Φρανκ Ζάπα ή Κόκκοτας; (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ο Δεκέμβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας… Δεν είναι οι γιορτές, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, ή η γιορτή του ονόματός μου που με κάνει να το λέω αυτό, αλλά γιατί θεωρώ, κατά έναν περίεργο τρόπο, ότι ο τελευταίος μήνας του χρόνου βγάζει από μέσα από τον καθένα (sic) από εμάς όλες τις διαθέσεις και τα χαρακτηριστικά μας. Κάνουμε την αυτοκριτική μας, φιλοσοφούμε ολόκληρη τη ζωή ή, το λιγότερο, τη ζωή μας τον τελευταίο χρόνο, κάνουμε την κριτική στη δουλειά μας και στον χειρισμό των προσωπικών μας βιωμάτων και έτσι εκ των πραγμάτων γίνεται απολογισμός και ακολουθεί σκεπτικισμός…».

(Φίλε αναγνώστη, σε παγίδευσα! Πίστεψες ότι αυτό που προηγήθηκε είναι η δική μου εισαγωγή, ενώ, στην πραγματικότητα, πρόκειται για την εισαγωγή του editorial του Νίκου Λυράκη, γενικού διευθυντή της Λάρισας, στο επίσημο περιοδικό της ομάδας. Μη μου πείτε ότι το στυλ γραφής δεν είναι το ίδιο, γιατί θα στενοχωρηθώ πολύ. Τον διαβάζω από τότε που έγραφε στον «Δικέφαλο» και έχω σαφώς επηρεαστεί...)

Βέβαια, για να μπερδέψω το πράγμα, σταμάτησα επίτηδες εδώ. Παρέλειψα τη συνέχεια της παραγράφου, που λέει ότι «πλάνα για την επόμενη χρονιά καταστρώνονται και πάνω απ' όλα φιλοσοφικές συζητήσεις δίνουν και παίρνουν ανάμεσα σε καλό ντύσιμο, κρασί, πολύ φαγητό, μελομακάρονα και κουραμπιέδες».

Εγώ έπειτα από μια τέτοια εισαγωγή, λυρική και αυθόρμητη, προσωπική και ταυτόχρονα στοχαστική, θα κατέληγα να σας μιλάω (αν με άφηναν σε αυτή την εφημερίδα…) για την αυτοκριτική της Μαρίας Πολυδούρη, για τον σκεπτικισμό του Ντε Μποτόν, για τον βιωματικό απολογισμό του Καρυωτάκη ή έστω του Αξελού. Ο Λυράκης, αντίθετα, συνεπής στη φιλοσοφία της ζωής του (την οποία, όπως λέει, κρίνει αυτές τις μέρες), καταλήγει στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες!

Αλλωστε, στο ίδιο περιοδικό, μερικές σελίδες παρακάτω, τον βλέπει κανείς μπροστά σ' ένα τραπέζι με κοψίδια, καθώς δημοσιεύονται φωτογραφίες από το τραπέζι που έκανε στους φίλους του στη γιορτή του! Ηταν γνωστό ότι κάθε δουλειά, κοινωνική δραστηριότητα, επαγγελματικό ραντεβού, φλερτ του Λυράκη γίνονταν για να υπάρχει μια αιτία να πάει για φαγητό. Μετά την ανάγνωση του editorial κατάλαβα ότι στο φαγητό καταλήγουν και οι γενικότεροι φιλοσοφικοί προβληματισμοί του…

Λέγεται ότι ο Νίκος είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν εύχεται απλώς «Καλά Χριστούγεννα», αλλά «Καλά Χριστούγεννα και καλή όρεξη».

Για να μην τον αδικώ, θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Λυράκης έχει δημιουργήσει στη Λάρισα την πιο σοβαρή και οργανωμένη ΠΑΕ στην Ελλάδα. Αν κρίνω και από ένα ρεπορτάζ του περιοδικού, το μυστικό πρέπει να είναι η Χάιδω, η γραμματέας του! Η κοπέλα για τις ανάγκες του περιοδικού φωτογραφήθηκε σε δείπνο με τον Αγιο Βασίλη. Μια κυρία που αντέχει την ιδέα έστω μιας τέτοιας φωτογράφησης είναι ικανή για πολλά.

(Ελπίζω το περιοδικό να κάνει ρεκόρ πωλήσεων και η Λάρισα να γίνει η πλουσιότερη ομάδα στην Ελλάδα. Οι άλλοι δεν ξέρω πώς θα βελτιώσουν τα οικονομικά τους. Μια λύση θα ήταν, όπως βλέπετε στο σκίτσο, να πει τα κάλαντα πόρτα-πόρτα χριστουγεννιάτικα ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος: θα πλουτίσουν όλες οι ομάδες. Αν δεις τον Λυκουρέζο να σου τραγουδάει στην πόρτα «Τρίγωνα κάλαντα μες στη γειτονιά», από ντροπή έστω δέκα–είκοσι ευρώ θα τα δώσεις…)

