FOOTBALL HORROR SHOW (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ηταν ένα Σαββατοκύριακο παράξενο, γκρινιάρικο και πολύ μπερδεμένο. Θύμιζε έντονα κάτι ανοιξιάτικες μέρες που βρέχει εκεί που κάθεσαι και εκατό μέτρα από σένα έχει λιακάδα. Και εσύ δεν ξέρεις πού θα ήθελες να ήσουν. Στη βροχή ή στον ήλιο;

Το πρωτάθλημα, φίλε αναγνώστη, αγωνιστική με αγωνιστική μοιάζει όλο και περισσότερο στο μιούζικαλ «ΤHE ROCKY HORROR SHOW» και μάλιστα στην πρώτη του εμφάνιση, τη δεκαετία του '70, τότε που κλότσησε με δύναμη στα αχαμνά τη συντηρητική κοινωνία του Λονδίνου. Ειρήσθω εν παρόδω -που είναι και η αγαπημένη έκφραση του Κυριάκου Θωμαΐδη- η ελληνική εκδοχή του μιούζικαλ έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες μέρες στην Αθήνα, με πρωταγωνιστές τον Πασχάλη Τσαρούχα (ωραίο αγόρι και ΑΕΚόπουλο) στον ρόλο του τρανσέξουαλ επιστήμονα Φρανκ και τη Θεοφανία Παπαθωμά στον ρόλο της Τζάνετ.

Την υπόθεση του έργου όλο και κάποιος φίλος σας που είδε την παράσταση στο Λονδίνο, θα σας την έχει διηγηθεί. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια περιπέτεια ενός ζευγαριού, του Μπραντ και της Τζάνετ, η οποία ξεκινάει όταν μένουν με το αμάξι τους από λάστιχο (αυτό που στη Θεσσαλονίκη λένε φούιτ) στη μέση του πουθενά. Μη έχοντας τι να κάνουν, προστρέχουν για βοήθεια στο κοντινότερο σπίτι -έπαυλη για την ακρίβεια- στο οποίο διαμένει ο Φρανκ, ο τρανσέξουαλ επιστήμονας. Τότε, χωρίς να το καταλάβουν, βρίσκονται μπερδεμένοι σ' ένα ατελείωτο party οργίων!

Τώρα, μετά την περίληψη του έργου, αν στη θέση των πρωταγωνιστών βάλετε τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και τους φανταστείτε να ταξιδεύουν στην Ελλάδα ή, αν θέλετε, στην πιο hard core έκδοση, να ταξιδεύουν στην Ευρώπη, για να μπορέσετε να δικαιολογήσετε έτσι και τις σκηνές των οργίων, τότε είμαι σίγουρος ότι θα πείτε πως το μιούζικαλ γράφτηκε ειδικά γι' αυτούς.

Αν μιλάμε για το ίδιο μιούζικαλ, βέβαια. Γιατί με την παρουσίαση-κριτική της Τεριάννας Παππά στην «ESPRESSO» μπερδεύτηκα από λίγο έως πολύ. Τι ήταν αυτό που κατάλαβες από την παράσταση, αγαπητή Τεριάννα;

«Ο Τσαρούχας πιάνει το μόριο (σικ) ενός άντρα, το στήθος, τα οπίσθια και τα απόκρυφα της Παπαθωμά, ενώ αργότερα "κάνει" έρωτα μαζί τους. Ξεχωριστά βέβαια, αν και με την Τζάνετ (Παπαθωμά) αναπαριστά μια συνουσία χωρίς όρια, αφού εκτός από ιεραποστολικό, της κάνει έρωτα παρά φύσιν».

Ξέχασε η κοσμοπολίτισσα Τεριάννα το όρθιο στα γόνατα, το κόντρα παξιμάδι, το αλέ ρετούρ στην Κέρκυρα και άλλα δύο–τρία ακόμα ανώμαλα κολπάκια που σίγουρα θα ενδιέφεραν όσους «καίγονται χαμηλά» για να δούνε αυτή την παράσταση. Κόντεψα να ξεχάσω για ποιο μιούζικαλ μιλάμε έπειτα από αυτή την περιγραφή.

