Με το φτωχό μου το μυαλό... λέω εγώ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο allenatore κάθε φορά που πηγαίνει προπόνηση κοιτάζει αν έχουν έρθει οι ξένοι ή πήραν ανάποδες από τα φέσια κι εξαφανίστηκαν. Τον Γκουγκουλιά τον έβαλε να παίξει επειδή έβλεπε ότι το μάτι του Κάσερες έχει γυαλίσει από την πείνα και θα ρίξει κλοτσιά σε αντίπαλο για να τον σκοτώσει και να τον φάει. Η χριστουγεννιάτικη γιορτή έγινε με τα παλτά επειδή η αίθουσα δεν είχε θέρμανση. Μπράβο, Παπαλάκη, με την επιτροπάρα σου, το εξυγίανες το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τς, τς, τς, Τάσο, πιπέρι στο πληκτρολόγιο και για τιμωρία να παρακολουθήσεις τις επόμενες τρεις βραβεύσεις των καλυτέρων αθλητών από τον ΠΣΑΤ. Τι ήταν αυτό που έγραψες, Τάσο, μου για Δανό δημοσιογράφο, που τον πήρε τηλέφωνο Ελληνας δημοσιογράφος, του είπε «υπάρχει ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό για τον Ράσμουσεν» και όταν ο Δανός το έγραψε, ο Ελληνας το αναδημοσίευσε ξεκινώντας «σύμφωνα με δημοσιεύματα από τη Δανία, ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρεται…». Συντάξεις έχουν βγει με αυτό το κόλπο, Τάσο μου. Παρ' όλο που η πιάτσα των δανέζικων εφημερίδων δεν είναι και η πιο συνηθισμένη. Παραδοσιακά οι εφημερίδες που χρησιμοποιούσαν οι Ελληνες δημοσιογράφοι για να ξαναγραφτεί το ρεπορτάζ εξαγνισμένο με το όνομα της ξένης εφημερίδας ήταν οι ιταλικές και οι ισπανικές.

Μέγας οικολόγος της αθλητικογραφίας και δάσκαλος της ανακύκλωσης, ο χαλκέντερος Φακός. Εδώ δεν είχαμε αναδημοσίευση πληροφορίας-μαϊμού, αλλά αναδημοσίευση ολόκληρων κειμένων. Εγραφε ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης κάτι στην «Απογευματινή» και αναδημοσιευόταν από τον Φρίξο Κώνστα στον «Δικέφαλο». «Οπως έγραψε ο έγκριτος δημοσιογράφος Φαίδων Κωνσταντουδάκης…». Ευτυχώς το τελείωνε στη μία αναδημοσίευση. Γιατί αν συνεχιζόταν το βιολί και ο Κωνσταντουδάκης έβαζε το κείμενο του Φρίξου Κώνστα από τον «Δικέφαλο», «ευχαριστούμε τον Φρίξο Κώνστα για τα καλά του λόγια», όταν έγραφε «όπως έγραψε ο έγκριτος Φαίδων Κωνσταντουδάκης…», και μετά απαντούσε ο Κώνστας «ήταν τιμή μας που μας ευχαρίστησε ο Κωνσταντουδάκης για το κείμενο που τον ευχαριστήσαμε…», σήμερα θα υπήρχε ένα κείμενο με τρεις χιλιάδες ευχαριστίες και στο τέλος «σκέφτεται να πουλήσει τις μετοχές του στην ΑΕΚ ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος».

Αναφέρθηκα στον Μανόλο και μου ήρθε στο μυαλό ότι είναι στενός φίλος με τον Αλεξ Κίλαντι, τον Ισραηλινό αθάνατο που δήλωσε ότι το Λονδίνο πήρε τους Ολυμπιακούς επειδή ο Λάμπης Νικολάου έκανε λάθος και αντί για το κουμπί «Μαδρίτη» πάτησε «Παρίσι», η Μαδρίτη αποκλείστηκε στα ημιτελικά και στον τελικό το Λονδίνο είχε το Παρίσι σφαγμένο. Και θυμήθηκα ότι έτσι είχαμε στήσει κι εμείς την ψηφοφορία όταν βγάλαμε το Κέιπ Τάουν απ' έξω, έχοντας συμφωνία με τον Μαντέλα ότι αν η Αθήνα βγει έξω οι ψήφοι της θα πάνε στο Κέιπ Τάουν και αν η Νότιος Αφρική βγει θα πάρουμε τις αφρικανικές ψήφους. Μερικοί, λοιπόν, από την πλευρά της Αθήνας ψήφισαν Ρώμη για να βγάλουν έξω το Κέιπ Τάουν. Ακόμα κι αν ο Μαντέλα το κατάλαβε, ήταν πολύ αργά για να αλλάξουν οι οδηγίες και στον τελικό η Αθήνα πήρε το 2004 με άνεση.

