Ναι, πράγματι, παντού υπάρχει ένας μύθος! (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Ναι, πράγματι, παντού υπάρχει ένας μύθος! Το πόρισμα της διακομματικής για το σκάνδαλο Κεντέρη, Θάνου

Ωδινεν όρος και έτεκε μυν! Για τη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής ο λόγος, εκείνη που επί έναν ολόκληρο χρόνο ασχολήθηκε με «τη διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου εγγυήσεων διαφάνειας στον αθλητισμό». Για όσους δεν είναι σε θέση να καταλάβουν, πρόκειται για την επιτροπή που συνεστήθη ως αποτέλεσμα της κοινής αθλητικής πολιτικής της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, εξ αφορμής του σκανδάλου Τζέκου, Κεντέρη, Θάνου, που σημάδεψε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Διότι αν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν ταυτόσημη άποψη για την πολιτική στον αθλητισμό, αυτή η επιτροπή θα είχε άλλο σκοπό και άλλο τίτλο: εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή θα ήταν, με αποστολή της να καταλογίσει ουσιαστικές ευθύνες σε όσους εγκλημάτησαν κατά το διάστημα της Ολυμπιακής προετοιμασίας και να χαράξει νέα πορεία στον ελληνικό αθλητισμό.

Όμως την σήμερον ημέραν κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Πόσο μάλλον αφού και οι δύο «οικογένειες κοράκων» ήταν μπλεγμένες (η καθεμία με τον δικό της τρόπο) σ' αυτή τη θλιβερή ιστορία, που τελικά μόνο για τα μάτια του κόσμου απασχόλησε επί 12 μήνες τη σχετική επιτροπή της Βουλής.

Η απερίφραστη ομολογία για την κοινή ευθύνη, όχι μόνο των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά όλων των πολιτικών παρατάξεων στο «μεγάλο σκάνδαλο», καταγράφεται στη σελίδα 3 του πορίσματος και έχει ως εξής:

«Η γνωστή θλιβερή υπόθεση με τους δύο πρωταθλητές και τον προπονητή τους μας πλήγωσε, μας έμαθε πολλά. Αποδείχθηκε πως όλοι γνώριζαν –ή έστω βασίμως υποπτεύονταν– όμως προσπαθούσαν στο όνομα του κακώς νοούμενου εθνικού συμφέροντος, αλλά και στο όνομα άλλων συμφερόντων, να το κρύψουν. Ακόμα και όταν τα διεθνή ΜΜΕ επανέφεραν το θέμα στο προσκήνιο, εμείς ανακαλύπταμε συνωμοσίες, ξένους δακτύλους και ύποπτα συμφέροντα. Όλα αυτά για να υπερασπιστούμε την εθνική μας αμεριμνησία και την υπόληψη του Έθνους, στο οποίο οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές προσέφεραν ένα μύθο που δεν έπρεπε να γκρεμιστεί. Τα μέλη της Διακομματικής Επιτροπής πιστεύουν και εύχονται η απόφαση του Διεθνούς Αθλητικού Δικαστηρίου να αποδώσει πάλλευκους τους δύο πρωταθλητές μας, αλλά και ότι οι ευθύνες όλων όσοι συνέπραξαν καθ' οιονδήποτε τρόπο στην υπόθεση αυτή είναι βαρύτατες».

Ο πληθυντικός που χρησιμοποιούν οι κύριοι βουλευτές («όλοι γνώριζαν», «ανακαλύπταμε συνωμοσίες») αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Όλοι τους ήξεραν, άσχετα με το πώς παρουσιάζουν αυτή τη διακομματική γνώση σήμερα. Και ήξεραν διότι ο Τζέκος είχε πάει στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων πριν από τους Ολυμπιακούς και με τον κυνισμό που τον χαρακτηρίζει τους είχε ενημερώσει πλήρως. Δεν είχε αφήσει καμιά αμφιβολία για το τι συνέβαινε και πού πήγαινε το πράγμα.
Όμως οι εθνικοί μας αντιπρόσωποι, ακριβώς όπως ομολογούν σήμερα («για να υπερασπιστούμε την εθνική μας αμεριμνησία και την υπόληψη του Έθνους, στο οποίο οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές προσέφεραν ένα μύθο που δεν έπρεπε να γκρεμιστεί»), άφησαν τον Τζέκο να φύγει ανενόχλητος από τη Βουλή και σιώπησαν! Ίσως γιατί σκέφτηκαν ότι «παντού υπάρχει ένας μύθος»...

Αλλά και μια διαρκής ευθύνη, που θα τους καταδιώκει κατά πόδας! Ίσως γι' αυτό, λοιπόν, θέλουν να πιστεύουν (αλλά και εύχονται...) η απόφαση του ΔΑΔ να αποδώσει πάλλευκους τους δύο πρωταθλητές μας. Για να γλιτώσουν από τις ενοχές και τις τύψεις. Αλλωστε, όπως ομολογούν, «οι ευθύνες όλων όσοι συνέπραξαν καθ' οιονδήποτε τρόπο στην υπόθεση αυτή είναι βαρύτατες».

