Ας αγοράσει μερικούς Τουρέ ακόμα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ντέρμπι, όπως και μάνα, είναι μόνο ένα και ονομάζεται Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Σημαντικά όμως ματς υπάρχουν σε μία σεζόν περισσότερα και το ματς του Ολυμπιακού με την Ξάνθη ήταν σημαντικό για έναν κυρίως λόγο. Για να φανεί αν η Ξάνθη είναι ένα δημιούργημα της εύκολης κλήρωσης της αρχής του πρωταθλήματος ή διεκδικήτρια του τίτλου.

Όσοι λοιπόν περίμεναν ότι η φετινή Ξάνθη είναι η Λάρισα του '80, μπορούν να διαγράψουν τη ρομαντική ιστορία της επαρχιωτοπούλας που κατακτάει την πρωτεύουσα. Η Ξάνθη είναι η ομάδα που ξέραμε και την προηγούμενη χρονιά και με μόνη σημαντική προσθήκη τον ικανό αλλά σεβάσμιο Έμερσον. Όπως διέγνωσε και ο ιδιοκτήτης της, είναι καλή μόνο για το ΟΥΕΦA.

Όπως και ο Ολυμπιακός μπορεί να νίκησε, αλλά ένα αυτογκόλ και ένα γκολ με πέναλτι και αποβολή δεν στοιχειοθετούν βάση για το μέλλον. Μοναδική καινοτομία η έμπνευση του Σόλιντ να ανακατέψει τη μισή ενδεκάδα και να καταλήξει με τον Τουρέ στη θέση του στόπερ.

Όπως και όταν παίζει αμυντικό χαφ, όπως και όταν παίζει οκτάρι και κατεβάζει την μπάλα, ο Τουρέ ήταν συγκλονιστικός και ως κεντρικός αμυντικός. Ένας από τους λόγους των νεύρων του Λαμπριάκου ήταν ότι στα 80 λεπτά που έπαιξε στην επίθεση, ο Τουρέ με τη συνεργασία του Ανατολάκη, ο οποίος σε σύγκριση με τον συμπαίκτη του έμοιαζε ντελικάτος, δεν τον άφησε να ακουμπήσει την μπάλα.

Η εμφάνιση όμως του Τουρέ δείχνει και το πρόβλημα του Ολυμπιακού: το ταλέντο χωρίς τα νιάτα είναι μαρτίνι χωρίς ελιά. Καλό στην αρχή, αλλά στο τέλος κάτι λείπει. Στην ομάδα του Ολυμπιακού το κάτι ονομάζεται «φρεσκάδα». Και αν ο Τουρέ δεν μπορεί να μετατραπεί σε «Ντόλι» και να κλωνοποιηθεί η φρεσκάδα στον Ολυμπιακό, μπορεί μόνο να αγοραστεί.