Ενα ρολόι σταματημένο… (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Δεν δικαιολογείται αυτό που συνέβη στην ΑΕΚ στους αγώνες της με τον Εθνικό. Θα έλεγα ότι εξηγείται, αλλά δεν δικαιολογείται. Η ΑΕΚ θα μπορούσε να είχε αποκλειστεί από τον Εθνικό από το πρώτο ματς. Ηταν κουρασμένη από τα συνεχή παιχνίδια, έπαιξε με αναπληρωματικούς στο άδειο ΟΑΚΑ, υποτίμησε τον αντίπαλό της: όλα αυτά μπορεί να συμβούν και μπορεί να προκαλέσουν οδυνηρούς αποκλεισμούς. Αλλά το να παίζεις δεύτερο ματς με μια ομάδα Γ' Εθνικής (με βαριά φανέλα και ιστορία, αλλά ούτε καν πρωτοπόρο στον όμιλό της) και να φέρνεις ισοπαλία 0-0 στο 90λεπτο σε μια βολικότατη έδρα μοιάζει αδιανόητο.

Η ΑΕΚ έκανε πολλές ευκαιρίες με τον Εθνικό και τον έπαιξε μονότερμα. Τίποτε από τα δύο δεν ήταν μη αναμενόμενο ώστε να εκπλήσσει ή να μπορεί να πιστωθεί στην «Ενωση». Αν η ΑΕΚ είχε παίξει έτσι την Μπαρτσελόνα, θα ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Το ότι το έκανε με τον Εθνικό δεν λέει τίποτα.

Μονότονη

Γιατί το επισημαίνω αυτό; Για να καταδείξω ότι η αγωνιστική συμπεριφορά εν προκειμένω δεν αποτελεί άλλοθι για την παρατεταμένη αφλογιστία: αντίθετα, είναι ένα μεγάλο καμπανάκι συναγερμού. Αν η ΑΕΚ, κάνοντας όλο αυτό το τρέξιμο και ασκώντας πίεση στον Σίλβα, τον Ανθούλη και τον Ντόβα, δεν κατάφερε να σκοράρει έχει πρόβλημα. Οχι αγωνιστικής τακτικής (αφού αυτή ήταν η πρέπουσα), αλλά απόδοσης. Για την ακρίβεια πρόβλημα δημιουργίας, πρόβλημα παραγωγής. Η ΑΕΚ είναι εξαιρετικά οργανωμένη και ταυτόχρονα μονότονη: θα έλεγα ότι είναι ένα πραγματικό ρολόι, μόνο που τα ρολόγια δεν κάνουν τίποτα πέρα από το προβλεπόμενο. Οταν μάλιστα χαλάνε, συνήθως σταματάνε. Σπανιότατα τρέχουν μπροστά. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι ο μαστρο-Σάντος δήλωσε ικανοποιημένος: είδε το ρολογάκι που με κόπο έχει φτιάξει να δουλεύει. Το ότι το ρολόι δεν είναι Rolex δεν είναι δικό του πρόβλημα.

Μέλλον

Οι ομάδες φτιάχνονται το καλοκαίρι και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Σάντος ότι δεν προσπάθησε να φτιάξει κάτι διαφορετικό. Μόνο που μπροστά στο ρίσκο του αβέβαιου προτίμησε τελικά τη σιγουριά της γνώσης: ξαναπήγε την ομάδα στα μονοπάτια που ήξερε. Η επιλογή του τη βοήθησε να κρατηθεί ζωντανή στη μάχη του τίτλου και ταυτόχρονα της στέρησε τη δυνατότητα να κάνει βήματα μπροστά. Ο Σάντος φοβήθηκε τη δημιουργία μιας άλλου τύπου ομάδας, που θα είχε πιθανότατα περισσότερο μέλλον, αλλά και λιγότερο παρόν.