Θέλω να διορθώσω ένα λάθος που έκανα χθες –ασυγχώρητο μεν, πλην όμως ανθρώπινο. Ο Νίκος Χατζηνικολάου δεν κέρδισε τον τίτλο του αγαπημένου παρουσιαστή δελτίου ειδήσεων για δεύτερη συνεχή χρονιά: τον κέρδισε για έβδομη συνεχή! Μάλιστα, κανονικά θα έπρεπε να κυκλοφορήσει και ένα DVD με τους επτά τίτλους του, όπως ο Ολυμπιακός…

Ενας φίλος με ρώτησε αν στα DVD με τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού υπάρχει το αστεράκι για το ακατάλληλο, επειδή περιέχουν πολλά πέναλτι. Υπάρχει. Αλλά μόνο σε αυτό που αναφέρεται στο πρωτάθλημα της Ριζούπολης. Για τα άλλα απλώς είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση…

Πάντως, τα DVD του Ολυμπιακού σημειώνουν εξαιρετικές πωλήσεις, διότι σε αυτή τη χώρα δεν είναι λίγος ο κόσμος που γουστάρει διαστροφές. Η επιτυχία αυτή είναι η αιτία που ο Σωτήρης Πουλόπουλος γράφει στον «Πρωταθλητή» ότι είναι ώρα να κυκλοφορήσει και DVD με το πρόσφατο ξέσπασμα του Αλμπέρτο Μαλεζάνι και μάλιστα ο Κύριος Πρόεδρος αναφέρει ότι αυτό θα μπορούσε να κάνει και διεθνή καριέρα -προσθέτω εγώ, αντίθετα με τον Ολυμπιακό, που μακριά από την Ελλάδα δεν τα καταφέρνει.

Γενικά διακρίνω μια τεράστια αγάπη στον Μαλεζάνι μετά το ξέσπασμά του. Οσο βλέπω και ξαναβλέπω τη συνέντευξή του και τον ακούω να ξεκινάει ψιθυριστά και στο τέλος να ουρλιάζει, απορώ πώς κανείς δεν έχει παρατηρήσει την ερμηνευτική ομοιότητά του με τον Γιάννη Πλούταρχο…

«Πουθενά δεν θα υπάρχω, θα με άφαντος για σένα che cazzo ruffiani…».

Αλλοι πάντως επισημαίνουν άλλες ομοιότητες του κόουτς με πρωταγωνιστές της εγχώριας σόουμπιζ. Γράφει χαρακτηριστικά το «Big Fish», το περιοδικό του «Πρώτου Θέματος». «Δεν είναι μικρό πράγμα οι φίλαθλοι να θέλουν να σε παλουκώσουν κι εσύ ατάραχος να παραμένεις προσηλωμένος στο όραμά σου έτσι όπως μένεις προσηλωμένος και στην εικόνα σου. Γιατί η εικόνα του Μαλεζάνι με τις φαβορίτες που ξεπροβάλλουν στους κροτάφους του απειλώντας να πάρουν διαστάσεις Σταμάτη Κόκκοτα θυμίζει μέλος ροκ συγκροτήματος των 70’s που μόλις ήπιε την τελευταία μπίρα και ετοιμάζεται να βγει στη σκηνή».

Ενας Μαλεζάνι μεταξύ Φρανκ Ζάπα και Κόκκοτα που ερμηνεύει σαν τον Πλούταρχο…

Πλησιάζοντας προς το τέλος της χρονιάς, οι δημοσιογράφοι αρχίζουν να αγαπιούνται και σαν σωστοί άντρες παραμερίζουν τους εγωισμούς για χατίρι του πάθους.

Ο Σωτήρης Πουλόπουλος σταμάτησε να την πέφτει στον Γιάννη Θεοδωρακόπουλο. Ο Μανόλης Γαβαθιώτης έγραψε ότι ένα άρθρο του Αντώνη Πανούτσου στη «SportDay» θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τους ανθρώπους της ΕΣΗΕΑ ως επιχειρηματολογία για την αλλαγή του νόμου περί Τύπου -τόσο πλήρες ήταν. Ο Κοντός δεν ξανατηλεφώνησε στον Σαριδάκη. Ο Διονύσης Τσακασιάνος εδώ και τρεις μέρες δεν με βρίζει. Ο μόνος που εξακολουθεί να τα έχει με κάποιους χωρίς να τους κατονομάζει είναι ο ανεξάντλητος Κώστας Γκόντζος, ο οποίος χθες έγραψε στο πρωτοσέλιδα του «Derby» κάτι ακατανόητα για δημοσιογράφους που κλαίνε όταν χάνουν ειδήσεις.

Θα μπορούσα να τα αποκωδικοποιήσω και να εξηγήσω σε ποιους αναφέρεται, αλλά, μέρες που είναι, δεν υπάρχει λόγος να βάζω τον κόσμο να τσακώνεται.

Θέλω απλώς να κάνω γνωστό ότι κάποιοι φίλοι του διευθυντή του «Derby» μου είπαν ότι έφτιαξαν ένα site στο οποίο έχουν οπτικοποιηθεί τα καλύτερα κείμενά του –για την ακρίβεια τα πιο επιθετικά. Η διεύθυνση είναι gonzo-movies.com. Κάποιοι αλήτες που δεν καταλαβαίνουν από ανδρική φιλία ισχυρίζονται ότι πρόκειται απλώς για τσοντοκάναλο…