Ενα αγρίμι που θέλει να γίνει ο βασιλιάς των λιονταριών (SportDay/ Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Μπορεί ο μικρός να είναι ένα εξαιρετικό ταλέντο, από τα μεγαλύτερα
που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια, όμως στον δρόμο μέχρι
την ποδοσφαιρική ωριμότητα χάθηκαν πολλά διαμάντια
Το ποδΟσφαιρο είναι πλέον κομμάτι της περίφημης βιομηχανίας του θεάματος. Της Show Business. Δεν είναι τυχαίο το ότι όλες οι μεγάλες ομάδες, ιδιαίτερα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, σταδιακά μεταμορφώνονται σ' επιχειρήσεις παραγωγής «αθλητικού θεάματος». Και η καθεμία, αναζητεί και αναδεικνύει το δικό της μεγάλο αστέρι, όπως έκαναν πάντα τα μεγάλα studios του Χόλιγουντ. Η μεγαλύτερη πρόκληση κάθε κλαδικής βιομηχανίας είναι ν' ανακαλύψει το δικό της μεγάλο αστέρι και να επενδύσει σε αυτό, με στόχο, όπως γίνεται κατανοητό, τη διεύρυνση επιρροής αυτής της βιομηχανίας και τη μεγιστοποίηση των πωλήσεων.
Η μουσικΗ βιομηχανία είχε μία τέτοια τρέλα ν' ανακαλύψει τους καινούργιους Beatles μετά τη διάλυση των σκαθαριών, άνευ προηγουμένου. Οι περισσότεροι μάνατζερ ή μουσικοί παραγωγοί ήλπιζαν ν' ανακαλύψουν το νέο μεγάλο χρυσωρυχείο της μουσικής που θα πραγματοποιούσε τις μεγάλες πωλήσεις παγκοσμίως, ανάλογες με αυτές των σκαθαριών, που είχαν αποτελέσει τη δεκαετία του '60 το μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Βρετανίας, μαζί με τη μίνι φούστα και το Mini Cooper.
ΒΕβαια, με αυτή την τρέλα για την ανακάλυψη του νέου «μεσσία» φθάσαμε πολλές φορές σε υπερβολές τύπου Knack, που προβλήθηκαν ως οι νέοι Beatles, επειδή ήταν τέσσερις, είχαν το ίδιο στυλ, έναν μπασίστα αριστερόχειρα μ' ένα μπάσο Rickenbaker (όπως ο Πoλ ΜακΚάρτνεϊ) κι επειδή έκαναν μία μεγάλη επιτυχία που πήγε στο νούμερο 1, το σινγκλ «My Sharona», το οποίο θύμιζε το «She Loves you», αλλά τελικά αποδείχτηκε μία μεγάλη φούσκα.
ΑυτΟ που συμβαίνει με τη μουσική ή την κινηματογραφική βιομηχανία, συμβαίνει και με το ποδόσφαιρο. Ο Πελέ ήταν η πρώτη μεγάλη και αληθινά παγκόσμια ποδοσφαιρική εικόνα, ένα είδωλο που είχε ανταπόκριση σε κάθε γωνιά του κόσμου, όπου παιζόταν το ποδόσφαιρο. Οι παγκόσμιες εικόνες των κάθε φύσεως ειδώλων οφείλουν την ύπαρξη και τη δύναμή τους στη διάδοση της τηλεόρασης και την έκρηξη της επικοινωνίας που σημειώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του '60 και μετά.
Το ποδΟσφαιρο αναζήτησε και αυτό τον άνθρωπο που θα διαδεχόταν τον Πελέ και τον ανακάλυψε στο πρόσωπο του Ντιέγκο Μαραντόνα, του μεγαλύτερου, κατά πολλούς, ποδοσφαιριστή του κόσμου. Ο Μαραντόνα, μία αληθινή παγκόσμια εικόνα, πέρα από τις αναμφισβήτητες ποδοσφαιρικές του ικανότητες, έζησε μ' έναν τέτοιο τρόπο την εποχή της παντοδυναμίας του και τα χρόνια της πτώσης του, που βρισκόταν –κι εξακολουθεί να βρίσκεται- στο κέντρο του ενδιαφέροντος των media.
Η διαφορΑ του με τον Πελέ βρίσκεται στο γεγονός ότι ενώ ο Βραζιλιάνος έρχεται στο προσκήνιο με κάθε εκδήλωση που θέλει να προβάλει ο σπόνσοράς του, η MasterCard ας πούμε, ο Ντιέγκο θα έρθει είτε για το τατουάζ του Τσε είτε για μία δήλωση στήριξης του Κάστρο είτε για τη συμμετοχή του στις αντιαμερικανικές διαδηλώσεις. Το μιντιακό διαβατήριο του Ντιέγκο, αφότου σταμάτησε το ποδόσφαιρο, είναι περισσότερο πολιτικό, γεγονός που οφείλεται μάλλον στο ότι η ζωή του Αργεντινού δεν ήταν τόσο «άμεμπτη» όσο του Βραζιλιάνου.
ΟμωΣ, ενΩ η βιομηχανία του ποδοσφαίρου αντικατέστησε τον Μαραντόνα με τον Ρονάλντο και τον Μπέκαμ, ως παγκόσμια ποδοσφαιρικά είδωλα που όμως δεν έφτασαν ποτέ τη λάμψη των δύο «θεών», ήδη φαίνεται να έχει πετύχει φλέβα με τον τελευταίο ποδοσφαιρικό βασιλιά με παγκόσμια ανταπόκριση, τον χαμογελαστό μάγο της Μπάρτσα, τον Ροναλντίνιο. Κι ενώ ο Ροναλντίνιο δεν έχει κλείσει ακόμη τα 26, έχει αρχίσει η αναζήτηση για τον διάδοχό του.
