Η «Μέρα της Μαρμότας» (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε τη «Μέρα της Μαρμότας», την ταινία εκείνη στην οποία ο κακόμοιρος Μπιλ Μάρεϊ καταντούσε να ζει «φυλακισμένος» στο ίδιο πάντοτε 24ωρο. Όσοι δεν την έχετε δει, παρακολουθήστε σε όλες του τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες το φετινό ελληνικό πρωτάθλημα. Για να είμαι ειλικρινής, το πρόβλημα δεν είναι το θέαμα.

Οι θεωρητικά «μεγάλες» μας ομάδες έχουν τόσο έντονες δυσκολίες στην επίλυση των προβλημάτων τους, που ειδικά οι μεταξύ τους αγώνες είναι γεμάτοι φάσεις. Φάσεις που δημιουργούνται κυρίως από δικά τους λάθη, τα οποία δημιουργεί η πιο μεγάλη τους αδυναμία: η προβλεψιμότητα. Παρακολουθούμε ένα πρωτάθλημα ιδιαίτερα προβλέψιμων ομάδων. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο τους αυτό το χαρακτηριστικό (το οποίο δεν αφορά μόνο την άμυνα ή την επίθεση, αλλά γενικά την κίνηση και την ανάπτυξη), όμως και οι υπόλοιποι δεν πάνε πίσω.

Η Ξάνθη στηρίζεται στις εμπνεύσεις του Λουτσιάνο, ο ΠΑΟΚ στα πνευμόνια των αμυντικών του μέσων, ο ΟΦΗ -για να φέρουμε κι ένα παράδειγμα ομάδας από τα πιο χαμηλά- στα γκολ του Μαχλά. Όλα αυτά τα βλέπει κάποιος κάθε Κυριακή, όπως ο Μπιλ Μάρεϊ έβλεπε το ξυπνητήρι κάθε μέρα στις 6 τα χαράματα και ξύπναγε με ένα τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν. «Η Μέρα της Μαρμότας» ήταν μια διασκεδαστική ταινία. Το δίδαγμά της ήταν ότι όποιος γίνει καλός και απαρνηθεί τα ελαττώματά του, έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη ζωή του και να ξεφύγει από κατάρες και δράματα.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να υπάρχει θέληση. Ο,τι δηλαδή μοιάζει να μην έχουν φέτος οι συνηθισμένοι διεκδικητές του πρωταθλήματος. Το χειρότερο ωστόσο σύμπτωμα της προβλεψιμότητας είναι τα επαναλαμβανόμενα λάθη των διαιτητών και του Γερμανάκου που τους κατευθύνει. Έβλεπα το Ξάνθη-Λάρισα και αναρωτιόμουν τι κακό έχει κάνει η Λάρισα. Ίσως φταίει το ότι είναι η λιγότερο προβλέψιμη ομάδα του πρωταθλήματος.