Αποτελέσματα

Είναι εύκολο να λέει κανείς ότι αν ο Σάντος έριχνε στη μάχη τους πιτσιρικάδες θα είχε παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Μόνο που αυτό το διαφορετικό δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα έφερνε αυτό που η τωρινή ΑΕΚ χρειάζεται περισσότερο, δηλαδή αποτελέσματα. Η ΑΕΚ είναι δομημένη πάνω στην ύπαρξη των αποτελεσμάτων. Πρέπει αυτά να υπάρχουν για να έρχεται ο κόσμος στο γήπεδο. Για να μην γκρινιάζουν οι οργανωμένοι. Για να μη νοσταλγούν στα επίσημα τον σωτήρα. Για να μη γίνεται κριτική στην ΠΑΕ. Για να μη χαίρονται όσοι θα πουλούσαν και την ψυχή τους στον διάβολο για να δουν τη σημερινή διοίκηση να καταρρέει. Τα αποτελέσματα χρειάζονται, εν τέλει, για να μη φύγει ο Ντέμης.

Εργαλείο

Ο Σάντος έχει φτιάξει μια ομάδα που παίζει για το αποτέλεσμα, ακολουθώντας τη λογική της διοίκησης. Στην ιεραρχία της ΑΕΚ υπάρχει πρώτα η διοίκηση, μετά ο κόουτς-δάσκαλος, μετά οι παίκτες. Αν δεν τονιζόταν συνεχώς ότι οι παίκτες αυτοί δεν μετράνε –ώστε να μην υπάρχουν απαιτήσεις–, θα έλεγα ότι η δομή δεν είναι εντελώς λάθος. Το λάθος είναι ότι οι παίκτες δεν μπορεί να ισοπεδώνονται.

Αδυναμίες

Στην ΑΕΚ έγινε καλή δουλειά και ακόμα καλύτερη επικοινωνιακή πολιτική. Από πέρυσι η ομάδα περιγράφεται ως κατώτερη από τις ανταγωνίστριές της –τους το λένε τόσο πολύ, που μάλλον το πίστεψαν. Κάποιο πρόβλημα το έχει, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας! Στα δικά μου μάτια η ΑΕΚ έχει έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες του πρωταθλήματος και πιο δουλεμένη άμυνα από τον ΟΣΦΠ και τον ΠΑΟ. Εχει τον Κατσουράνη, που θα έπαιζε παντού, τον «Λύμπε», που στον ΠΑΟ υπάρχουν πολλοί που τον νοσταλγούν, τον Σοάρες, που πέρυσι σκόραρε πιο πολύ απ' όλους τους κυνηγούς του Ολυμπιακού, τον Σέζαρ, τον Ιβιτς και τον Λάκη, που είναι μια χαρά παίκτες, τον Βενγλίνσκι, που τόσο κακός όσο φαίνεται αποκλείεται να είναι. Φυσικά και έχει αδυναμίες. Αλλά ποιος δεν έχει;

Σύστημα

Δεν είναι η διάθεση των παικτών το πρόβλημα. Αυτό που φταίει είναι ότι πιο πολύ και από τους παίκτες παίζει το σχήμα και κανένα σχήμα δεν βάζει γκολ. Αλλο πράγμα είναι η εφαρμογή και άλλο ο ψυχαναγκασμός και η τυφλή υπακοή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι Βραζιλιάνοι όπως ο Σοάρες και ο Σέζαρ δεν τολμάνε μια ντρίμπλα παραπάνω, ούτε ότι ο Λυμπερόπουλος σταμάτησε να τολμάει κάτι το περιττό. Ούτε μου φαίνεται λογικό παίκτες όπως ο Κυριακίδης και ο Πλιάτσικας, από τους οποίους η κερκίδα δεν απαιτεί τίποτα, έχουν άγχος να ρισκάρουν μια κάθετη πάσα.

Αδυναμία

Δεν νομίζω ότι η ΑΕΚ μπορεί να επαναπροσδιορίσει την τακτική της μεσούσης της περιόδου και να πει π.χ. ο Νικολαΐδης στον Σάντος «άλλαξε την ομάδα κι ας χάσουμε πέντε ματς, γιατί αυτή την μπάλα δεν την αντέχει κανένας». Θα ήταν άδικο για τους κόπους των παιδιών. Η ΑΕΚ θα πορευτεί έτσι, κάνοντας πρωταθλητισμό με το μαχαίρι στο στόμα. Το λάθος δεν έγινε φέτος, έγινε πέρυσι. Και όταν το είχα εντοπίσει, γράφοντας μετά το άθλιο εκείνο 0-0 με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ ότι η σκοπιμότητα είναι κακός σύμβουλος, μου καταλόγιζαν ότι είμαι εμπαθής για να χαρώ το θαύμα.