Και καλά, η τέχνη όσο σκληρή και αν είναι, επιδέχεται πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, πώς όμως μπορεί να γίνει το ίδιο με το ποδόσφαιρο; Γιατί ακριβώς την ίδια σύγχυση που ένιωσα με την κριτική του «Ρόκι Χόρορ Σόου», την αισθάνθηκα και με την επίμαχη φάση του παιχνιδιού Αιγάλεω–Ολυμπιακός που έγινε το Σάββατο.

Διαβάζω σε εφημερίδες τον γενικό αρχηγό του Ολυμπιακού να δηλώνει τον θαυμασμό του για την απόκρουση του Αντώνη Νικοπολίδη, θεωρώντας την απόκρουση της χρονιάς. Την ίδια ώρα, βέβαια, για την ίδια φάση ο Νικοπολίδης δηλώνει: «Σταθήκαμε τυχεροί. Η πρώτη απόκρουση ήταν δική μου ενστικτώδης ενέργεια. Στο δεύτερο σουτ η μπάλα κοντράρει πάνω μου και ευτυχώς πάει κόρνερ»!

Μιλάμε λοιπόν για άλλο έργο. Γιατί άλλο έργο του Νικοπολίδη και άλλο έργο της θεάς Τύχης. Στην Ελλάδα όμως του σήμερα μπορεί να είναι το ίδιο πράγμα, όπως το ίδιο είναι η Χαλκηδόνα και ο Ατρόμητος. Σύμφωνα με τον Παύλο Παπαδημητρίου, που συμμετέχει στην εκπομπή που παρουσιάζει η Δήμητρα Αιγινήτη, ο Ατρόμητος δεν έπαιξε ποτέ του με τον Παναθηναϊκό και οι «πράσινοι» ηττήθηκαν το Σάββατο στο Περιστέρι από τη Χαλκηδόνα.

Επρεπε να ταξιδέψω μέχρι το ΟΑΚΑ την Κυριακή για να ακούσω την ερώτηση της χρονιάς: «Γιατί, φίλε μου Χάρη, ο Ντέμης, όταν ήταν παίκτης, πανηγύριζε στα κάγκελα;» με ρώτησε ένας φίλος μου ΑΕΚτσής. Δεν μου άφησε περιθώρια να σκεφτώ, η απάντηση ήρθε σαν ιπτάμενο ξίφος σε ταινία του Ταραντίνο: «Μα για να κόβει φάτσες, φυσικά»!

Πέρα από το χιούμορ, υπάρχει και το δράμα. Η «Αθλητική Ηχώ» (που για κάποιον μυστήριο έως και ακατανόητο σ' εμένα λόγο τη Δευτέρα αποκαλείται «Αθλητική Φωνή») έκανε επίθεση στον Αλμπέρτο Μαλεζάνι! «Φτιάξε ομάδα ή σήκω φύγε» γράφει στο πρωτοσέλιδό της η καλή εφημερίδα.

Μολονότι ο τίτλος δεν μου φαίνεται τόσο σκληρός (αν κρίνω δε από τις συνήθειες του Μαλεζάνι που κάθε τόσο φεύγει, μου μοιάζει πιο πολύ ως καταγραφή της πραγματικότητας παρά ως παρέμβαση), είναι αλήθεια ότι ο παλιός μου λυκειάρχης φιλόλογος Χαρίτωνας, για τον οποίο πολλάκις σας έχω μιλήσει, έγινε έξω φρενών.

Ο καλός μου φιλόλογος, ο μόνος ίσως που αγαπά πραγματικά τον Αλμπέρτο σε αυτή τη χώρα, μου τηλεφώνησε χθες έξαλλος. «Αγαπητέ Χάρη, άρχισαν πάλι οι φτηνοί πραγματιστές την ευτελή κριτική τους», μου είπε. «Δεν έχουν καταλάβει απλά πράγματα: οι ποιητές, όπως ο Αλμπέρτο, δεν έχουν έμπνευση στο διηνεκές. Η έμπνευση τούς επισκέπτεται σε ανύποπτες ώρες και χώρους. Ο συγκεκριμένος ποιητής οιστρηλατείται μέσα στο ημίφως της κάμαράς του την προηγούμενη ημέρα των μεγάλων αναμετρήσεων (όπως ο Ναπολέων πριν από το Αούστερλιτς...). Ο αγώνας με τον Ατρόμητο δεν είναι ένα ματς που θα εμπνεύσει εικόνες αποθεωτικών επευφημιών, εικόνες αυτοκρατορικού μεγαλείου», συνέχισε.

