Κόντρα στον ίδιο του τον εαυτό (Sportday / Γιώργος Μαζιάς)

Δεν ήταν σούπερ, μα τουλάχιστον αυτός ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος από το «φάντασμα» του 2005. Δεν πήρε το πρωτάθλημα με τη χθεσινή νίκη του, αλλά δείχνει πως «ξεμπούκωσε». Κινδύνευσε στην αρχή, μα στη συνέχεια φανέρωσε πολλές από τις αρετές του. Πιο ορθόδοξος στην ανάπτυξή του και με καλύτερα πατήματα, είναι πια ομάδα που δεν «κολλάει».

Η απουσία του Κονσεϊσάο περισσότερο καλό έκανε παρά κακό και το κέντρο ήταν πιο ζωηρό. Βοήθησε το πάθος του Τζιόλη, που έδωσε στον Εκι τη δυνατότητα να κάνει το παιχνίδι που αυτός θέλει. Η επίθεση είχε ρυθμό, ήταν πάντα έτοιμη για το γκολ, κίνηση υπήρχε, φάσεις έκανε και όλα, στο δεύτερο μέρος, έμοιαζαν άριστα. Μόνο η άμυνα του πρώτου μέρους προβλημάτισε, μα δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου. Ειδικά όταν στην πλάτη σου έχεις έναν κάκιστο πρώτο γύρο.

Ο Παναθηναϊκός όμως δούλεψε στη διακοπή και αυτό φάνηκε. Τώρα έχει μπροστά το ντέρμπι. Στο Φάληρο, οι «πράσινοι» θα παίξουν και κόντρα στον εαυτό τους. Πρέπει να αποδείξουν πως η χθεσινή εμφάνιση και η άνετη, στο φινάλε, νίκη δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Έχουν την ευκαιρία να πείσουν πρώτα τους ίδιους τους φιλάθλους τους και μετά όλο τον κόσμο ότι είναι ακόμα εδώ. Αλλωστε, από την αρχή το ζητούμενο είναι ένα δεύτερο στη σειρά καλό παιχνίδι. Αν αυτό έρθει και δη με νίκη στον Πειραιά, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν. Οχι μόνο βαθμολογικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά.
Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που παίζει με αντίπαλο τον εαυτό της. Έως τώρα έχανε. Τώρα μπορεί να αλλάξει το χαρτί. Η καθοριστική παρτίδα είναι την ερχόμενη Κυριακή. Εκεί πραγματικά είναι το «όλα ή τίποτα» για τους παίκτες, αλλά και τον ίδιο τον Μαλεζάνι.