Δεμένος χειροπόδαρα από τον Έντνι (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Οταν ο Ολυμπιακός περνούσε... βέρες με τον Τάιους Έντνι, στα 32 του τότε, γνώριζε πολύ καλά τι έπαιρνε: έναν πόιντ γκαρντ που βγάζει παντεσπάνι χάρη στις δάφνες από το όχι και τόσο πρόσφατο παρελθόν του. Τον καιρό των θριάμβων της Ζαλγκίρις (1999), ο Έντνι ήταν γοργοπόδαρος, εκρηκτικός, ένας πραγματικός δαίμονας ικανός να τρομοκρατήσει οποιαδήποτε άμυνα. Εάν θυμάστε τον τελικό του Μονάχου κόντρα στη Βίρτους Μπολόνια, καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Εν έτει 2006 όμως, ο Έντνι δεν έχει πια τα πόδια της νιότης του. Μοιραία είναι υποχρεωμένος να προσαρμόσει το παιχνίδι του στα νέα δεδομένα. Να γίνει περισσότερο πλέι μέικερ, παρά σκόρερ. Να ψάχνει πρώτα την πάσα και μετά το σουτ. Να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους.

Αλλά ο Έντνι, γαλουχημένος στο ΝΒΑ, δεν ήταν ποτέ τέτοιος παίκτης. Ούτε διαθέτει τη μπασκετική ευφυΐα ενός Γκάλη, ώστε να αλλάξει προβιά στα τριανταφεύγα του. Οσο για φυσική κατάσταση, άλλο 26 και άλλο 33. Ταλαιπωρημένος από τα τρία συνεχή ταξίδια και τα δύσκολα παιχνίδια του τελευταίου οκταημέρου (Τελ Αβίβ, Αλεξάνδρειο, Κωνσταντινούπολη), ο Έντνι ήταν χθες στο «Αμπντί Ιπεκτσί» ένα ράκος. Και πρόδωσε την ομάδα του.

Ο κατά τ' άλλα νεανικός Ολυμπιακός είχε ενέργεια μόνο όταν το κουμάντο του αναλάμβανε ο απαλλαγμένος από τα ζόρια της ελληνικής Α1 Χρήστος Χαρίσης. Η φρεσκάδα που του έδινε το σχήμα με Χαρίση, Σεϊμπούτις, Χατζή, Βασιλόπουλο και Σχορτσιανίτη (που πάει να πει τρεις 20χρονοι στην πεντάδα) ήταν αυτή που τον κράτησε στο παιχνίδι και τον έκανε κάποια στιγμή φαβορί. Τότε, γύρω στο 36', ο Καζλάουσκας πίστεψε ότι ήταν η ώρα του Έντνι. Σήμερα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο.

Οταν πρωτοπήρε τον Έντνι ο Ολυμπιακός, έγραψα ότι μπορεί να εξελιχθεί σε ιδανικό ηγέτη ένεκα της εμπειρίας του και της προηγούμενης συνεργασίας του με τον Καζλάουσκας. Αποδείχθηκε ότι είχα χάσει τεύχη. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο Έντνι απώλεσε τα στοιχεία που τον έκαναν σταρ πρώτης γραμμής. Εγώ τουλάχιστον δεν έδωσα τα ωραία μου λεφτά για να τον φέρω στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός, που θα έπρεπε να το ψάξει περισσότερο, έσπευσε να τον «δέσει» με διετές κλειστό συμβόλαιο. Και τελικά βρέθηκε ο ίδιος «δεμένος».

Άλλο τόσο κρύος, αποκαμωμένος θαρρείς, ήταν χθες ο Κουίνσι Λιούις. Από τους 24 πόντους του Τελ Αβίβ, στο ολοστρόγγυλο χθεσινό κουλουράκι. Γνωστά τα δικά του σκαμπανεβάσματα, αλλά τόσο πολύ; Ενας χαμένος του αιφνιδιασμός (από κλέψιμο που έκανε ο ίδιος μερικά δευτερόλεπτα νωρίτερα) στο 68-69 άλλαξε το «μομέντουμ» του αγώνα. Τουλάχιστον άφησε καλές εντυπώσεις για πρώτο ματς ο καινούργιος, ο Ματ Φρίτζι. Αν και «ρούκι» στα ευρωπαϊκά γήπεδα, το παλικαράκι ξέρει μπάσκετ, δείχνει προσαρμοστικότητα και μπορεί να ταιριάξει γρήγορα στο παιχνίδι της νέας του ομάδας.

Αλλά τα περιθώρια στενεύουν. Ο Ολυμπιακός άφησε μία εκτός έδρας νίκη να ξεγλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά του και πλέον είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει τοίχο-τοίχο στο κυνήγι όχι τόσο της Μπαρτσελόνα, όσο της Τσιμπόνα. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να κερδίσει οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα παιχνίδια του (Λιέτουβος μέσα, Πρόκομ έξω, Τσιμπόνα μέσα, Μιλάνο έξω), αλλά τυχόν στραβοπάτημα, ειδικά στο Φάληρο, θα είναι καταδικαστικό.