Η μοναξιά του Τροντ Σόλιντ (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Στις σουίτες του Καραϊσκάκη την Κυριακή μετά το τέλος του ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ ακούστηκαν οι πρώτες γκρίνιες και τα πρώτα ξεφωνητά για τον Τροντ Σόλιντ. Στις σουίτες και όχι στη θύρα 7. Το λέω γιατί το θέμα δεν είναι από πού αρχίζει η γκρίνια: το πρόβλημα είναι τι αποτελέσματα φέρνει. Αν ο Ολυμπιακός απόψε στο Λιόν δεν κάνει ένα καλό παιχνίδι, ο προπονητής του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την πρώτη σοβαρή κρίση. Δύσκολα στον Ολυμπιακό κάποιος άντεξε περισσότερες από δύο…

Το έργο παίζεται σε επανάληψη. Η γκρίνια προκαλεί αναλύσεις στις εφημερίδες για το τι δεν πάει καλά με τον προπονητή. Οι αναλύσεις συζητιούνται στα αποδυτήρια, οι παίκτες προβληματίζονται και οι πιο παλιοί μιλάνε με τον πρόεδρο. Ο πρόεδρος ανησυχεί και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει αγωνιστικό πρόβλημα. Στην καλύτερη για τον προπονητή περίπτωση, στο τρίτο στραβό αποτέλεσμα απολύεται. Στη χειρότερη συμβιβάζεται, κερδίζει το πρωτάθλημα, επειδή οι άλλοι είναι χειρότεροι, ανέχεται να του κάνουν τις μεταγραφές και παραιτείται με τις πρώτες σφαλιάρες στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Συνέβη με τον Μπάγεβιτς την πρώτη φορά, τον Τάκη Λεμονή, τον Γιάννη Μαντζουράκη: και θα συνέβαινε ξανά με τον Ντούσαν αν έμενε.

Κουλτούρα

Δεν είναι παρανοϊκό αυτό που συμβαίνει με τον Σόλιντ –απλώς δείχνει την έλλειψη ποδοσφαιρικής κουλτούρας που υπάρχει στην Ελλάδα. Το 95% των οπαδών του Ολυμπιακού αμφιβάλλω κι αν έχει καταλάβει τι θέλει να κάνει ο Νορβηγός. Ακούω κόσμο που διαμαρτύρεται διότι βάζει τους ίδιους, δεν κάνει αλλαγές νωρίς, γιατί με τον ΠΑΟΚ μετά το 1-0 δεν γύρισε την ομάδα πίσω να κρατήσει το σκορ, γιατί παίζει με το ίδιο σύστημα, γιατί δεν βάζει τον «Ρίμπο» «δεκάρι» και τον «Γκεό» επιθετικό, γιατί αδικεί τον Καστίγιο κ.λπ. κ.λπ. Οι απορίες είναι λογικό να υπάρχουν, μιας και κανένας στον Ολυμπιακό δεν έχει φροντίσει να εξηγήσει τι είναι αυτός ο άνθρωπος, τι ιδέες έχει, τι θέλει να κάνει, γιατί ήρθε. Ακόμα και στις συνεντεύξεις που δίνει ο Σόλιντ τον ρωτούν για τα πάντα (την Μπριζ, την Εθνική Ελλάδος (!), τον «Ρίμπο», τον Παναθηναϊκό (!), την Αθήνα κ.λπ. κ.λπ.), εκτός από το προφανές, δηλαδή τον τρόπο του παιχνιδιού και το «γιατί» των επιλογών.

Δουλειά

Όχι βέβαια ότι αν τον ρωτούσαν αυτός θα απαντούσε κιόλας. Η δουλειά του δεν είναι να εξηγεί, αλλά να προπονεί. Οι εξηγήσεις είναι δουλειά της ΠΑΕ κι αυτή η δουλειά εμφανώς δεν γίνεται. Το βλέπει κανείς στα ρεπορτάζ, όπου οι κρίσεις δεν στηρίζονται στο τι ήθελε ο προπονητής και στο τι τελικά προέκυψε, αλλά σχεδόν αποκλειστικά στο πώς βλέπει το πράγμα ο ρεπόρτερ.

