Eμείς ευτυχώς προκριθήκαμε νωρίς... (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Eάν χρειαζόταν να στοιχηματίσω για τις 4 «wild cards» του Μουντομπάσκετ πριν τις ανακοινώσει η FIBA, θα έκλαιγα από τώρα τα λεφτά μου. Τη Σερβία, την Ιταλία και το Πουέρτο Ρίκο θα τα έβρισκα σίγουρα. «Τρία στα τρία» περίπατο. Αλλά... Τουρκία; Νόμιζα ο αφελής ότι (σύμφωνα με τα μηνύματα που εκπέμπονταν από την πιάτσα) τρεις τουλάχιστον ομάδες είχαν προτεραιότητα μπροστά από τους Τούρκους:

• Η Νότια Κορέα, επειδή το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υποστηρίζεται εν πολλοίς από εταιρίες κορεατικών συμφερόντων (όπως και το αντίστοιχο του ποδοσφαίρου προ τριετίας).
• Η Ρωσία, λόγω... μακραίωνης παράδοσης, λόγω Κιριλένκο και λόγω διασυνδέσεων στα ενδότερα της FIBA Europe.
• Και η Κροατία, διότι πράγματι αδικήθηκε κατάφωρα στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ (με την Ισπανία) και άλλωστε διαθέτει υλικό επιπέδου ΝΒΑ και ανάλογη προϊστορία στη διοργάνωση.

Προτιμήθηκε ωστόσο η Τουρκία, μολονότι οι «off the record» εξαγγελίες των «Φιμπαίων» ήθελαν μόνο δύο ευρωπαϊκές ομάδες στην τετράδα (ο εξυπνάκιας που είπε ότι η Τουρκία ανήκει στην Ασία παρακαλείται να καθίσει κάτω). Στην περίπτωσή της μέτρησε η «ματιά προς το μέλλον»: η χώρα έχει αναλάβει να φτιάξει το επόμενο Μουντομπάσκετ και ισχυρίζεται ότι ήταν απαραίτητη η παρουσία της στη φετινή διοργάνωση.

Τρίχες βέβαια. Πιο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκονται εκείνοι που λένε ότι η πολυπληθής αγορά της Τουρκίας (των 70 εκατομμυρίων κατοίκων) είναι σημαντική για το μπάσκετ και χρειάζεται να τονωθεί, μετά την ύφεση των τελευταίων ετών. Μπορεί οι Ρώσοι να σκορπούν χρήμα, αλλά το στερέωμα μοιάζει χτισμένο σε σαθρά θεμέλια και ο μέσος φίλαθλος δεν έχει την καταναλωτική δυναμική δυτικοευρωπαϊκών χωρών. Οσο για την Κροατία των 4,5 εκατομμυρίων ψυχών, αυτή αποδείχθηκε εύκολο θύμα. Οι παράγοντές της προσπάθησαν να πουλήσουν νταηλίκι και φαίνεται ότι αυτή η συμπεριφορά έγινε μπούμερανγκ.

Η (τέταρτη του ασιατικού πρωταθλήματος) Νότια Κορέα έχασε το τρένο επειδή έμειναν πολλές αξιόλογες ευρωπαϊκές ομάδες εκτός νυμφώνος. Πώς να δώσεις «ελευθέρας» στους ταπεινούς Κορεάτες, όταν μένει απ' έξω ολόκληρη Ρωσία...
Οσο πάντως μάθαινα τι (κακός χαμός) γινόταν εν όψει της απονομής των «wild cards», σκεφτόμουν συνεχώς το ίδιο πράγμα: «Ευτυχώς που προκριθήκαμε απ' ευθείας στο Παγκόσμιο». Οση δύναμη κι αν συγκεντρώνει στα χέρια του ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, θα ήταν δύσκολη η επιβίωση σε έναν ανελέητο και ενδεχομένως βρόμικο πόλεμο παρασκηνίου. Και θα μας έτρωγε η αγωνία. Ενώ τώρα; Εχουμε ήδη κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια για Ιαπωνία και περιμένουμε την κλήρωση των ομίλων για να μάθουμε σε ποια πόλη θα μας βρει ο α' γύρος!

Οσοι πάνε μακριά τη βαλίτσα, μιλούν για «έναν ακόμα ισχυρό αντίπαλο» στον δρόμο της Εθνικής μας (την Τουρκία). Αλλά είναι νωρίς για σενάρια και υπολογισμούς. Οποιους κι αν βρει μπροστά της η ελληνική ομάδα, Ευρωπαίους τουλάχιστον, θα ξεκινάει ως θέσει φαβορί. Πρωταθλήτρια Ευρώπης πάει να πει ανώτερη από τους αντιπάλους της. Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο, στο οποίο συχνά κερδίζει ο μέτριος.