Θα είναι εντυπωσιακό, πάντως, αν ο Αλεξ Γκίλαντι συμπτωματικά έβγαλε στη δημοσιότητα την ιστορία με τον Νικολάου. «Καλημέρα» να πεις του Γκίλαντι, θα σκεφτεί πρώτα αν έχει κάτι να βγάλει και μετά θα σου απαντήσει ή θα σε φτύσει. Δεν είναι συμπτωματικό ότι ο Γκίλαντι είχε αναλάβει τα τηλεοπτικά του 2004 και ήταν συνεργάτης και όχι συνεταίρος του Ρομέρο. Οταν η Γιάννα Αγγελοπούλου πήρε ξανά το μαγαζί του 2004, ένας από τους πρώτους που είχε συναντήσει ήταν ο Γκίλαντι, με τον οποίο είχαν συζητήσει τα τηλεοπτικά και τις απαιτήσεις του Ρομέρο στην κατασκευή του MPC και του IBC. Και στη συνάντηση Γιάννας, Γκίλαντι, που είχε γίνει στην Παλιά Βουλή, δίπλα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, βρισκόταν ο «δηλαδή πού ήθελες να ήμουνα, αγοράκι μου;», ο Μανώλης Μαυρομμάτης.

Τα γράφω και συγκινούμαι. «Πού 'ναι τα χρόνια εκείνα, πού 'ναι τα χρόνια εκείνα, τα παλιά, που σέρναν' τα γραπτά με τα λουκάνικα». Τώρα τι μεροκάματο να βγει; Στο Υφυπουργείο; Δεκαπέντε άτομα απασχολεί στο Γραφείο Τύπου ο Γιώργος Ορφανός, να μην τον ματιάσω, αλλά τις εποχές των Ολυμπιακών θα παρακάλαγε να βρει ένα κι ας πέρναγε μια φορά τον μήνα να παίρνει τον μισθό του. Πού 'ναι τα χρόνια εκείνα, που έφτιαχναν το γήπεδο του μπέιζμπολ –κατά λάθος ή εξεπίτηδες– ώστε να κοιτάζει ο μπάτερ προς τη δύση του Ηλίου και όταν καταλάβαιναν ότι από τις τέσσερις και πέρα ο ήλιος θα τον τυφλώνει και τα ματς θα τελειώνουν με μηδέν, τον ανακατασκεύαζαν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, να βγαίνει το μεροκάματο τριπλό.

Τώρα αν υπάρχει μεροκάματο είναι στην εκποίηση των Ολυμπιακών Ακινήτων. Και μην ακούσω αξιοποίηση. Γιατί για να αξιοποιηθεί κάτι πρέπει να γίνει κατόπιν σχεδίου. Εδώ αν πας σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς, και ρωτήσεις τη Φάνη Πάλλη-Πετραλιά τι θα γίνουν τα Ολυμπιακά έργα του Φαλήρου, θα σου απαντήσει «ό,τι θέλει να τα κάνει αυτός που θα τα πάρει». Βέβαια, υπάρχουν μερικά Ολυμπιακά Ακίνητα που θα δώσουν καλό μεροκάματο σε αυτόν που θα ασχοληθεί, όπως το Ελληνικό και το IBC στην Κηφισίας. Οπότε η Φάνη, που έχει αναλάβει το έργο ως κυβερνητικός μεσίτης, δεν έχει καιρό και διάθεση να ασχοληθεί με τίποτε άλλο. Ο Ορφανός λένε ότι τελειώνει με τον ανασχηματισμό και στις ομοσπονδίες γίνεται παιχνίδι.

Ο Μητσιόπουλος του μπέιζμπολ κατήγγειλε ότι ο Θωμάς Μεντεσίδης τού είπε ότι μπορεί να μείνει πρόεδρος, φτάνει να τον αφήσει να βάλει δικούς του συμβούλους. Κάθε ομοσπονδία είναι και ένα ταμείο, που εκτός από τα χρήματα της επιδότησης κινεί και τα λεφτά των έκτακτων εξόδων του Υφυπουργείου. Οι έμπιστες ομοσπονδίες–ταμεία έχουν κωδικούς για τα δεδομένα κονδύλια. Γι' αυτό μπορεί κάποιος να ανοίξει το κομπιούτερ της πυγμαχίας και να δει «Εξοδα για την υποδοχή των Ολυμπιονικών». Και μη νομίζετε ότι το κονδύλι γράφει «ταξί 100, δεξίωση υποδοχής 2.000». Το 1996, πριν το 2004 ξεφτιλίσει το χρήμα, η υποδοχή των Ελλήνων Ολυμπιονικών από την Ατλάντα είχε στοιχίσει 180 εκατομμύρια δραχμές και τα λεφτά διατέθηκαν μέσω της πυγμαχίας. Και ρωτάω τώρα τον Μεντεσίδη: υπήρξαν λεφτά που από το Υφυπουργείο δόθηκαν στην αντισφαίριση για να διατεθούν και έμειναν για πάντα εκεί; Η ερώτηση είναι πώς ονομάζει την πράξη και εάν για να το κουκουλώσει πήρε εντολή «από ψηλά», όπως του αρέσει να λέει όταν θέλει να δείξει ότι μιλάει απευθείας με Καραμανλή.

