Όταν ο Κόκκαλης τα κάνει μούσκεμα (Sportday / Μιχάλης Τσόχος)

Από τον τρόπο με τον οποίο έγινε η επιλογή του Τροντ Σόλιντ και τις μεταγραφές που έγιναν και δεν έγιναν, ο Σωκράτης Κόκκαλης φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για το φετινό δημιούργημα. Τα λεφτά που δεν μπήκαν, η στήριξη ενός πανάκριβου προπονητή που δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική, το... κανάκεμα των καλομαθημένων παιδιών και η επικοινωνιακή πολιτική γύρω από τον Νορβηγό είναι μερικά μόνο από τα λάθη.

Πάει και το παραμύθι του ενός κακού ματς. Όσο ο Ολυμπιακός του Τροντ Σόλιντ νικούσε μέσα-έξω στο ελληνικό πρωτάθλημα και η ομάδα έμοιαζε να κάνει περίπατο, η ήττα από τη Ρόζενμποργκ περνούσε στη συνείδηση όλων σαν ένα κακό και άτυχο αποτέλεσμα.

Όταν το σκηνικό στο ματς με τη Ρόζενμποργκ επαναλήφθηκε στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ και τον ΟΦΗ και στο ενδιάμεσο υπήρξαν δύο ακόμα ήττες στο Τσάμπιονς Λιγκ (έστω και προβλεπόμενες, έστω και με πολύ καλές εμφανίσεις) προκύπτει εύλογα το ερώτημα: τι φταίει; Αυτό που φταίει και θα φταίει, ανεξάρτητα από το αν ο Ολυμπιακός θα προχωρήσει στο ΟΥΕΦΑ και κατακτήσει το νταμπλ ή θα αποκλειστεί ως τέταρτος από το Τσάμπιονς Λιγκ και δεν θα κατακτήσει τίποτα στην Ελλάδα, θα είναι οι επιλογές του προέδρου του. Και δεν φταίει ο Κόκκαλης επειδή απλώς το «ψάρι βρομάει από το κεφάλι», αλλά διότι αυτό το καλοκαίρι περισσότερο από κάθε άλλο οι επιλογές του ήταν αλλοπρόσαλλες. Τόσο αλλοπρόσαλλες όσο και η ομάδα του Ολυμπιακού, που την Τετάρτη γοητεύει στο «Ζερλάν» και την Κυριακή γελοιοποιείται στο Παγκρήτιο. Ας δούμε, όμως, μία-μία τις επιλογές του προέδρου και των συνεργατών του το περασμένο καλοκαίρι σε σχέση με τον Νορβηγό και ας διαπιστώσουμε γιατί είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλες.

1. Η πρόσληψη και θεοποίηση του Τροντ Σόλιντ

Ο Νορβηγός είναι ένα σχετικά καλό όνομα στην ευρωπαϊκή αγορά. Το βιογραφικό του είναι τέτοιο που επέτρεπε στον Ολυμπιακό να ασχοληθεί μαζί του. Αυτά και μέχρις εκεί. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Στον Ολυμπιακό, όμως, όχι μόνο ασχολήθηκαν με τον Σόλιντ, όχι μόνο αποφάσισαν να συνεργαστούν μαζί του, χωρίς να τσεκάρουν βασικά πράγματα, αλλά του προσέφεραν ένα «χρυσό» συμβόλαιο που δεν είχε ποτέ φανταστεί στη ζωή του και κυρίως τον θεοποίησαν λες και επρόκειτο για τον Μαρτσέλο Λίπι. Μέσα από αυτή τη διαδικασία και τις υπερβολές κυρίως του Κόκκαλη και κατ' επέκταση του φιλικά προσκείμενου στην ομάδα Τύπου, ξεκίνησε το πρόβλημα. Γιατί το βιογραφικό του Σόλιντ (χωρίς την παραμικρή ευρωπαϊκή διάκριση) σε καμία περίπτωση δεν διαβεβαίωνε ότι με την παρουσία του ο Ολυμπιακός θα φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, όπως δήλωσε δημόσια ο πρόεδρος της ομάδας και στη συνέχεια και ο νεόφερτος προπονητής. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος του Κόκκαλη. Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την απομάκρυνση του Μπάγεβιτς, θεοποίησε τον νέο τεχνικό. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Σόλιντ θα αντέξει τον τόσο ψηλό πήχη και τις τόσο μεγάλες κουβέντες που ακούστηκαν γι' αυτόν.

