Eίναι ρεαλιστική προσέγγιση η... απαίτηση από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για πρόκριση στην επόμενη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ; Όχι. Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο εκπρόσωποι του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έχουν το μέγεθος της Ρεάλ και της Λιόν ή της Μπαρτσελόνα και της Βέρντερ, για να θεωρούμε αυτονόητο ότι πρέπει να τις αποκλείσουν. Ο Ολυμπιακός δεν το πέτυχε και αν ο Παναθηναϊκός το πετύχει, θα έχει κάνει την έκπληξη. Αυτή είναι η αλήθεια και οτιδήποτε άλλο απλώς είναι υπερβολικό και φιλελληνικό.
Το πρόβλημα, λοιπόν, του Ολυμπιακού δεν είναι ότι αποκλείστηκε. Ούτε του Παναθηναϊκού ότι μπορεί να αποκλειστεί. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι τώρα και οι δύο δεν έχουν πείσει ότι πρόκειται για ομάδες που κάνουν βήματα προόδου.
Δεν έχουν πείσει καν ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Ότι έχουν ένα σχέδιο, μια λογική και μια στρατηγική, που έστω κι αν δεν αποδίδει σήμερα, θα αποδώσει αύριο. Και οι δύο, με εξαιρέσεις κάποιους αγώνες, δείχνουν να κάνουν βήματα προς τα πίσω. Δείχνουν ότι οι ιδιοκτήτες τους –και κυρίως οι προπονητές τους– έχουν εμμονές, έχουν «κολλήματα». Και, το χειρότερο, δεν υπάρχει ψυχραιμία στα αποδυτήρια. Από τον Παναθηναϊκό λείπει ο παίκτης που θα πάρει την πρωτοβουλία και θα βάλει μια τάξη. Από τον Ολυμπιακό δεν λείπει αυτός ο παίκτης, αλλά η διάθεση να γίνει κάτι τέτοιο. Από μουρμούρες και γκρίνια, άλλο τίποτα. Από διάθεση ο ένας να τα ρίξει στον άλλον, επίσης άλλο τίποτα. Διάθεση να μπει μια τάξη, όμως, δεν υπάρχει. Είναι, νομίζετε, τυχαίο το ότι ένα πολύ καλό παιδί, ο Μιχάλης Καψής, φαίνεται να μην αντέχει αυτή την κατάσταση και σκέφτεται σοβαρά να ζητήσει να μείνει ελεύθερος;
Κύριοι, φαίνεται τελικά ότι στις ομάδες σας μάλλον έχουν μαζευτεί πολλά.