Πρώτα περπατάς και μετά πετάς (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Αυτός είναι λοιπόν ο καινούργιος Ολυμπιακός, ο -υποτίθεται- ανταγωνιστικός σε Ελλάδα και Ευρώπη; Λυπάμαι αν γίνομαι κομιστής κακών ειδήσεων, αλλά η ομάδα που παρατάχθηκε χθες απέναντι στην Μπαρτσελόνα δεν ήταν καν ανώτερη του περσινού ή του προπέρσινου Ολυμπιακού. Παρά το αναμφισβήτητο ταλέντο της, υστερεί σε χημεία, σε ομοιογένεια και σε σύμπνοια, κάτι που πάει να πει ότι δεν είναι καν ομάδα. Πλίνθοι και κέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι.

Στην επίθεση ο Ολυμπιακός του «Παλάου Μπλάου Γκράνα» δεν πήρε καθόλου καλό βαθμό, μιας και έβρισκε λύσεις μόνο όταν τον έβγαζαν στον αφρό οι ατομικές εκλάμψεις ορισμένων παικτών του. Στην άμυνα δεν πήρε καν βαθμό. Τι βαθμό να βάλεις στον τουρίστα;

Απέναντι σε μια Μπαρτσελόνα απλώς σοβαρή, ο Ολυμπιακός παρακολουθούσε με ενδιαφέρον, σαν αμέριμνος περιπατητής, αραγμένος στο νυφοπάζαρο των ράμπλας. Οι παίκτες του έμοιαζαν να υπακούν σε έναν απαράβατο κανόνα: you can look, but you 'd better not touch. Koιτάτε, αλλά μην αγγίζετε.

Αν πλησίασε κάποια στιγμή σε απόσταση επαφής στο α' ημίχρονο (31-30, από 28-16), το έκανε μπερδεύοντας την Μπάρτσα με μια παθητική άμυνα ζώνης, αιώνιο καταφύγιο του αδύναμου απέναντι στον ισχυρό. Αλλά όταν επέστρεψε στο παιχνίδι ο Ναβάρο και άρχισε να βγάζει απ' το καπέλο του λαγούς, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος και κάθε κατεργάρης κάθισε στον πάγκο του. Το 44-31 της ανάπαυλας διαμορφώθηκε με 13 συνεχείς πόντους του νεαρού Καταλανού.

Κι αν δεν έχανε καμιά διακοσαριά λέι απ ο Κακιούζης (τρακαρισμένος, θαρρείς, επειδή αίφνης βρέθηκε αντιμέτωπος με τον «Διόσκουρο» Χατζή, δύο ξένοι στην ίδια πόλη), η διαφορά θα είχε φτάσει τους 20 πόντους από το πρώτο κιόλας ημίχρονο.
Το λιθουανικό μοντέλο (αυτό που πρεσβεύει ο Γιόνας Καζλάουσκας) είναι το ιδανικό για το σύγχρονο μπάσκετ, αλλά υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για να παίξεις total basketball χρειάζεσαι πολλούς μήνες δουλειάς, ώστε να αποκτηθούν αυτοματισμοί, αλλά και τους κατάλληλους, πολυσύνθετους αθλητές. Ολοκληρωτικό μπάσκετ με το υλικό του φετινού Ολυμπιακού, πολύ απλά δεν γίνεται. Ούτε την απαραίτητη τεχνική έχουν οι παίκτες του ούτε τα κορμιά ούτε την εμπειρία.

Και το σημαντικότερο. Οταν ξεκινάει μια ομάδα από την αρχή, χτίζει τα θεμέλιά της πάνω στη δυνατή άμυνα, όπως κάνει η ΑΕΚ υπό τις οδηγίες του Λευτέρη Κακιούση. Ο Ολυμπιακός του Καζλάουσκας προσπαθεί να πετάξει πριν καλά καλά μάθει να περπατάει.

«Οι πελάτες μας, οι Έλληνες», θα λένε στη Βαρκελώνη μετά το διήμερο που προηγήθηκε. Κατά βάθος, βέβαια, ο Ολυμπιακός δεν έχασε πολλά. Το ματς με την ομάδα του Ιβάνοβιτς ήταν χαμένο από χέρι, όπως λογικά είναι και αυτό που ακολουθεί, με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μακάμπι στο Φάληρο. Για τους Πειραιώτες η Ευρωλίγκα αρχίζει σε δύο εβδομάδες. Μέχρι τότε έχουν χρόνο να συμμαζέψουν τα κομμάτια τους και να ψάξουν μια νέα αρχή.
Φοβάμαι όμως ότι θα χρειαστούν γενναίες διορθωτικές κινήσεις για να προχωρήσουν οι «ερυθρόλευκοι». Η συνταγή την οποία έφτιαξε ο Λιθουανός δι' αλληλογραφίας από την Κίνα δεν τρώγεται με τίποτα.