Το αγοραστό δεν έχει γλύκα

Η προσπάθεια έγινε και ο Ακράτητος τα κατάφερε. Τώρα μπορεί να είναι υπερήφανος γιατί είναι η ομάδα της Α' Εθνικής που κατέχει το ρεκόρ σε μικρότερο αριθμό εισιτηρίων σε αγώνα πρωταθλήματος με 26, αλλά και σε αγώνα Κυπέλλου ανάμεσα σε ομάδες Α' Εθνικής με 35. 61 εισιτήρια σε δύο ματς, όσοι θεατές επιτρέπεται να παρακολουθήσουν ένα ματς που γίνεται κεκλεισμένων των θυρών.

Το γιατί συμβαίνει είναι εύκολο να αναλυθεί. Πρώτον, αν αφαιρεθούν οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που ομάδες διαλύθηκαν και τους οπαδούς τούς κληρονόμησαν νέες, δεν υπάρχουν ομάδες που να δημιουργήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια και να έχουν οπαδούς. Το ποδόσφαιρο βασίζεται στην παράδοση. Κληρονομείς την ομάδα του πατέρα σου. Εκτός αν είσαι αντιδραστικό παιδί και γίνεις οπαδός της ομάδας που σιχαινόταν ο μπαμπάς σου. Δεύτερον, ο Ακράτητος ποτέ δεν μπόρεσε να δεθεί με τους λιγοστούς κατοίκους των Λιοσίων. Οχημα των φιλοδοξιών του δημάρχου Λιοσίων Παπαδήμα, ο Ακράτητος βασίστηκε σε μισθοφόρους και στη δύναμη της ατμομηχανής του τρένου της Παράγκας του Θωμά.

Το αγοραστό δεν έχει την ίδια γλύκα με αυτό που κερδίζεις με τη μαγκιά σου. Τα υπόλοιπα είναι κατάρες που ταλαιπωρούν όλες τις ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κακή μπάλα που διδάσκεται από αγράμματους προπονητές, που το μόνο που καταλαβαίνουν είναι η άμυνα σε θεατρίνους ποδοσφαιριστές, που πέφτουν και μένουν στο χορτάρι δεκαπλάσιες φορές από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Καχυποψία στο ποια ματς θα «χτυπήσει» η ομάδα και πόσα θα παιχτούν με το σύστημα «αβαβά». Τηλεοπτική υπερπροβολή, με το ενδιαφέρον να δίνεται αποκλειστικά στη μετάδοση και ο θεατής του γηπέδου να αντιμετωπίζεται σαν ζώον. Οχι μόνο με την ποιότητα των γηπέδων, αλλά με την πλήρη αδιαφορία να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα που θα γίνονται τα ματς. Τα μηνύματα του στυλ «τι ώρα θα γίνει το ματς και πού;», πολύ συνηθισμένα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς εδώ και χρόνια, συνεχώς μειώνονται και αντικαθίστανται από τα «ποιο κανάλι και τι ώρα θα το δείξει;». Ο κόσμος βλέπει ποδόσφαιρο στην τηλεόραση και εκεί θα συνεχίσει να το βλέπει. Η είδηση ότι δύο ομάδες της Σούπερ Λίγκας αποχωρούν γιατί τα συλλογικά τηλεοπτικά δικαιώματα δεν μπορούν να μπουν σε διαπραγμάτευση πριν από το 2009 δείχνει ότι και οι ομάδες το έχουν αποδεχτεί και το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι το τηλεοπτικό χρήμα. Αν όλη η ιστορία είναι ποιος θα είναι ο διαχειριστής, ο Μητρόπουλος ή ο Πανόπουλος, ας μου επιτραπεί. «Παπαδείνας, Παπατάδες, είναι όλοι κερατάδες», είχε γράψει ο Δημήτρης Ψαθάς για τους πολιτικούς. Χωρίς φυσικά να είναι, το τηλεοπτικό χρήμα και το πώς θα μοιραστεί αφήνει και πρέπει να αφήνει κάθε φίλαθλο αδιάφορο.