Ποδοσφαιρικός πολιτισμός…

Αυτό που έπρεπε να κάνει έκανε χθες ο Παναθηναϊκός. Αποσύρθηκε του δικαιώματος να λάβει το ποσοστό των εισιτηρίων που δικαιούται για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, με σκοπό να μη στιγματιστεί άλλο ένα ματς «αιωνίων» από τις μάχες στις εξέδρες.

Για την ορθότητα της απόφασης ούτε λόγος. Η απουσία φιλοξενούμενων οπαδών ελαχιστοποιεί, για να μην πω εξαλείφει, τους κινδύνους επεισοδίων στο σαββατιάτικο ματς. Αλλού, όμως, είναι το ζήτημα…

Αντί να χειροκροτούμε τους «αιωνίους» ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα που παίρνει τη «γενναία» αυτή απόφαση να μην πάρει εισιτήρια για οποιοδήποτε «επικίνδυνο» εκτός έδρας παιχνίδι, πρέπει να τους ρωτήσουμε γιατί δεν έχουν καταφέρει ακόμα να δημιουργήσουν στα γήπεδά τους ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα.

Πρέπει να τους ρωτήσουμε γιατί δεν μπορούν να επιτρέψουν σε όλους όσους θέλουν να δουν «μπαλίτσα» να παρακολουθήσουν το «El Classico» της Ελλάδας. (Αν έχετε ένσταση για τον χαρακτηρισμό, απευθυνθείτε στον Γκάμπριελ Σούρερ…). Μήπως δεν προσπαθούν αρκετά;

Αν κληθούν να απαντήσουν σε ένα τέτοιο ερώτημα και σφυρίξουν αδιάφορα ή γελάσουν υποτιμητικά, τότε η επόμενη κίνηση πρέπει να είναι ματ! Πρέπει να τους δείξουμε εικόνες από αγώνες Λίβερπουλ – Μάντσεστερ, Μπαρτσελόνα – Ρεάλ, ακόμα και Ρέιντζερς – Σέλτικ. Αγώνες τους οποίους παρακολουθούν ΦΙΛΟΙ και των δύο ομάδων, αλλά περισσότερο ΦΙΛΟΙ του ποδοσφαίρου. Αυτές τις εικόνες πρέπει να τις συνοδεύει κι ένα ανάλογο σημείωμα που θα αναγράφει: «Οι πραγματικά μεγάλες ομάδες είναι μεγάλες και εντός κι εκτός γηπέδου»…

Για να μην παρεξηγούμαστε, πρέπει να αναφέρουμε ότι ακόμα και σε αυτά τα ματς έχουν κατά καιρούς συμβεί γεγονότα τα οποία δεν συνάδουν με την ποιότητα και το επίπεδο των ομάδων. Αυτά τα γεγονότα όμως είναι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα της πολιτισμένης διεξαγωγής των ντέρμπι. Εδώ ο κανόνας είναι άλλος κι απλά «παραμυθιαζόμαστε» με τις εξαιρέσεις…

Το να μην οδηγείς για να μην τρακάρεις δεν είναι λογική. Το σωστό είναι να μάθεις να οδηγείς σωστά…