Και ο πρώτος υποψήφιος είναι ένας πιτσιρικάς Αργεντινός, που αγωνίζεται στην ίδια ομάδα με τον Ροναλντίνιο, στην Μπάρτσα. Πρόκειται για τον Λιονέλ Μέσι, ο οποίος συνεχίζει μία «παράξενη» παράδοση. Οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του κόσμου μετά τον Πελέ πέρασαν από την ομάδα της Καταλωνίας. Οι περισσότεροι άρχισαν ν' ανακαλύπτουν τον 18χρονο Αργεντινό μετά το ματς της Μπάρτσα με την Ουντινέζε.
ΠαρA το γεγονός ότι ο Ροναλντίνιο σ' εκείνο το ματς έκανε χατ τρικ, τα φώτα του ενδιαφέροντος έπεσαν πάνω στον Αργεντινό, που φαίνεται να κερδίζει μόνιμη θέση στην ενδεκάδα της πρωταθλήτριας Ισπανίας, αλλά και στην εθνική ομάδα της χώρας του. Η δίψα των media για νέα είδωλα έτοιμα προς κατανάλωση έχει οδηγήσει πολλούς να μιλούν για τον «νέο» Μαραντόνα. Μπορεί ο μικρός να είναι ένα εξαιρετικό ταλέντο, από τα μεγαλύτερα που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια, όμως στον δρόμο μέχρι την ποδοσφαιρική ωριμότητα χάθηκαν πολλά διαμάντια.
Ο ΜEσι, παρά το ότι γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής, θεωρείται ένα κομμάτι από τα σπλάχνα της ίδιας της Μπάρτσα και μία ακόμη απόδειξη για το πόσο καλά δουλεύουν οι ακαδημίες του καταλανικού συλλόγου. Ακαδημίες που έχουν «παράγει» αρκετούς ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας, όπως τον Πουγιόλ, τον Τσάβι, τον τερματοφύλακα Βίκτορ Βαλντές, τον Ολέγερ και τον Ινιέστα, που έχουν δέσει θαυμάσια με τους αστέρες Ροναλντίνιο, Ντέκο, Ετό, Ζιουλί, Μάρκες και Φαν Μπόμελ.
Ο ΜEσι, που γεννήθηκε το 1987, άρχισε να παίζει μπάλα από την ηλικία των 5 ετών, στην ομάδα της γειτονιάς του, την Γκράντολι, στην οποία προπονητής ήταν ο πατέρας του. Οι εξαιρετικές ικανότητες του μικρού προκάλεσαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων της Νιούελς Ολντ Μπόις, στην οποία αγωνιζόταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Ροντρίγκο. Ο Ενρίκε Ντομίνγκεζ, προπονητής του στη Νιούελς, είχε καταλάβει ότι είχε στα χέρια του ένα σπάνιο ταλέντο. «Μπορούσε να κάνει με την μπάλα πράγματα που ανέτρεπαν τους κανόνες της φυσικής. Τον μόνο άνθρωπο που έχω δει να κάνει κάτι παρόμοιο, ήταν ο Ντιέγκο», έχει πει ο Ντομίνγκεζ.
Η πρΟοδοΣ του πιτσιρικά φάνηκε ότι θα σταματούσε από ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας με τη μορφή μιας σπάνιας ορμονικής διαταραχής που δεν του επέτρεπε να ψηλώσει. Η οικογένειά του μετακομίζει στην Ισπανία, ύστερα από την πρόταση των ανθρώπων της Μπάρτσα, που κάνουν συμβόλαιο στον μικρό κι έτσι οι γονείς του μπορούν ν' αντεπεξέλθουν στο κόστος της θεραπείας του μικρού, που έφθανε τα 800 ευρώ τον μήνα.
Ο ΜΕσι, όταν έφθασε στην Μπάρτσα ήταν 1,40, αλλά η στενή ιατρική παρακολούθηση από τους ανθρώπους του συλλόγου τού επέτρεψε να πάρει 29 πόντους. Την πρώτη χρονιά που αγωνίστηκε στην παιδική ομάδα της Μπάρτσα πέτυχε 37 γκολ σε 30 ματς και η ισπανική ομοσπονδία προσπάθησε να τον πείσει ν' αγωνιστεί με τις ισπανικές ομάδες, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Την περασμένη αγωνιστική περίοδο έγινε ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που σκόραρε ποτέ στο πρωτάθλημα για την Μπάρτσα. Ακολούθησε η αποθέωσή του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων, στο οποίο αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης, όπως είχε κάνει στην ίδια ηλικία και ο Μαραντόνα.
ΑκολοΥθησε η πρώτη συμμετοχή του στην εθνική Αργεντινής σ' ένα φιλικό με την Ουγγαρία και η ανανέωση του συμβολαίου του με την Μπάρτσα μέχρι το 2014, με ρήτρα 150 εκατομμυρίων ευρώ, όση είναι και η ρήτρα του Ροναλντίνιο. Ο Μέσι, αφού πήρε και την ισπανική υπηκοότητα, τώρα δείχνει έτοιμος για όλα. Το τι μπορεί να περιέχει αυτό το «όλα», θα μας το δείξει το μέλλον. Και πολύ σύντομα, μάλιστα.