Προβλήματα παρά τις νίκες

Οι δυο αιώνιοι προχώρησαν χωρίς απώλειες και δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα στα ματς του Σαββάτου, όμως βγήκαν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα από αυτά τα ματς και για τους δυο. Όπως το ότι ο Παναθηναϊκός χωρίς το Δημήτρη Παπαδόπουλο δεν έχει την ίδια ισχύ στην επίθεσή του, όπως και το ότι ο Ολυμπιακός, ανεξάρτητα με το αν έβαλε χθες τρία γκολ, χρειάζεται οπωσδήποτε παίχτη ου να μπορεί να πατάει μέσα στην περιοχή και να απειλεί τις αντίπαλες άμυνες. Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, βέβαια, έκανε χθες τη δουλειά του, αλλά σε όλο το υπόλοιπο ματς οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν να κάνουν ουσιαστική ευκαιρία απέναντι σε μια ομάδα που είναι πολύ καλή και οργανωμένη, αλλά δε φημίζεται για την αμυντική της λειτουργία. Από την άλλη μεριά, η Καλλιθέα και αυτή δεν μπορούμε να πούμε ότι έφτανε εύκολα μέσα στην περιοχή των «πρασίνων», αλλά όσο το ματς πήγαινε στο 1-0, πάντα παραμόνευε ο κίνδυνος για να γίνει η στραβή. Στο προχθεσινό ματς ήταν ένα κλασικό δείγμα του πώς μπορεί να μείνει μια υποδεέστερη ομάδα μέσα στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος θέλει λύσεις και τις χρειάζεται, αλλά δεν μπορεί να τις βρει, διότι αυτή τη στιγμή ούτε ο Ολισαντέμπε Βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ενώ ο Μπικόφσκι είναι μια χαρά λύσει για να έρχεται από τον πάγκο, αλλά δεν μπορεί και συνέχεια να βγάζει το φίδι από την τρύπα στην επίθεση.
Όσο για τον Ολυμπιακό, είμαι βέβαιος πως θα βλέπαμε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι αν δεν είχε μπει το τέρμα του Τζιοβάνι στο τέλος του πρώτου μέρους, από το ολέθριο λάθος της άμυνας του ΟΦΗ. Ο Βραζιλιάνος μαζί με το Ριβάλντο μπορούν να κάνουν φοβερά πράγματα, ο Καστίγιο είναι πολύ χρήσιμος για να σπάει τις αντίπαλες άμυνες, όπως και ο Οκκάς, όταν αγωνίζεται κυρίως από τα πλάγια. Δυστυχώς, όμως, στον Ολυμπιακό λείπει ο παίκτης που θα κάθεται στην περιοχή, θα τον νιώθει ο αντίπαλος και θα μπορεί με ευκολία να στείλει την μπάλα στο πλεκτό.