Κι ενώ ακούγονταν τα εμβατήρια του Χέιντελ, κατέληξε: «Η πραγματική αναμέτρηση είναι στη Βρέμη. Εκεί αυτός ο ευνοούμενος των μουσών θα καταπλήξει τα πλήθη με τους απρόσμενους στρατηγικούς ελιγμούς του και την ντελικάτη γεμάτη στυλ κηνσορική του μπαγκέτα. Τον ακούω να φωνάζει στη γλώσσα των στρατηγών "Εμπρός, Ανδρείοι μου, στη Βρέμη, στη Βρέμη...". Αυτή είναι η επωδός που ταλανίζει τον δαφνοστεφή. Λίγη υπομονή λοιπόν, παιδί μου, πες τους λίγη υπομονή...».

Ο λυκειάρχης μου έχει δίκιο. Είναι η εβδομάδα των στρατηγών. Την Κυριακή το βράδυ ο στρατηγός Αλέφαντος στην ιστορική «Αθλητική Κυριακή» ανέλυσε τα πάντα, λέγοντας ό,τι ακριβώς είχε πει στο «Σούπερ Σάββατο» του ΑΝΤ1 δύο εβδομάδες πριν. Πιστεύω ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ π.χ. θα πρέπει να χάρηκαν πάρα πολύ το γεγονός ότι τη βραδιά που η ομάδα τους έκανε την κρισιμότερη νίκη στο φετινό πρωτάθλημα, στη ΝΕΤ παρουσίασαν τον «Αλέ» να εκθειάζει τον Κόκκαλη για μία ώρα και να εξηγεί πώς ο Ολυμπιακός θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ! Ηταν η πλέον κατάλληλη βραδιά για να γίνει μια τέτοια συζήτηση!

Γιατί πήγε ο «Αλέ» στην «Αθλητική Κυριακή»; Για ένα μόνο λόγο: πριν από τρεις εκπομπές η Αννα Καραμανλή μιλώντας (;!) για τον Σόλιντ είχε πει ότι έχει μια εμμονή με το 4-4-3! Οπως ίσως γνωρίζετε, επιμονή με το συγκεκριμένο σύστημα που χρησιμοποιούν οι ομάδες που παίζουν με 12 παίκτες (!) έχει και ο Αλέφαντος. Ο άνθρωπος άκουσε την Αννα και ένιωσε σαν στο σπίτι του...

Είχε επίσης έναν ακόμα λόγο. Στην εκπομπή για το μπάσκετ της κρατικής τηλεόρασης νωρίς το απόγευμα έγινε ένα γκάλοπ που περνάει στην ιστορία: στην ερώτηση «Ποια ομάδα θα κερδίσει το ντέρμπι μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ;» ο τηλεθεατής καλούνταν να απαντήσει «Α. Ναι» ή «Β. Οχι». Μια τέτοια απάντηση μόνο ο «Αλέ» μπορεί να την έβρισκε κατανοητή…

Πάντως, εγώ από το κινητό μου έστειλα πολλά μηνύματα, στα οποία έγραφα «ίσως»...

Μιλώντας για μεγάλους προπονητές, οφείλω να ομολογήσω πως αν ο Αρης ανέβει κατηγορία, στον μαθητή του «Αλέ», δηλαδή στον Νίκο Αναστόπουλο, θα πρέπει να κάνουν έναν ανδριάντα έξω από το Χαριλάου! Και να γράφουν ότι ο μαθητής ξεπέρασε τον δάσκαλο.

Οχι πάντως σε τηλεοπτικές εμφανίσεις…