Αυτό ήταν, όμως, το λιγότερο κακό σε ό,τι έχει να κάνει με την πρόσληψη του Σόλιντ. Υπήρξαν πολύ χειρότερα. Ο Κόκκαλης αποφάσισε να συνεργαστεί με τον Νορβηγό. Μέχρις εδώ καλά. Ηταν ανάγκη όμως να του προσφέρει και ένα τσουβάλι λεφτά και ένα συμβόλαιο που δεν σπάει με τίποτα για δύο χρόνια; Ασφαλώς όχι. Ο Γιώργος Λούβαρης όταν υπέγραφε τα συμβόλαια με τους μάνατζερ και τους δικηγόρους του Νορβηγού το φύσαγε και δεν κρύωνε. Όχι γιατί είχε τίποτα εναντίον του Σόλιντ. Το αντίθετο μάλιστα, παρακαλούσε και παρακαλάει να πετύχει, διότι διαφορετικά ο ίδιος θα τρέχει για να το σπάσει με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος για την ΠΑΕ και κυρίως ο ίδιος θα τρέχει να βρει τον επόμενο και να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Απλώς ανησυχούσε για το τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που δεν έπιανε ο Νορβηγός και δεν αποδεικνυόταν «λίρα εκατό» και η ιστορία είναι πολύ πιθανό να δείξει ότι ορθώς ανησυχούσε. Όμως, τέλος πάντων, και αυτό μικρό πρόβλημα είναι, διότι κάποιος θα πει «του Κόκκαλη είναι τα λεφτά, όπου θέλει τα δίνει».

2. Η μη στήριξη του Σόλιντ

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο Κόκκαλης πίστεψε ότι τον νέο προπονητή τον στήριξε λέγοντας δύο πολύ μεγάλες κουβέντες στη συνέντευξη Τύπου («θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ, θα μας οδηγήσει ψηλά» κ.λπ.) και προσφέροντάς του ένα «χρυσό συμβόλαιο». Αμ δε. Όταν ο προπονητής ζητεί μεταγραφή σαν αυτή του Ίβερσεν ή του Ντραγκουτίνοβιτς ή του Μπεργκντόλμο και εσύ του παίρνεις τον Ντάνι, τον Μπουλούτ και τον Κυριάκο, υπάρχει πρόβλημα. Και προσέξτε, δεν αναφέρομαι καν στον Μπενζά, που θεωρητικά ήταν ακριβός, αναφέρομαι σε μεταγραφές της τάξης των 300 εκατ. δρχ. και κάτω. Δηλαδή αστείες μεταγραφές μπροστά σε αυτές του Ζέτερμπεργκ που έκανε στον Μαντζουράκη και του Μπερμούδες που έκανε στον Λεμονή. Όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν κάνει στον νέο μεγάλο προπονητή («το μεγαλύτερο που έφερα ποτέ», όπως είπε ο ίδιος) μεταγραφές ακριβότερες από αυτές που έκανε στον Μαντζουράκη και τον Λεμονή, ΔΕΝ τον στηρίζει. Τελεία και παύλα. Δεν τον στηρίζει στο ελάχιστο. Και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι, από τον τελευταίο οπαδό έως τον πρώτο παίκτη. Και φυσικά ο πρώτος που καταλαβαίνει τη... στήριξη του Κόκκαλη στον Σόλιντ είναι ο Ριβάλντο. Ο Νορβηγός κοπανιέται ότι θέλει φορ τον Μπενζά ή τον Ίβερσεν και ο «Ρίμπο» λέει πάρτε τον Ντάνι, είναι καλός. Όταν εσύ, ως διοίκηση, παίρνεις τον Ντάνι, το λαμβάνει το μήνυμα ο Βραζιλιάνος. Ποιο μήνυμα; «Ότι όπως έφαγες, αγόρι μου, τον Μπάγεβιτς, μπορείς όποτε θες να φας και αυτόν». Και μετά αναρωτιέσαι γιατί ο «Ρίμπο» ασκεί δημόσια κριτική στον προπονητή; Κανονικά θα έπρεπε με αυτά που έχεις κάνει ως διοίκηση να αναρωτιέσαι πώς ο Ριβάλντο έχει αντέξει και δεν έχει πετάξει φανέλες ή πατσαβούρες στον Σόλιντ.

