H Σούπερ λίγκα και το ελληνικό ποδόσφαιρο (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Προχθές σε κάποιες αθλητικές εφημερίδες εμφανίστηκε ως πληρωμένη καταχώρηση η πρόταση της Skoda Ξάνθης –ή τουλάχιστον τα βασικά της σημεία- πάνω στην οποία θα βασιστεί η δημιουργία της Σούπερ Λίγκας.

Φαντάζομαι ότι κάποια σημεία της πρότασης θα διαφοροποιηθούν, όταν όλοι οι ενδιαφερόμενοι συζητήσουν και καταλήξουν στην τελική μορφή της πρότασης, που για να γίνει πραγματικότητα πάντως, θα χρειαστεί νομοθετική ρύθμιση από την Πολιτεία. Μία ρύθμιση, την οποία, με βάση όλες τις ενδείξεις που έχουμε μέχρι τώρα, η Πολιτεία δεν θα είχε αντίρρηση να φέρει στη Βουλή. Η δημοσιοποίηση των βασικών γραμμών της πρότασης ήταν μία πολύ καλή κίνηση, αφού και οι Έλληνες φίλαθλοι πήραν μία ιδέα για το εγχείρημα, το οποίο οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι μπορεί να δώσει ώθηση και συγκεκριμένα (οργανωτικά και οικονομικά) χαρακτηριστικά στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Προχθές επίσης καταγράφηκαν και οι αντιρρήσεις του αντιπροέδρου της ΕΠΑΕ, κ. Β. Μητρόπουλου, για τις πιθανότητες πραγματοποίησης του συγκεκριμένου σχεδίου. Πέρα από την εκτίμηση που μπορεί να έχει ή να μην έχει κάποιος στο πρόσωπο του κ. Μητρόπουλου και στον αντίκτυπο της παρουσίας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο –και ο γράφων δεν έχει- δεν μπορεί ν' αρνηθεί ότι κάποιες από τις επισημάνσεις του έχουν βάση. Οι τρεις σπουδαιότερες αφορούν στη δυνατότητα της υπό δημιουργία Λίγκας να μπορεί να διαπραγματεύεται συλλογικά τα τηλεοπτικά δικαιώματα, την προϋπόθεση του ιδιόκτητου γηπέδου και την οικονομική εξυγίανση των ομάδων. Μελετώντας κάποιος τις αντιρρήσεις του κ. Μητρόπουλου δεν θα πρέπει να παραγνωρίσει το γεγονός ότι αν δημιουργηθεί η Σούπερ Λίγκα, ο ίδιος δεν θα μπορεί να διαδραματίσει σε παραγοντικό επίπεδο τον ρόλο που διαδραματίζει σήμερα.

Η Σούπερ Λίγκα είναι ένα εγχείρημα που ακόμη και αν αρχίσει να ισχύει από την ερχόμενη σεζόν, θα χρειαστεί μία τριετία για να πάρει την τελική του μορφή. Σε ό,τι αφορά στη συλλογική διαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων (που δεν πρόκειται να φτάσουν στο ύψος των 60-70 εκατ. ευρώ που εκτιμά ο κ. Μητρόπουλος) είναι αληθές ότι δεν μπορεί να γίνει από τη στιγμή που κάποιες ομάδες έχουν συμβόλαια μέχρι το 2009.

Εν τούτοις, η λίγκα μπορεί να έχει έσοδα από χορηγίες ή από το στοίχημα, ακόμη και από κάποιο ποσό χρημάτων που στην αρχή τουλάχιστον θα μπορούσαν να καταθέσουν όλες οι ομάδες –αναλογικά με τη δυνατότητά τους- στο ταμείο της λίγκας. Γιατί όμως η συλλογική διαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της λίγκας (που δεν θα μπορεί να τα πουλήσει σ' έναν μόνο τηλεοπτικό σταθμό) είναι τόσο σημαντική; Νομίζω ότι είναι προφανές. Ετσι, μειώνεται η οικονομική απόσταση ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδύνατους.

Σε μεμονωμένη διαπραγμάτευση ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, θα μπορέσει να εξασφαλίσει 25-30 φορές περισσότερα χρήματα για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, απ' όσα, ας πούμε η Καλαμαριά. Σε ό,τι αφορά στην προϋπόθεση του ιδιόκτητου γηπέδου για τη συμμετοχή στη λίγκα, με δεδομένο ότι η λίγκα θα χρειαστεί μία τριετία-τετραετία για ν' αποκτήσει την τελική της μορφή, το θέμα θα μπορούσε να είχε λυθεί. Και το ζήτημα της οικονομικής εξυγίανσης των ομάδων, όμως, θα έχει λυθεί μέχρι το 2009, αφού μέχρι τότε όποιες ομάδες δεν έχουν καταφέρει ν' ανταποκριθούν στα ζητούμενα του σχεδίου αδειοδότησης που έχει εκπονήσει η ΟΥΕΦΑ, δεν θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Και τις σχετικές βεβαιώσεις για τη συμμόρφωση των ομάδων με το σχέδιο αδειοδότησης, θυμίζω ότι τις εκδίδει η ΕΠΟ.

Η Σούπερ Λίγκα, λοιπόν, δεν θ' αλλάξει αυτόματα το πρόσωπο του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Εντούτοις, αν υποθέσουμε ότι με αυτή την πρόταση (και ίσως κάποιες άλλες ακόμη όπως το ενδεχόμενο της δημιουργίας επαγγελματικής διαιτησίας) το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μπαίνει στον ίσιο δρόμο, μας έχει απασχολήσει καθόλου –φιλάθλους, παράγοντες και Πολιτεία- το μέλλον και τα χαρακτηριστικά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ή επειδή εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια κέρδους, το κεφάλαιο αυτό θεωρείται άνευ σημασίας;