Λαμόγιο, Αγιε Βασίλη (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Χθες γνωστοποίησα ότι ο Νίκος Αλέφαντος, σύμφωνα με όσα ο ίδιος δήλωσε στο Radio Metropolis της Θεσσαλονίκης, έπιασε δουλειά στη Σερκ (sic) Mπριζ εν αγνοία όλων μας.
*
Η περιήγησή μου στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θεσσαλονίκης συνεχίστηκε χθες και με οδήγησε στο να ακούσω ένα από τα σπανιότερα ηχητικά ντοκουμέντα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας: το τηλεφώνημα ενός αγνού και άδολου οπαδού του ΠΑΟΚ, που δεν αντέχει άλλο και εξεγείρεται εναντίον του βασικού υπευθύνου για τα όσα έχουν συμβεί στον ΠΑΟΚ, δηλαδή του Αγίου Βασίλη! Παρουσιάζω το «κατηγορώ» του αγνού οπαδού αυτολεξεί:
*
«Ναι, γεια σας, χρόνια πολλά, από Θεσσαλονίκη παίρνω. Ηθελα να κάνω μερικές ερωτήσεις στον Αγιο Βασίλη σας, αυτό το πετούμενο άγιο άτομο με τα δώρα, αυτή τη φιγούρα της Coca-Cola, το κοκκινόλευκο πράγμα που πετάει και μοιράζει ντεμέκ χαρά στα παιδιά. Θέλω να του κάνω σαν μικρό παιδί και σαν μεγάλο μια σοβαρή ερώτηξη: Αγιε Βασίλη, γιατί δεν παίρνει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα; Το ξέρεις ότι έχω να πάρω πρωτάθλημα είκοσι ένα χρόνια; Το ξέρεις ότι κι εγώ νηστεύω κι εγώ κάνω τον σταυρό μου κι εγώ πάω εκκλησία και δεν παίρνω πρωτάθλημα, το ξέρεις ότι ο γαύρος έχει πάρει επτά χρόνια σερί πρωτάθλημα; Το ξέρεις, ειδικά αυτό, ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΕ ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ; Ή μήπως είναι τυχαίο; Ή μήπως τάχα με έβαλες αυτό το κοστούμι το ερυθρόλευκο έτσι, τυχαία; Παιδί του Κόκκαλη! Γελοίε! Συγγνώμη για τη γλώσσα μου, παιδιά, αλλά θέλω να ρωτήσω δυο-τρία άλλα πράγματα. Αγιε Βασίλη, το ξέρεις ότι ο Αρης παίζει Β' Εθνική; Οτι πάω με το αστικό στο σπίτι μου και δεν έχω μετρό; Το ξέρεις ότι πήζω στην Τσιμισκή γιατί δεν έχω υποθαλάσσια; Με τα 'δωσες όλα λες, Αγιε Βασίλη; Αντε, μη σε πω τώρα τι με δίνεις! Ιντρακόμ άγιε! Παιδί του Κόκκαλη! Ιπτάμενη Σταχτοπούτα! Λαμόγιο, ΛΑΜΟΓΙΟ αθηναϊκό, δεν υπάρχεις ρε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, παλιολινάτσα! Αγιε Βασίλη, λουμπίνα του ελέους, λαμόγιο, λαμόγιο! Είσαι ένα όνειρο, ρε, ένα ψέμα. Ο Βασιλάκης ο φίλος μου είναι πιο άγιος από σένα, βλάκα. Τι ήθελα να σε πω; Α, ναι! Ακου, λαμόγιε Αγιε Βασίλη, εγώ δώρα δεν θέλω να με κάνεις! Γίνεται μόνο μια ευχούλα να με ικανοποιήσεις; Γίνεται να μην ξανάρθεις Θεσσαλονίκη; Γίνεται, σε παρακαλώ, να πάρεις αυτό το άλογό σου που κουβαλάς, που το λένε τάρανδο, και το έλκηθρό σου και να πας για σκι; Γίνεται να πας στον Παρνασσό και την Πάρνηθα με το μετρό και το τραμ μαζί με τα πλουσιόπαιδα, τους Αθηναίους από τα βόρεια προάστια; Να πας εκεί να κάνεις Χριστούγεννα, ρε. Και να μην ξανάρθεις, ρε, Σαλονίκη, δεν σε θέλουμε, γελοίο άτομο, πουλημένε! Εχουμε Αγιο Δημήτριο, ρε, εμείς εδώ. Ουστ!».
*
Το σχετικό τηλεφώνημα μπορεί να το ανακαλύψει και να το ακούσει κανείς ολόκληρο σερφάροντας προσεκτικά στο Διαδίκτυο. Ελπίζω του χρόνου να μοιράζεται και ως χριστουγεννιάτικη κάρτα…
*
Οι ψαγμένοι κάνουν χριστουγεννιάτικες διακοπές μετά το πέρας των γιορτών, ώστε να επιμηκύνουν το διάστημα της ξεκούρασης. Ετσι έκαναν και οι παράγοντες της Εθνικής, που επισκέπτονται το εξωτικό Ριάντ, όπως κάποτε ο πανίσχυρος Χρήστος Τζέκος έτρεχε στο Κατάρ. Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Τζέκος…
*
(«Πού είναι ο Τζέκος, οέο;», θα πει κάποιος. Ε, λοιπόν, και γι' αυτό έχω απάντηση: όπως διάβασα στην «Traffic», ο προπονητής των τίτλων διασκεδάζει και έχει ξεπεράσει όλα τα παλιά του προβλήματα. Τον είδαν, λέει, πρώτο τραπέζι στην πρεμιέρα του προγράμματος που κάνουν ο Ζαχαράτος και η Μαστροκώστα! Καταπληκτικό! Τώρα που ετοιμάζεται για καινούργια καριέρα (όπως γράφει το ρεπορτάζ), ο καλλιτεχνικός χώρος τού ταιριάζει. Μακριά κι αγαπημένοι. Αλλωστε, αν η Μαστροκώστα κάνει κάποια στιγμή τα 200 κάτω από είκοσι δευτερόλεπτα, καράβι να γίνει –όπως ο Κεντέρης– αποκλείεται. Το σέρνει ήδη τώρα άμα θέλει…)
*
Ξεχάστηκα όμως. Η παρουσίαση της Σαουδικής Αραβίας, έτσι όπως γίνεται από τους απεσταλμένους ρεπόρτερ της Εθνικής ομάδας, μαρτυρά τον βαθύτατο σκοπό του ταξιδιού της Εθνικής: όλοι κάνουν τουρισμό!
*
Διαβάζοντας τις χθεσινές αθλητικές εφημερίδες μπορεί ο καθένας να αποκτήσει μοναδικές γνώσεις για το τι συμβαίνει στη συμπαθή αυτή χώρα. Το ταξίδι ήταν χρήσιμο. Μπορεί κανένας να μην έμαθε τι διάολο δοκιμές θα κάνει ο Ρεχάγκελ και γιατί τρέχουν στην Αραβία, αλλά γνωρίσαμε άλλα χρήσιμα πράγματα. Μάθαμε ότι η κατοχή ναρκωτικών τιμωρείται με θάνατο, ότι η απιστία αποτελεί ποινικό αδίκημα, ότι το φλερτ απαγορεύεται δημόσια και ότι όποιος κυκλοφορεί με φωτογραφίες ημίγυμνων γυναικών και πέσει στην αντίληψη της αστυνομίας, θα έχει πρόβλημα.
*
Αυτό το τελευταίο με τάραξε. Σκεφτείτε να του πέσει του Θοδωρή Ζαγοράκη κάποια από τις φωτογραφίες της Ιωάννας Λίλη, που και στο διαβατήριό της ακόμα λέγεται ότι εμφανίζεται με μαγιό: πάει, τον χάσαμε τον αρχηγό! Θα λιώσει στις φυλακές του Ριάντ…
*
Η μόνη είδηση που διάβασα από τις ανταποκρίσεις και μου έφτιαξε κάπως τη μέρα είναι ότι ο Βασίλης Γκαγκάτσης (πιο γοητευτικός από ποτέ…) βρήκε στο ξενοδοχείο του τελείως τυχαία τον Ανχελ Ιορντανέσκου! Δύο ωραίοι άνδρες συναντιούνται στο Ριάντ, θυμούνται τα παλιά, ατενίζουν το μέλλον σαν βγαλμένοι από βιβλίο του Κώστα Ταχτσή. Για να το πω όπως ο ποιητής: «Ποιος Θεός ν' αντέξει τόση ομορφιά…»
*
(Τι σας θυμίζουν όλα αυτά; Εμένα το σενάριο της ταινίας με τους δύο gay καουμπόηδες, αλλά αφήστε με στην τρέλα μου, είμαι κολλημένος…)
*
Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Γκαγκάτσης κανόνισε τα φιλικά όχι γιατί έλειπε ο Τουρέ από τον Ολυμπιακό και κάποιο μικροπροβληματάκι υπήρχε, αλλά γιατί είχε κολλήσει ο ίδιος το μικρόβιο της διαιτησίας. Τις τελευταίες μέρες μιλούσε τόσο πολύ για τη διαιτησία, που κατά κάποιους συνεργάτες του όταν ζητούσε τον λόγο στο συμβούλιο της ΕΠΟ δεν σήκωνε το χέρι του, αλλά σημαιάκι σαν επόπτης γραμμών! Αλλοι λένε ότι κυκλοφορούσε στους διαδρόμους της ομοσπονδίας ντυμένος όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας: με στολή διαιτητή, σαν τον Γιάννη τον Σπάθα στα καλύτερά του…
*
Η εβδομάδα κλείνει με μια αληθινή έκκληση αγάπης του Μένιου Σακελλαρόπουλου από την τελευταία σελίδα της «Ηχούς». Ο Μένιος ζητάει να είμαστε όλοι αγαπημένοι και αναρωτιέται αν οι εφημερίδες εκδίδονται για τον κόσμο ή για το σινάφι, δηλαδή για εμάς τους ίδιους…
*
Με αυτή την απορία ουσιαστικά απαντάει στις επιθέσεις που έκανε ο Γκόντζος από το «Derby» στη συμπαθή «Ηχώ» και μια σειρά από άλλες εφημερίδες. Ο Μένιος έχει δίκιο. Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα. Από εδώ και πέρα το σύνθημα πρέπει να είναι «Γκόντζοι για έναν και Γκόντζος για όλους»…