Και πάμε παρακάτω. Όταν ο νέος προπονητής σού ζητάει έναν Έλληνα προπονητή για συνεργάτη και εσύ αδυνατείς να τον βρεις ή βάζεις κάποιον δίπλα του με μοναδικό κριτήριο ότι αυτός θα σου λέει τι κάνει ο Νορβηγός, υπάρχει πρόβλημα. Ο προπονητής θέλει συνεργάτη που ξέρει την ελληνική πραγματικότητα και εσύ του δίνεις... ρουφιάνο. Έλεος. Χθες όλος ο Τύπος αναρωτιόταν γιατί ο Σόλιντ έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο με τον ΟΦΗ 3-6-1, κάτι που δεν έκανε ούτε στο «Μπερναμπέου». Γιατί ο Νορβηγός αντιμετώπισε τον ΟΦΗ ως Λιόν; Η μία εκδοχή λέει ότι είναι βλάκας, είναι ηλίθιος, δεν ξέρει τι του γίνεται, του άρεσε τόσο πολύ ο Ολυμπιακός στο «Ζερλάν», με αποτέλεσμα αυτός που δεν άλλαζε το αγαπημένο του 4-3-3 για τίποτα στον κόσμο, αποφάσισε να το αλλάξει στο Παγκρήτιο. Εμένα δεν με πείθει και τόσο αυτή η λογική. Και επειδή ρωτώντας πας στην πόλη, ρωτώ. Υπήρξε κάποιος που πριν από το ματς με τον ΟΦΗ είπε στον Σόλιντ τα εξής: «Μην ξεγελαστείς από τη βαθμολογική θέση του ΟΦΗ. Είναι πολύ καλή ομάδα. Είναι παραδοσιακά μία από τις καλές ομάδες του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός φτύνει αίμα κάθε χρόνο για να νικήσει εκεί και τραβά τον διάολό του. Η έδρα είναι πολύ εχθρική και το ματς πολύ δύσκολο. Και αγωνιστικά το πρόβλημα είναι ότι έχει δύο σπουδαίους φορ, τον Μαχλά και τον Νουαφόρ, που κάνουν μεγάλες ζημιές. Αμυνα δεν έχει καλή, γκολ θα του βάλουμε, το θέμα είναι πώς δεν θα φάμε. Και αν δεν πιστεύεις, πάρε να δεις και την κασέτα του ματς με τη Λάρισα που νίκησε 3-2». Θα μου πείτε και αυτό φτάνει για να απαλλαχθεί ο Νορβηγός. Ασφαλώς και όχι. Δικιά του είναι η ευθύνη και μόνο δικιά του. Αλλά έναν νέο προπονητή, ο οποίος δεν ξέρει τι σημαίνει ΟΦΗ και κάθε ΟΦΗ του ελληνικού πρωταθλήματος, όταν τον συμβουλεύεις με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα ξεπερνά τα όρια όταν τον συμβουλεύεις και άλλα πράγματα. Όταν, για παράδειγμα, του λες ότι «αυτός δεν έπαιξε σε αυτό το ματς χωρίς να είναι τραυματίας, αλλά προσποιούμενος τον τραυματία και πρέπει να τον απομονώσεις» και δεν αναφερόμαστε ούτε στον Ριβάλντο ούτε στον Γεωργάτο, αλλά σε άλλον παίκτη, τότε υπάρχει πρόβλημα. Διότι, όπως φαίνεται, ο προπονητής το τρώει το παραμύθι και δεν τον ξαναβάζει και ας ξεπέρασε τον τραυματισμό... Αλλά να ήταν μόνο αυτά...

3. Η επικοινωνιακή πολιτική γύρω από τον Σόλιντ

Δεν είναι πρώτη φορά που το θέμα πέφτει στο τραπέζι ή που αναφέρεται ή γράφεται. Δόξα τω Θεώ, ο «Κύριος Πρόεδρος» στον «Πρωταθλητή» έχει αναφερθεί στο θέμα ουκ ολίγες φορές. Το ζήτημα όμως εξακολουθεί να είναι τεράστιο για τον Σόλιντ, ο οποίος δεν ξέρει, δεν καταλαβαίνει και κυρίως φοβάται. Γιατί φοβάται; Μα γιατί ένα από τα πρώτα πράγματα που του είπαν οι συνεργάτες του ήταν (άκουσον, άκουσον) ότι οι προηγούμενοι προπονητές του Ολυμπιακού για να μη δέχονται κριτική από τον Τύπο... χαρτζιλίκωναν τους ρεπόρτερ της ομάδας. Ντρέπομαι και που το γράφω, αλλά είναι μία πραγματικότητα της αρρώστιας του Ολυμπιακού. Έρχεται στην ομάδα ένας προπονητής από τη Νορβηγία και ένα από τα πρώτα πράγματα που του λες είναι αυτή η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ. Και του το λες για να αποφύγει τους δημοσιογράφους και να μη μιλάει με κανέναν, αλλά μόνο με αυτούς που εσύ θες ως Ολυμπιακός. Και επιπλέον ως Ολυμπιακός τον φιμώνεις, λέγοντάς του ότι για να δώσει συνέντευξη, θα πρέπει να την εγκρίνει η διοίκηση; Αφήστε τα υπόλοιπα. «Αυτοί είναι οι δικοί μας δημοσιογράφοι, αυτοί είναι οι κακοί, σε αυτούς δεν πρέπει να μιλάς» κ.ο.κ. Πείτε μου σε ποια άλλη ομάδα της Ευρώπης θα πήγαινε προπονητής ο Σόλιντ και ένα από τα πρώτα πράγματα που θα του έλεγαν από την ίδια την ομάδα του θα αφορούσε στον Τύπο. Ο Νορβηγός είναι τρομοκρατημένος με όσα έχει ακούσει για «δικές μας εφημερίδες, κακές εφημερίδες, καλά ραδιόφωνα, κακά ραδιόφωνα, καλούς δημοσιογράφους, κακούς δημοσιογράφους» και οποιαδήποτε άλλη παλαβομάρα έχουν φανταστεί άρρωστα μυαλά. Εδώ δεν τον άφηναν να έχει ανοικτές προπονήσεις μία φορά την εβδομάδα και με τα χίλια ζόρια τους έπεισε, γιατί, όπως του έλεγαν, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι ο Τύπος. Φοβερά και τρομερά πράγματα, με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να προσπαθούν να μπολιάσουν το ίδιο μικρόβιο και στον άσχετο σε τέτοια θέματα Νορβηγό και κυρίως να καταφέρνουν να τον μετατρέπουν σε έναν αντιπαθή προς τον Τύπο άνθρωπο. Επαναλαμβάνω, ο Νορβηγός ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ και δυστυχώς γι' αυτόν ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠ' ΟΣΑ ΤΟΥ ΛΕΝΕ. Κάπως έτσι «καίγεται» από τον ίδιο τον Ολυμπιακό (από τον πρόεδρο μέχρι τον φροντιστή) το χαρτί Σόλιντ. Βεβαίως όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο ίδιος ο Νορβηγός είναι άμοιρος ευθυνών, το αντίθετο μάλιστα.

4. Τα λάθη του ίδιου του Σόλιντ

Όπως θα έλεγε και μια ψυχή «Πού πας, ρε Νορβηγέ, και παίζεις με 3-6-1 κόντρα στον ΟΦΗ του Βλάχου». Ξεκινάμε ανάποδα και πάμε από τα πιο φρέσκα στα πιο παλιά λάθη του Τροντ Σόλιντ. Η παράταξη της ομάδας στο Παγκρήτιο και ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκε είναι αστείος. Ο,τι κι αν είπαν στον Σόλιντ, όφειλε μέσα από το βίντεο να καταλάβει τι εστί ΟΦΗ και όφειλε να μην αλλάξει τον σχεδιασμό της ομάδας όπως αυτός τον κατέστρωσε από την αρχή της σεζόν. Δεν τον άλλαξε στο «Μπερναμπέου», πήγε και τον άλλαξε στο Παγκρήτιο; Οι αλλαγές του στο προχθεσινό ματς δεν μπορούν, πάντως, να χαρακτηριστούν ούτε κακές ούτε καθυστερημένες. Αλλά ας μην τα πάρουμε παιχνίδι παιχνίδι τα λάθη του Σόλιντ και ας τα δούμε γενικότερα. Η αξιοποίηση του δυναμικού του Ολυμπιακού δεν είναι και η καλύτερη δυνατή από τον Νορβηγό. Μέχρι να... ανακαλύψει τον Πάντο, ο Νορβηγός πίστευε ότι ο Μαυρογενίδης έπρεπε να ξεκινά και κουτσός. Και μετά, όταν είδε τον Πάντο, ξέχασε τον Μαυρογενίδη. Ο Σόλιντ επιμένει στο 4-3-3, παρά το γεγονός ότι ξέρει πως δεν χωράει σε αυτό ο Ριβάλντο. Χρησιμοποιεί σε λάθος θέσεις παίκτες όπως ο Καφές. Καθυστερεί χαρακτηριστικά να κάνει αλλαγές και δείχνει τεράστια αδυναμία στο να αλλάξει την εικόνα της ομάδας του και να ανατρέψει τις εις βάρος της καταστάσεις. Γενικά ο Σόλιντ δεν δίνει την εικόνα προπονητή ικανού από την ώρα που κάθεται στον πάγκο μέχρι την ώρα που τελειώνει το ματς. Καλός και άγιος μέχρι την έναρξη του ματς, αλλά κατά τη διάρκεια...