Μάλιστα... Και τι έκαναν, λοιπόν, γι' αυτές τις βαρύτατες ευθύνες, τις δικές τους και των άλλων; Όπως είχαν προαποφασίσει, κουκούλωσαν την υπόθεση και έδωσαν παράταση ζωής στο διεφθαρμένο καθεστώς του ελληνικού αθλητισμού, το οποίο δεν είναι φυσικά δυνατόν να κινδυνεύσει από διακομματικά ευχολόγια.

Δύο είναι τα κυρίως ζητούμενα σήμερα από την πολιτεία σε σχέση με τον αθλητισμό:
•Πρώτον, να διαχωρίσει πλήρως τον πραγματικό αθλητισμό από τον αθλητισμό εκείνον που χρησιμοποιείται ως αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης.

•Δεύτερον, να πάψει να παρέχει σε πρωταθλητές κίνητρα που επί της ουσίας ισοδυναμούν με προτροπή στη χρήση απαγορευμένων ουσιών και μεθόδων και να περιοριστεί σε έναν καθαρά ελεγκτικό ρόλο, που θα εγγυάται πλήρως τη νομιμότητα, τη διαφάνεια, την ηθική και την προστασία της υγείας των πολιτών/αθλητών της.

Με άλλα λόγια, η μέριμνα και η χρηματοδότηση του κράτους πρέπει να περιοριστούν σε εκείνο το κομμάτι του αθλητισμού που, σύμφωνα με το Σύνταγμα, αποτελεί κοινωνικό αγαθό και ως εκ τούτου θα πρέπει να προστατεύεται και να επιχορηγείται. Σε ό,τι αφορά τώρα στον λεγόμενο επαγγελματικό αθλητισμό, στον αθλητισμό των υψηλών επιδόσεων και γενικώς στον αθλητισμό που προσφέρεται ως αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης, το κράτος θα πρέπει να δημιουργήσει το απαραίτητο πλαίσιο λειτουργίας και να υποχρεώσει τον κάθε ενδιαφερόμενο να το τηρεί με ευλάβεια. Χωρίς επιχορηγήσεις, χωρίς δωρεές, χωρίς έκτακτες νομοθετικές ρυθμίσεις, χωρίς πόρτες και παραθυράκια.

Οσο για τους αθλητές εκείνους που αποφασίζουν να αφιερώσουν όλη τους τη δραστηριότητα στην κατεύθυνση των υψηλών διακρίσεων, θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτό αποτελεί μια προσωπική τους υπόθεση, στην οποία το κράτος εμπλέκεται όχι ως προαγωγός, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά μόνο ως εγγυητής της νομιμότητας.

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς ότι ένας διαχωρισμός σαν τον παραπάνω θα στερούσε από το κράτος τη δυνατότητα να καπηλεύεται την αθλητική προσπάθεια και το αθλητικό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, θα έβαζε τέλος στην κρατική προπαγάνδα, πράγμα που δεν θέλει κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Μάλιστα, θα έλεγα ότι αυτό ακριβώς είναι το κυριότερο σημείο στο οποίο συμπίπτει η φιλοσοφία τους περί τον αθλητισμό και γι' αυτό ακριβώς έπαιξαν ένα προσυμφωνημένο παιχνίδι μετά το μεγάλο Ολυμπιακό σκάνδαλο, που συγκλόνισε τον Αύγουστο του 2004 ολόκληρη τη χώρα.

Ας δούμε όμως τώρα πώς απαντά η Επιτροπή στην άποψη ότι τα ρεκόρ και οι νίκες σε μεγάλους αγώνες, όπως οι Ολυμπιακοί και τα Παγκόσμια ή Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, εξαρτώνται πλήρως από τη χρήση αθέμιτων μέσων και απαγορευμένων ουσιών.

«Οι απόψεις αυτές -λέει η Επιτροπή– είναι επικίνδυνες και δεν μπορούν να αφορούν στη χώρα που γέννησε και δίδαξε τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Στη χώρα που μόλις πρόσφατα πραγματοποίησε τους πλέον άρτιους και ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν ποτέ. Ακόμη, στη χώρα που οι αθλητές της διέπρεψαν στους τελευταίους, αλλά και σε παλαιότερους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε παγκόσμιες και πανευρωπαϊκές αθλητικές διοργανώσεις, κάνοντας τους Ελληνες ανά την υφήλιο υπερήφανους»!

Ασυναρτησίας, μπουρδολογίας και ασχετοσύνης το ανάγνωσμα... Γιατί αν τα πράγματα ήταν πράγματι όπως περιγράφονται σε αυτή την παράγραφο του πορίσματος, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για επιτροπές και συζητήσεις. Ούτε για εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς κριτικές και ευχολόγια. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι οι κύριοι βουλευτές συνέταξαν ένα πόρισμα δίχως να αντιληφθούν ότι με τα όσα περιέλαβαν σ' αυτό άλλοτε αυτοδιαψεύδονται και άλλοτε αυτογελοιοποιούνται. Με συνέπεια ακόμα και οι όποιες σοβαρές και τεκμηριωμένες παρατηρήσεις τους να είναι από χέρι εντελώς ανίσχυρες.

Εκτός κι αν αυτό ακριβώς επιδίωκαν, έτσι ώστε να μη θιγεί ούτε ένα πετραδάκι από αυτό το εκτρωματικό αθλητικό οικοδόμημα, στο οποίο όλοι τους, ανεξαιρέτως, ευλαβικά προσεύχονται.