Ρεβίθια και λεμόνια, όλα μαζί... (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Δεκαπέντε χρόνια και βάλε πέρασαν από την τελευταία φορά που ψήφισα με ζήλο και ενθουσιασμό στα ετήσια δημοψηφίσματα για την ανάδειξη των κορυφαίων της χρονιάς. Οχι ότι τα προσπερνούσα, αλλά να, όσο να 'ναι, άλλη θέρμη αναδίδει το ψηφοδέλτιο όταν έχει πάνω πάνω γραμμένο το όνομα ενός μπασκετμπολίστα και άλλη όταν ρίχνουμε τα μούτρα μας για να ψηφίσουμε, ξέρω γω, αρσιβαρίστα. Αστειεύομαι βεβαίως, αλλά... όχι εντελώς. Δεν μας βγήκε τυχαία το παρατσούκλι «μασόνοι».

Για το γκάλοπ του ΠΣΑΤ τα είπαμε πριν από μέρες. Αναμένεται περιφανής θρίαμβος του μπάσκετ, με μια γερή εσάνς από υδατοσφαίριση για γαρνιτούρα. Οι σταθερές αξίες του ελληνικού αθλητισμού. Για το All-Star Game του ΝΒΑ έχουμε καιρό μπροστά μας, αφού γίνεται Φεβρουάριο. Χθες έφτασε στα χέρια μου το ψηφοδέλτιο της FIBA Europe, για τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες της γηραιάς ηπείρου μέσα στο 2005.

Iδού η λίστα με τα ονόματα των «προτεινομένων»: Βούιτσιτς, Γιασικεβίτσιους, Γκασόλ, Γκαρμπαχόσα, Γκίριτσεκ, Διαμαντίδης, Ιλγκάουσκας, Κιριλένκο, Λάκοβιτς, Μαρκονάτο, Ματσιγιάουσκας, Μιλόγεβιτς, Μπαζίλε, Μποντιρόγκα, Μπουρστάιν, Μρσιτς, Ναβάρο, Νοβίτσκι, Ντιαό, Οκούρ, Παπαδόπουλος, Παπαλουκάς, Πάρκερ, Πόποβιτς, Σισκάουσκας, Στογιάκοβιτς, Στόικοφ.
Η πρώτη μου αντίδραση μόλις τα διάβασα ήταν η εξής: Γιατί, κύριε Βασιλακόπουλε, μας το κάνετε αυτό; Ανάμεσα στους άσους που έγραψαν την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ σ' αυτή τη χρυσή για την Ελλάδα χρονιά, βρίσκονται διάσπαρτα τα ονόματα των Ευρωπαίων αστέρων του... ΝΒΑ και όχι απαραίτητα αυτών που ταξίδεψαν στο Βελιγράδι. Στην ίδια γυάλα, δηλαδή, ο Διαμαντίδης με τον Στογιάκοβιτς, ο Παπαδόπουλος με τον Γκασόλ, ο Παπαλουκάς με τον Ιλγκάουσκας. Και άντε να βρεις «κοινά κριτήρια» για να τα εφαρμόσεις.

Μ' αυτά και μ' αυτά, μάλλον θα... χάσουμε, Δημήτρη μου, Θοδωρή μου, Λάζαρέ μου. Εκτός αν προσέξουν οι Ευρωπαίοι, ότι η ψηφοφορία είναι για τον κορυφαίο του 2005 και όχι για «τον καλύτερο μπασκετμπολίστα που έβγαλε ποτέ η ήπειρος». Οπότε θα απολέσουν μπόλικα κουκιά ο Νοβίτζκι, ο Πέτζα και ο Γκασόλ...

Χρειάζεται να σας πω ότι ψήφισα Ελλάδα; Πρώτος Διαμαντίδης, δεύτερος Παπαλουκάς, όπως ακριβώς στον ΠΣΑΤ. Και μετά: Νοβίτζκι, Γιασικεβίτσιους, Ντιαό. Η σκέψη μου ταξίδεψε κάπου μεταξύ Βελιγραδίου και Μόσχας. Η FIBA μας ζήτησε να διαλέξουμε και τον «καλύτερο νέο παίκτη» του 2005, με όριο αν κατάλαβα σωστά τα 23 χρόνια. Οπότε... Ζήσης και ξερό ψωμί. Μόνο αυτόν και τον Βασιλειάδη βρήκα (από Ελληνες) στον κατάλογο με τους «προτεινόμενους». Ενα καλαθάκι ακόμα αν έβαζε στον τελικό του Μουντομπάσκετ Εφήβων ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, θα έβρισκε κι αυτός θέση στην πεντάδα μου.

Για «προπονητή της χρονιάς» δεν υπάρχει ψηφοφορία, οπότε δεν χρειάζεται να δημιουργήσει πρόσθετο χώρο στο σκρίνιο του ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ετσι κι αλλιώς, θα μαζέψει του κόσμου τις πλακέτες και τα τρόπαια αυτές τις ημέρες. Αυτός δεν είναι «ο άνδρας της χρονιάς»;

Γι' αυτό σας λέω, μ' αρέσει αυτός ο Δεκέμβριος. Από το 1989 είχε να μυρίσει τόσο μπάσκετ στα δημοψηφίσματα για τους ανθρώπους που έγραψαν την αθλητική ιστορία μιας χρονιάς που φεύγει. Οταν βγουν αποτελέσματα, τα ξαναλέμε. Εάν είναι και το 2006 εξίσου επιτυχημένο, εάν ας πούμε καταλήξει και η κούπα της Ευρωλίγκας σε ελληνικά χέρια με παράλληλη διάκριση της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ, θα μπορούμε να μιλάμε για ολική επαναφορά. Αλλιώς, όλο και κάποιος κακοήθης θα μιλήσει για «πυροτέχνημα», μπερδεύοντας το μπάσκετ με το ποδόσφαιρο.