφορά την έκανε ο Βασίλης Σπανούλης. Με θράσος χιλίων καρδιναλίων, σαν να παίζει στον Παναθηναϊκό χρόνια, ο νεαρός άσος πήρε την ομάδα από το χέρι και την οδήγησε στην απέναντι όχθη με πόδια στεγνά. Ηταν το πρώτο του γαλόνι, από τα πολλά που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν.