Τα καλά παιδιά (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Υπάρχει μία στάνταρ φράση στο ποδόσφαιρο. «Είναι προπονητής μέσα στο γήπεδο». Αναφέρεται στους παίκτες που έχουν την πείρα να καθοδηγούν τους συμπαίκτες τους. Σχεδόν πάντα αναφέρεται σε τερματοφύλακες ή κεντρικούς αμυντικούς, σπάνια σε χαφ και ποτέ σε επιθετικούς. Ο λόγος είναι ότι ο αμυντικός χρειάζεται να τοποθετηθεί για να αντιδράσει, οπότε το «πίσω σου», το «έρχεται» και το «μόνος» έχουν λογική και χρησιμότητα. Η κραυγή στα χαφ είναι «μπάλα» ώστε να τους κινηθεί η προσοχή στον χαμό του αγώνα. Στους επιθετικούς όμως δεν φωνάζεις «ντρίμπλαρέ τον στα δεξιά». Οι επιθετικοί χρειάζονται την ελευθερία της έμπνευσης. Αυτό που από χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία είναι αδύνατον να καταλάβει ο Φερνάντο Σάντος.

Δεν είναι συμπτωματικό ότι η ΑΕΚ είναι άψογη στην άμυνα και άθλια στην επίθεση. Ο αμυντικός, που το μόνο που χρειάζεται είναι να καταστρέφει τις προσπάθειες των άλλων, δεν έχει πρόβλημα να ακούει τις κραυγές του προπονητή. Αντίθετα, το χαφ και ιδιαίτερα ο επιθετικός εκνευρίζονται. Δεν είναι μόνο ότι τη στιγμή που προσπαθούν να κάνουν κάτι πρέπει να ακούνε μια γνώριμη φωνή να λέει τα δικά της, δεν είναι ότι ξέρουν ότι με το παραμικρό λάθος θα τα ακούσουν, είναι ότι βρίσκουν και μια δικαιολογία να αποτυγχάνουν. «Πώς να μπορέσεις να το κάνεις όταν έχεις τον μυστήριο να σου τα σπάει...». Είναι το κλασικό φαινόμενο των αθλητών στο τένις, το γκολφ και τη σκοποβολή, που όταν πετύχουν τη βολή όλα ήταν ωραία, αλλά όταν δεν την πετύχουν έφταιγε ο βήχας που ακούστηκε στα 20 μέτρα.

Το αποτέλεσμα της υπερπροπόνησης-τακτικής του Σάντος τη βλέπουμε στις κινήσεις των παικτών. Βλέποντας ότι το μπράβο της έμπνευσης θα είναι μικρότερο από το μπράβο της υπακοής, οι επιθετικοί παίκτες της ΑΕΚ έχουν μεταβληθεί στα «καλά παιδιά του δασκάλου». Υπάκουοι, αλλά προβλέψιμοι και βαρετοί. Κανένας δεν θα βρεθεί σε χώρο που δεν πρέπει να βρίσκεται, αλλά και οι αντίπαλοι αμυντικοί ξέρουν πάντα πού θα τους βρουν.

Του Μπίκα ή του Κούτρη, this is the question... Πάντως, παρά το ότι ο Μπίκας θα είναι ο παρατηρητής, παρ' ότι στο λιμάνι λένε ότι δεν θέλανε τον Καλόπουλο, ένα παλικάρι μου είπε ότι σε μια γωνία στο Καραϊσκάκη ο Κούτρης θα παρακολουθεί το παιδί του δακρυσμένος. Όπως ο πραγματικός πατέρας του Ηλιάδη του τζούντο έβλεπε το παιδί του και δεν μπορούσε να φωνάξει ότι είναι δικό του.

Επειδή κάποιος μπορεί να ζήσει μια Total Paranga ζωή, ορισμένες υποδείξεις.
Ακούμε την Παράγκα του Χειμώνα του Σαββόπουλου. Κάνουμε μπάνιο στην παραλία Παράγκα της Μυκόνου, για να είμαστε κοντά και στο σπίτι του Σωκράτη. Διακοπές στο ξενοδοχείο της Παράγκας στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Παραδοσιακό θέαμα, ο Καραγκιόζης, με τα μάτια καρφωμένα στο σπίτι του πρωταγωνιστή. Φυσικά αγαπημένο μέσον μεταφοράς, το φορτηγό Paranga, που αλλού η μπουρού του σφυρίζει όσο όλοι οι διαιτητές του Συνδέσμου Πειραιά.

Ο Παναθηναϊκός πάντως την έκανε την προσπάθειά του να πάρει την Παράγκα, έτσι όπως ήταν επιπλωμένη με χιλιάδες αναμνήσεις γεμισμένη. Ηταν η εποχή της συνεργασίας του Βίκτωρα Μητρόπουλου με τον Αγγελο Φιλιππίδη, αλλά μετά το κάρφωμα της Παράγκας από τις κασέτες του Μάκη -παραγωγή και διανομή Φλωρίδης- η ιστορία, έστω και με τη μορφή της μεζονέτας, είχε ουσιαστικά τελειώσει.

Η υπενθύμιση, πάντως, της εποχής της Παράγκας φέρνει στο μυαλό ότι το σλόγκαν της εποχής ήταν «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να πηδηχτούνε», αλλά όλο και κάτι ψιχουλάκια έπαιρναν και οι υπόλοιποι. Για παράδειγμα στις κασέτες υπάρχει η μεγάλη περί τυριού και καρτών συνομιλία Γουρουνιού και Βούλγαρη. Που το Γουρούνι έχει ζητήσει από τον διαιτητή να «καθαρίσει» τους παίκτες του ΠΑΟΚ που έχουν κίτρινες στο ματς με τον ΟΦΗ, για να μην παίξουν στο επόμενο ματς με τον Παναθηναϊκό, αλλά ο Βούλγαρης υπερβάλλει εαυτόν και, εκτός από πέντε που «καθαρίζει» με κίτρινες, πετάει και έναν με κόκκινη για μπόνους.

Ενδιαφέρον, πάντως, θα είχε να ξέραμε ποιο είναι το σκεπτικό -αν υπάρχει τέτοιο πράγμα- της διοίκησης του Παναθηναϊκού με τα DVD και τα κρασιά «Παράγκα» μέρες πριν από το ματς. Να προλάβει σφαγή από τον διαιτητή; Από ποιον, από τον Καλόπουλο; Υποτίθεται ότι αυτός είναι ο διαιτητής που ήθελε ο Παναθηναϊκός, υποτίθεται ότι είναι το νέο μοντέλο Βασσάρα, δεν βγήκε την εποχή της παντοδυναμίας της Παράγκας και στο φινάλε, όπως μάθαμε από την αξέχαστη εκείνη εποχή, αν θέλουνε να σε στήσουν, σου ρίχνουν έναν πεζοναύτη και καληνύχτα.

Δεύτερη λογική είναι να εκνευριστούν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Αλλά γιατί να τους εκνευρίσεις; Το να εκνευρίσεις τον αντίπαλο έχει λογική μόνο όταν είναι ανώτερος και θέλεις το παιχνίδι να πάει στη δύναμη, που η διαφορά είναι μικρότερη. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, που οι παίκτες του έχουν τα χρονάκια τους, το αντικείμενο δεν είναι να τους εκνευρίσεις, αλλά να τους αποκοιμίσεις. «Άσε τα γέρικα σκυλιά να κοιμούνται...», που λένε και οι Αμερικανοί. Γιατί έτσι και ξυπνήσουν καμιά φορά θυμούνται τα νιάτα τους, τραβάνε τη δαγκωνιά και μετά ξαπλώνουν ξανά δίπλα στη φωτιά να κοιμηθούν.

Η τρίτη λογική στη βαβούρα που κάνει ο Παναθηναϊκός είναι να καλυφθεί επικοινωνιακά απέναντι σε κάθε αποτέλεσμα. Ας πούμε ότι κερδίζει ο Παναθηναϊκός. Βγαίνει μετά η διοίκηση και λέει ότι με την πολιτική που ακολουθήθηκε πριν από τον αγώνα οι δυνάμεις του σκότους φοβήθηκαν, κρύφτηκαν στις τρύπες τους και ο καλύτερος νίκησε. Χάνει ο Παναθηναϊκός. Λέει η διοίκηση «από πριν σας τα λέγαμε ότι η Παράγκα υπάρχει. Γι' αυτό και είχαμε βάλει φάσεις με αβάντες του Ολυμπιακού και από το φετινό πρωτάθλημα».

Τώρα πώς αντέδρασε ο Ολυμπιακός. Δεν αντέδρασε. Από νωρίς χθες το πρωί είχε φτάσει η οδηγία κατευθείαν από τον Σωκράτη ότι κανένας δεν θα ανοίξει το στόμα του για να μιλήσει. Επικινδυνότερος των επικινδύνων να πει το δικό του ήταν ο Σάββας Θεοδωρίδης. Τη φύλαξη του Θεοδωρίδη είχε αναλάβει ο Κούλης Δουρέκας. Όποτε κάποιος ρώταγε τον Σάββα τι νομίζει για το μπουκάλι κρασί «Παράγκα» και το DVD με τους διαιτητές και ο Σάββας άνοιγε το στόμα, πίσω ακουγόταν η φωνή του έντρομου Δουρέκα. «Μη Σάββα. Μη!».

Αν, πάντως, το αντικείμενο ήταν να εξαγριωθούν οι παίκτες του Ολυμπιακού, η διοίκηση του Παναθηναϊκού το κατάφερε. Το «πήρατε τα πρωταθλήματα με την Παράγκα» είναι η μόνη φράση που τρελαίνει τις θρυλικές γεράκλες. Η πρώτη αντίδρασή τους ήταν το «Ασ' το να πάει στο διάολο. Γράψε "Θα δώσουμε την απάντηση στο γήπεδο” και τα σχετικά που αρέσουν στους δημοσιογράφους. Η δεύτερη αντίδρασή τους ήταν πιο αγριεμένη. «Γράψε “θα το πιούμε με λαγό στιφάδο”». Η τρίτη ήταν λιγότερο κόσμια «Γράψε ότι το κόκκινο κρασί πάει με το κρέας».

Ενδιαφέρον έχει αν θα υπάρξει ανάλογη χαριτωμενιά στη σουίτα που θα δουν το ματς οι παράγοντες του Παναθηναϊκού. Παρ' όλο που, ό,τι και να γίνει, δεν νομίζω ότι θα φτάσει στον Τζίγκερ, που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πάει στο γήπεδο. Τελευταία καφρίλα πάντως στο Καραϊσκάκη είχε γίνει από τον Αρη Ποΐλα, όταν είχε αλείψει τον πάγκο του Παναθηναϊκού με βαζελίνη.

Ο οποίος Ποΐλας είναι ελεύθερος, αφού η θητεία του στην Παναχαϊκή σαν συνεργάτης του Κώστα Μακρή κράτησε μέχρι και ένα τετράωρο. Η άποψη του Ποΐλα για τον Μακρή ήταν ότι λίγο πολύ - τα έχει χαμένα με το πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα. Έχω άλλη άποψη. Ότι ο Μακρής είναι πιο Έλληνας από κάθε άλλον Έλληνα. Με το που γύρισε, δήλωσε ότι του επιτίθενται προσωπικά ενώ ο ίδιος έβαλε πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ στην Παναχαϊκή. Την ίδια στιγμή, πέντε παίκτες έχουν φύγει από την ομάδα επειδή δεν πληρωνόντουσαν και οι δύο έχουν ήδη κάνει προσφυγή. Επειδή λοιπόν η πλάκα είναι καλή αλλά μέχρις ενός σημείου, μπορεί ο Κώστας Μακρής να δείξει τα παραστατικά των χρημάτων, ποιοι τα παρέλαβαν και για ποιους λόγους; Οχι δηλαδή επειδή έχουμε μια περούκα της προκοπής να λέμε ό,τι θέλουμε...