Σκοπός

Στην ΑΕΚ π.χ. η προσπάθεια που γίνεται είναι να εξηγηθεί το «γιατί» κάνει κάτι ο Σάντος. Στον Ολυμπιακό, αντίθετα, ο σκοπός μοιάζει να είναι το να εξηγήσουμε στον Σόλιντ τι θέλουμε! Από περιέργεια έβαλα έναν φίλο εκτός του χώρου και τον ρώτησε αν ποτέ του έχει χρησιμοποιήσει στα ματς του Ολυμπιακού στην αρχή του αγώνα ένα διαφορετικό σύστημα από το 4-3-3. Η απάντησή του ήταν «ποτέ». Αλλά αυτό δεν εμποδίζει κανέναν από το να ισχυρίζεται ότι στη Μαδρίτη ο Ολυμπιακός έπαιξε 4-2-3-1 ή ότι με την ΑΕΚ στο τέλος το γύρισε (λες και είναι κουβέρτα!) σε 4-4-2. O κόσμος τελικά αποτρελαίνεται.

Επικοινωνία

Ο Ολυμπιακός όφειλε να προστατεύσει τον νέο του προπονητή φροντίζοντας την επικοινωνιακή κάλυψη της παρουσίας του. Ο Σόλιντ, σημειωτέον, είναι ανοιχτό βιβλίο. Ζητάει στάνταρ πράγματα, διδάσκει συγκεκριμένους τρόπους παιχνιδιού, δεν αλλάζει και δεν δημιουργεί απορίες. Πιστεύει στην επανάληψη (που δημιουργεί αυτοματισμούς), θέλει πιστή εφαρμογή των δεδομένων και όχι αυτοσχεδιασμούς, επιμένει και δεν συζητεί: ή εγκρίνει ή απορρίπτει. Ο άνθρωπος στη μέχρι τώρα παρουσία του στην Ελλάδα έχει αποδειχτεί συνεπέστατος. Κάνει τη δουλειά του ακριβώς όπως πριν. Αν τον πιστεύεις, του δίνεις τους παίκτες που θέλει και τον χρόνο που χρειάζεται. Το να του ζητείς πράγματα που δεν κάνει (rotation, 4-4-2, μαζική άμυνα για να κρατηθεί το 1-0 με τον ΠΑΟK, παίκτη να παίξει «μαν του μαν» τον Σικαμπάλα, αλλαγές στο 35' κ.λπ.) είναι χάσιμο χρόνου. Μόνο που πρόκειται για ένα χάσιμο χρόνου που δημιουργεί γκρίνια και η γκρίνια σάς εξήγησα τι αποτελέσματα φέρνει.

Οργάνωση

Το θέμα δεν είναι –πιστέψτε με– το σύστημα. Για τα συστήματα θα τα πούμε μετά το ματς με τη Λιόν. Αλλού είναι το πρόβλημα. Το καλοκαίρι, όταν ήρθε ο Σόλιντ, σας έγραψα ότι πριν από έναν καλό προπονητή ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν τεχνικό διευθυντή κι έναν υπεύθυνο για την επικοινωνία. Ο τεχνικός διευθυντής δεν θα έπαιρνε παίκτες που στο σύστημα του κόουτς δεν έχουν θέση. Θα του εξηγούσε επίσης τι είδους παίκτες είναι αυτοί που παρέλαβε, αλλά και ποια είναι η λογική του Ολυμπιακού και του κόσμου του. Και ο υπεύθυνος επικοινωνίας θα φρόντιζε να γίνει κατανοητό και γνωστό στον κόσμο τι θέλει ο κόουτς και κυρίως γιατί η εταιρεία που λέγεται Ολυμπιακός τον έφερε. Επί της ουσίας, ο καθένας το πιθανότερο είναι ότι θα έλεγε πάλι ό,τι γούσταρε, αλλά τουλάχιστον θα ξέραμε τι γουστάρει ο Ολυμπιακός. Ενώ τώρα το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ο Κόκκαλης γουστάρει τα τακουνάκια –πράγμα που τον Σόλιντ δεν νομίζω ότι τον διευκολύνει ιδιαίτερα…

Στηρίζω

Στηρίζω έναν προπονητή δεν σημαίνει ούτε ότι κάνω δηλώσεις το καλοκαίρι πως είναι φοβερός και τρομερός, ούτε ότι του βάζω μεγάλη ρήτρα αποζημίωσης στο συμβόλαιο. «Στηρίζω» σημαίνει του δημιουργώ ιδανικές συνθήκες για να δουλέψει. «Στηρίζω» σημαίνει επίσης ότι δίνω τη δυνατότητα στον κόσμο του Ολυμπιακού να καταλάβει το σχέδιο του κόουτς και να το αγαπήσει. Μόνο που αυτά πρέπει να τα κάνουν άνθρωποι –δεν γίνονται από μόνα τους. Και άνθρωποι στον Ολυμπιακό που να κάνουν τέτοιες δουλειές δεν βλέπω να υπάρχουν.

Μόνος

Το μελαγχολικό μου συμπέρασμα είναι ότι ο Σόλιντ είναι ήδη μόνος. Και σύντομα μόνος εναντίον όλων…