Aλλο η βία, άλλο η επΕΛΑΣη της φαντασίας! (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Αν κλείνουμε σωρηδόν κι αβασάνιστα τα γήπεδα -λες και νοιάζονται οι εκάστοτε τραμπούκοι- είναι σαν να αυτοκτονούμε από τον φόβο μήπως πεθάνουμε

Χρόνος: Μάρτιος 2001, κάμποσες ώρες πριν αρχίσει στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ο αγώνας Κυπέλλου ΠΑΟ - Ολυμπιακός. Τόπος: Πεδίο του Άρεως, στην αφετηρία των οχημάτων του ΚΤΕΛ Αττικής που κατευθύνονται στην παραλιακή οδό. Οι επίδοξοι επιβάτες διαπιστώνουν μ' έκπληξη ότι κανένα όχημα δεν ξεκινά.
Η Αστυνομία έχει απαγορεύσει την κυκλοφορία στη Λεωφόρο, ουδείς, όμως, μπορεί να εξηγήσει γιατί καθηλώνονται και τα οχήματα, τα οποία από την οδό Μαυρομματαίων κάνουν τη διαδρομή Πατησίων-Σταδίου-Φιλελλήνων-Συγγρού-Παραλία. Το «ομαδικό καψώνι» γίνεται ατομικό κι επαχθέστερο: επί της Πατησίων, οδηγός ασθενοφόρου εκλιπαρεί αστυνομικό να του επιτρέψει να διασχίσει την άδεια Αλεξάνδρας, αλλά το όργανο «εξηγεί» ευγενέστατα ότι έχει ρητή εντολή να μην επιτραπεί ούτε αυτό!

Δεν ξέρω πόσο πιθανό κρινόταν το ενδεχόμενο να ήταν το ασθενοφόρο δούρειος ίππος δαιμόνιων χούλιγκαν μεταμφιεσμένων σε νοσοκόμους. Ξέρω μόνο πόσες διαφορετικές εκδοχές για τις αστυνομικές επιλογές άκουσα την επόμενη μέρα από συναδέλφους του αστυνομικού και του αθλητικού ρεπορτάζ, όταν τους εξιστόρησα ό,τι είχα δει: από τη «στενοκεφαλιά κάποιων υψηλόβαθμων», έως την υποψία ότι η Αστυνομία «με τέτοιους τρόπους πιέζει, ώστε να πάψει να παίζει ο ΠΑΟ στη Λεωφόρο».

Επιστροφή στη φετινή σεζόν: ο αστυνομικός «ζήλος» δεν απειλεί λεωφόρους με αναίτιους αποκλεισμούς (πάλι καλά), αλλά γήπεδα με λουκέτα. Συχνά για ψύλλου πήδημα και σύμφωνα με το πνεύμα του γνωστού ρητού, το οποίο μας θυμίζει πως ενίοτε η γριά το παρακάνει όταν πρόκειται να «ανακουφιστεί». Μετά τον αγώνα Λάρισα-ΑΕΚ, οι γηπεδούχοι είχαν κινδυνεύσει προς στιγμή κι ο Αντώνης Καρπετόπουλος εξήγησε τον «λόγο»: ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε διαμαρτυρηθεί για κάποια υβριστικά συνθήματα στον αστυνομικό διευθυντή κι εκείνος για να δείξει «πυγμή» τύλιξε τους Θεσσαλούς σε μια κόλλα χαρτί.

Κάποια στιγμή απειλήθηκε η ΑΕΚ, επειδή πέντε σπρωξίματα έξω από το ΟΑΚΑ περιγράφηκαν λες και οι ολίγοι, επίδοξοι «τσαμπατζήδες» οπαδοί αναβίωσαν την κατάληψη της Βαστίλλης. Προσφάτως, η Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά ανακάλυψε ότι έξω από τα Goody's του Καραϊσκάκη έγινε η μάχη του Στάλινγκραντ. Τελικώς η ίδια αναγνώρισε ότι είχε σφάλει. Αφήστε που οι «πέτρες» ήταν πλαστικά πιάτα, τα οποία κι ο δισκοβόλος του Μύρωνα θα δυσκολευόταν να εκτοξεύσει σε απόσταση δεκάδων μέτρων, «νικώντας» τον αέρα!

Αρκετά μας ταλαιπωρεί η υπαρκτή βία στα γήπεδα, πάει πολύ να έχουμε και την κατά φαντασίαν. Αν (αρχίσουμε να) κλείνουμε σωρηδόν κι αβασάνιστα τα γήπεδα -λες και νοιάζονται οι εκάστοτε τραμπούκοι- είναι σαν να αυτοκτονούμε από τον φόβο μήπως πεθάνουμε. Σύμφωνοι, εάν κάποιοι υφυπουργοί «πεθαίνουν» για εύσημα (άγνωστο ποιος θα τους τα δώσει) και σκαρφίζονται νόμους που πετούν «το μωρό μαζί με τα απόνερα», είναι «λογικό» ορισμένοι αστυνομικοί ιθύνοντες να θεωρούν ότι η σύνταξη εκθέσεων-πολεμικών ανταποκρίσεων ακυρώνει κάθε εναντίον τους εκπεφρασμένη, δίκαιη ή άδικη, διαμαρτυρία. Το ποδόσφαιρο όμως δεν υπάρχει για να «παίζουν» αυτοί...