Με τον κολλημένο αφρό να θυμίζει ότι πριν από ένα τέταρτο το ποτήρι είχε μισό λίτρο μπίρα, η συζήτηση έφυγε από το γκολφ και γύρισε στο ποδόσφαιρο. «Αυτός που έχει βγει περισσότερο από κάθε προσδοκία είναι ο Αλεξόπουλος». Ο Νίκος Κούλης ξεκίνησε να απαντάει: «Πραγματικά, κάνει φοβερό πρωτάθλημα...». Σταμάτησε τη φράση στη μέση για να χτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι και αφού είχε επιστρατεύσει τις μεταφυσικές δυνάμεις ολοκλήρωσε: «Να είναι καλά». Η συζήτηση γύρισε ξανά στο γκολφ. Ετσι δεν χρειάστηκε να καταπονηθεί το χέρι του αντιπροέδρου της ΑΕΚ. Γιατί σε όποιον στόπερ ή αμυντικό χαφ πήγαινε η κουβέντα, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Πραγματικά οι αμυντικοί της ΑΕΚ κάνουν ένα φοβερό πρωτάθλημα και όσο είναι καλά η ΑΕΚ πολύ δύσκολα θα χάσει ματς.
Οχι ότι δεν κινδυνεύει από ισοπαλίες. Εκτός του ότι στα ματς της ΑΕΚ δύο γκολ διαφορά είναι υλικό για να γράφονται ύμνοι για νίκες με διαστάσεις θριάμβου, η ΑΕΚ πρέπει να είναι η ομάδα που παίζει με τρία αμυντικά χαφ στον άξονα. Η μπάλα είτε θα κατέβει από τους πλάγιους είτε θα γυρνάει κάπου στο κέντρο. Ακριβώς το αντίθετο από ό,τι συμβαίνει στον Παναθηναϊκό.
Στον Παναθηναϊκό η μπάλα κατεβαίνει από τον άξονα ή μένει πίσω. Το κακό όμως στον Παναθηναϊκό είναι ότι άξονας σημαίνει ο Εκι Γκονζάλες. Γιατί ο Κονσεϊσάο κάνει τα εντελώς απαραίτητα για να μην τον παρεξηγήσουν. Το πρόβλημα, όμως, στον Παναθηναϊκό είναι αυτή η αδιόρατη έννοια που ονομάζεται ψυχολογία. Κάποτε ένας οδηγός αγωνιστικής μοτοσικλέτας μού είχε πει; «Οπου κοιτάς πηγαίνεις. Αν καρφώσεις τα μάτια στη λακκούβα, θα πέσεις μέσα». Ανεξαρτήτως συστήματος του Παναθηναϊκού, που από την προετοιμασία άλλαξε ριζικά, ανεξαρτήτως από επιλογές στην ενδεκάδα, που ο βασικός της μιας αγωνιστικής βλέπει το επόμενο ματς από την εξέδρα, ο Παναθηναϊκός πάσχει από το σύνδρομο της λακκούβας. Καρφώνει τα μάτια του και πέφτει μέσα. Στο χθεσινό, μάλιστα, όχι μόνο οι παίκτες περίμεναν τη λακκούβα, και οι οπαδοί την επιζητούσαν. Ηταν αυτή η απροσδιόριστη αίσθηση που αναπτύσσεις όταν έχεις δει μερικές εκατοντάδες ματς. «Τελικά θα γίνει. Θα το γυρίσουν το ματς, θα χάσουν ευκαιρίες, αλλά αποκλείεται να το πάρουν». Η αίσθηση που έχεις στις αρχαίες τραγωδίες ότι στο τέλος πάλι ο Οιδίποδας θα τραβιέται στους οφθαλμίατρους. Το χθεσινό ματς δεν ήταν παρά μια ακόμα πράξη σε μία προδιαγεγραμμένη τραγωδία. Το ερώτημα είναι πότε ο συγγραφέας της, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, θα δώσει τη λύτρωση.