Λύση

Ο Σάντος δεν έχει λύση. Ο μόνος που κάτι μπορεί να κάνει είναι ο Ντέμης. Αν εκτός από διοικητής αποδειχθεί και καλός ψυχολόγος, κάτι μπορεί να γίνει. Κυρίως αν τους θυμίσει ότι είναι οι μάχες αυτές που σε κάνουν μεγάλο και όχι απαραίτητα οι νίκες. Αφού ξέχασαν τη χαρά του παιχνιδιού, ας θυμηθούν την ένταση της μάχης.
Βασίλη μου…

Διάβασα με ενδιαφέρον τη συγκλονιστική ομιλία του Βασίλη Γκαγκάτση και τα αμείλικτα ερωτήματα που έθεσε στους διαιτητές πριν από δύο μέρες. Ομολογώ ότι ανατρίχιασα από τον τρόμο! Επειδή κανένας από τους παρευρισκόμενους δεν τόλμησε να του απαντήσει (έχω την υποψία ότι λίγοι, δυστυχώς, τον πήραν στα σοβαρά…) θα το κάνω εγώ, ώστε να ξέρει την αντίδραση του ακροατηρίου.
Α) «Γιατί δεν είστε ποτέ στην ίδια ευθεία;», ρώτησε τους βοηθούς.

Η απάντηση θα μπορούσε να είναι «γιατί δεν γουστάρουμε», αλλά θα την κάνω πιο σύνθετη. Γιατί, Βασίλη μου, είναι άχρηστοι. Οι πιο πολλοί έφτασαν εκεί χάρη στις φιλίες και τα κολλητηλίκια που έχουν με τους κουμπάρους σου, που διοικούν τις ενώσεις. Μόνοι τους δηλαδή φτάνουν στην Α' Εθνική οι επόπτες; Δεν φταίει το σύστημα της ΕΠΟ για το ότι κάθε αποτυχημένος διαιτητής γίνεται ως διά μαγείας επόπτης;

Β) «Γιατί βάζετε τόσο μεγάλους βαθμούς;», ρώτησε τους παρατηρητές.
Γιατί οι περισσότεροι παρατηρητές είναι κολλητοί των διαιτητών, γι' αυτό τους στέλνουν στα παιχνίδια τους. Γιατί, Βασίλη μου, εσύ θες να λες ότι το επίπεδο της διαιτησίας ανέβηκε (έτσι δεν λες στις συνεντεύξεις σου;) και η ΚΕΔ δεν θέλει να τιμωρεί για να σ' αφήνει να το υποστηρίζεις. Αλλά, βρε Βασίλη μου, από πότε έγινες και παρατηρητής και μπορείς να κρίνεις τέτοιες λεπτομέρειες; Εσύ δεν είσαι που στο Ηράκλειο έλεγες πριν από δύο χρόνια ότι δεν ασχολείσαι με τη διαιτησία και ότι θα κάνεις μήνυση σε όποιον ισχυρίζεται το αντίθετο; Τότε έλεγες αλήθεια ή τώρα;

Γ) «Γιατί κάνετε διακρίσεις ανάμεσα σε μεγάλους και μικρούς;», ρώτησε τους διαιτητές. Μα πρώτος τις κάνεις εσύ! Εσύ που στέλνεις την Καλλιθέα για πλάκα στον αθλητικό δικαστή (για μια ανακοίνωση…), αλλά δεν τολμάς να στείλεις τον ΠΑΟ για δυσφήμηση του αθλήματος και δεν έβγαλες ποτέ πόρισμα για την Παράγκα. Τι θες να κάνουν δηλαδή οι διαιτητές όταν βλέπουν ότι όποιος έχει αδικήσει τον μεγάλο έχει πάει σπίτι και όποιος τον έχει αβαντάρει έχει γίνει διεθνής;

Πάντως, σου δίνω και δίκιο σε κάτι: αυτό που είπες ότι είσαι στην ΕΠΟ από το 2001 είναι σωστό. Παλιά, όταν δεν ήσουν πρόεδρος αλλά γενικός γραμματέας, δεν ήσουν πολύ στην ΕΠΟ –εννοώ στο κτίριο. Ο Βίκτωρας είχε πει στο ράδιο ότι εκείνο τον καιρό κοιμόσουν ακόμα και τα μεσημέρια στο γραφείο του. Τι ωραίες εποχές…