Ανάλυσέ το! (Sportday / Σωτήρης Κωσταβάρας)

Το αγωνιστικό προφίλ του Κύπριου σταρ: αυτά είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του

Αν κάποιος ισχυριστεί πως παρακολουθούσε μετά μανίας την πολύχρονη και άκρως κοπιαστική προσπάθεια του Μάρκου Παγδατή –ή Μπαγδάτη, όπως προτιμούν να τον προφέρουν οι ξένοι– πιθανότατα λέει ψέματα. Όπως αφελέστατος θα ήταν και ο ισχυρισμός του τύπου «έλα, μωρέ, τώρα, στη Γαλλία έμαθε τένις ο άνθρωπος κι εμείς, Κύπριοι και Ελληνες, προσπαθούμε ξαφνικά να κάνουμε δική μας την επιτυχία του». Η παρουσία του 20χρονου στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο, τον προπονητή του, αλλά και την οικογένειά του, που τον στήριξε από τα πέντε χρόνια του. Ναι, τένις έμαθε στη Γαλλία. Αλλωστε, στην Κύπρο των 6.000 εγγεγραμμένων αθλητών και των μόλις 53 γηπέδων, εκ των οποίων μόνο το ένα κλειστό, σε υψηλό επίπεδο δεν θα μπορούσε να φτάσει ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ η Μεγαλόνησος δεν κατάφερε να βάλει κάποιον στους πρώτους 1.000 αθλητές στον κόσμο.

Bagh-mania

H τρέλα που έχει πιάσει τους φίλους του αθλήματος με τον Μάρκο δεν έχει να κάνει μόνο με τις ικανότητές του. Ούτε μόνο με το ότι ξεκίνησε στο τουρνουά από το πουθενά και βρέθηκε να το διεκδικεί απέναντι στον πιο μεγάλο τενίστα των τελευταίων ετών, τον Ρότζερ Φέντερερ. Η πανέμορφη Γαλλίδα σύντροφός του, οι συνεχείς αναβολές στράτευσής του, αλλά και η…ποδοσφαιρικού τύπου υποστήριξη προς το πρόσωπό του έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο. Τελικά τι είναι ο Παγδατής; Μια ξαφνική λάμψη ή ένας εξαιρετικός αθλητής;

Πλεονεκτήματα

Αφήνοντας τη ρακέτα στην… άκρη, ο Μάρκος είναι ο πιο αθλητικός τύπος απ' όσους συμμετείχαν στο τουρνουά. Μπορεί να μη γίνεται αντιληπτό από τους μη μυημένους, αλλά το τένις απαιτεί… χιλιόμετρα και ο Μάρκος δεν έχει αντίπαλο σε αυτόν τον τομέα. «Καταπίνει» το τερέν, προλαβαίνοντας δύσκολες μπάλες και καταφέρνοντας τις περισσότερες φορές να επιστρέψει στην αρχική του θέση, σε ετοιμότητα δηλαδή για το επόμενο χτύπημα. Αλλωστε, η καταπληκτική φυσική κατάστασή του, σε συνδυασμό με τη μαχητικότητά του, είναι αυτά που τον κάνουν ανίκητο στα μακράς διάρκειας παιχνίδια (σ.σ. από τρεις ώρες και πάνω). Όποιον αντίπαλο έχει πάει στα πέντε σετ (σ.σ. στα τρία νικηφόρα ματς δηλαδή) στα μεγάλα τουρνουά, τον έχει αφήσει να αναρωτιέται πώς έχασε.

Με τη ρακέτα τα πράγματα μοιάζουν ακόμα καλύτερα. Η πλήρης γκάμα χτυπημάτων του είναι αυτή που τον ξεχωρίζει απ' όσους δομούν το παιχνίδι τους από τη βασική γραμμή. Όση δύναμη και τεχνική βάζει στο forehand (σ.σ. το χτύπημα από τη δεξιά πλευρά του σώματος), την ίδια χρησιμοποιεί και στο backhand (σ.σ. το χτύπημα από την αριστερή πλευρά του σώματος), καθιστώντας δύσκολη υπόθεση την εκπόνηση στρατηγικής του αντιπάλου απέναντί του. Η ικανότητά του δε να οδηγεί την μπάλα περισσότερο με τη ρακέτα (σ.σ. χτύπημα drive με την κεφαλή σχεδόν κάθετη στο έδαφος), με αυξημένα ποσοστά ακριβείας, είναι αυτή που του εξασφαλίζει δύναμη και τελειώματα πόντων.

Σε γρήγορες επιφάνειες με ταρτάν, όπως αυτές της Μελβούρνης (σ.σ. αργή επιφάνεια είναι το χώμα), αθλητές με δυνατό σερβίς έχουν πλεονέκτημα και ο Μάρκος τα καταφέρνει πολύ καλά, όντας μάλιστα στην πρώτη τριάδα με τους περισσότερους άσους στο τουρνουά.

Μειονεκτήματα

Οσο καλός είναι από τη βασική γραμμή τόσο φαίνεται να υστερεί στο φιλέ. Το βολέ (σ.σ. χτύπημα πριν η μπάλα ακουμπήσει στο έδαφος) και το σμας (σ.σ. χτύπημα πάνω από το κεφάλι) δεν είναι τα καλύτερά του, γι' αυτό και τα αποφεύγει. Η δυσκολία και το ρίσκο αυτών των χτυπημάτων έχουν κάνει αρκετούς αθλητές να τα αφήσουν στην άκρη, προτιμώντας τη σιγουριά του παιχνιδιού από πίσω εις βάρος του θεάματος. Αυτό δείχνει να το ενστερνίζεται και ο Μάρκος.

Το άγχος που έβγαλε στον ημιτελικό με τον Ναλμπαντιάν ήταν φυσιολογικό για έναν 20χρονο που φτάνει για πρώτη φορά σε αυτό το σημείο σε μεγάλο τουρνουά, αλλά η αδυναμία του να εκμεταλλευτεί τα μειονεκτήματα του αντιπάλου (σ.σ. το αναιμικό forehand του Ναλμπαντιάν στη συγκεκριμένη περίπτωση) δύσκολα εξηγείται. Η επιμονή του να σερβίρει στο ισχυρό backhand του Αργεντινού μπορεί να μην του στοίχισε, αλλά η στρατηγική σε ματς τέτοιου επιπέδου είναι απαραίτητη για να μείνει κανείς ψηλά.

Με λίγα λόγια, ο Παγδατής προχωράει γιατί είναι ένας από τους πλέον ολοκληρωμένους παίκτες του τουρνουά και δείχνει ότι ήρθε για να μείνει…

Αν ξεπεράσει τις… προκλήσεις της ηλικίας, μείνει προσηλωμένος στους στόχους του, παρά την έξαρση της δημοτικότητάς του και της δημοσιότητας, και δουλέψει με τον προπονητή του περισσότερο στον τομέα της στρατηγικής, ίσως στο μέλλον να φτάνει σπανιότερα στα… πέντε σετ.