Όταν στραβώνει το ζάρι (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Στο τάβλι όλες οι ζαριές είναι ίδιες. Δεν υπάρχει όμως κάτι περισσότερο σπαστικό από το να είναι ο αντίπαλος στριμωγμένος, να χρειάζεται 6-5, να του λες «βίδο», να το δέχεται και να το φέρνει. Από εκείνη τη στιγμή ο αντίπαλος πιστεύει ότι τον αγαπάει ο Θεός και εσύ ότι πρέπει να κάνεις φοβερά και τρομερά κόλπα για να τον κερδίσεις. Φυσικά τις περισσότερες φορές τα «τρομερά κόλπα» αποδεικνύονται μεγαλειώδεις παπαριές, οι οποίες για να διορθωθούν χρειάζονται ακόμα φοβερότερα κόλπα, μέχρι που κάποια στιγμή κλείνεις το τάβλι κοπανώντας το, ελπίζοντας να μαγκώσεις τα δάχτυλα του αντιπάλου. Το 6-5 έπεσε από τον Ολυμπιακό στη Νέα Σμύρνη. Τώρα ενδιαφέρον έχει η αντίδραση της ΑΕΚ, η οποία μπορεί να προβλεφθεί επικοινωνιακά, αλλά όχι και αγωνιστικά.

Επικοινωνιακά η διοίκηση της ΑΕΚ έχει στο μανίκι το μεγάλο χαρτί του γηπέδου. Ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε δεσμευτεί ότι θα ανακοινώσει τις εξελίξεις για το γήπεδο μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, δεν βγήκε για να εξηγήσει τι τον καθυστέρησε, αλλά με τους οπαδούς της ΑΕΚ να έχουν ακούσει μέχρι στιγμής μέχρι και δέκα διαβεβαιώσεις από την εποχή του Γρανίτσα, η καθυστέρηση εύκολα θα συγχωρηθεί. Φτάνει η τοποθεσία του νέου γηπέδου να ακούγεται καλή. Προσοχή. Να ακούγεται. Γιατί το Μενίδι μπορεί να περάσει για Ερυθραία, αλλά οτιδήποτε μακρύτερα θα χρειαστεί επικοινωνιακές ταρζανιές για να περάσει σαν «δίπλα στη Φιλαδέλφεια».Το «καρέ του άσου» της διοίκησης φυσικά θα ήταν να ανακοινώσει ότι το γήπεδο θα γίνει στη Φιλαδέλφεια, αλλά μια τέτοια ανακοίνωση δεν σηκώνει υπαναχώρηση και το γήπεδο στη Φιλαδέλφεια θα άλλαζε την οικονομική πολιτική των επενδυτών της ομάδας του Νικολαΐδη.

Αγωνιστικά η ΑΕΚ πρέπει να αλλάξει φιλοσοφία στη μέση της σεζόν. Μια ομάδα που είχε μονταριστεί να εξασφαλίζει την ισοπαλία και ενίοτε τη νίκη, για να έχει ελπίδα για τον τίτλο πρέπει να παίζει μόνο για τη νίκη, αδιαφορώντας για τον πόντο της ισοπαλίας. Φυσικά η κωδική φράση στο σκεπτικό είναι το «για να ελπίζει για τον τίτλο». Γιατί η ΑΕΚ μπορεί να μειώσει τις φιλοδοξίες της και να αρκεστεί στη δεύτερη θέση. Οπότε το σύστημα «μπετόν πίσω κι ό,τι λάχει» είναι καλό για τα ντέρμπι, αφού έστω και μία ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό πρέπει να της είναι αρκετή για τη δεύτερη θέση.
Το σημαντικό όμως για την ΑΕΚ είναι ότι για πρώτη φορά σκέφτεται τα «εάν». Εάν ο Πανιώνιος είχε κρατήσει πίσω, εάν ο Μιχάλης Κωνσταντίνου δεν είχε πάρει το ματς προσωπικά, εάν η λακκούβα δεν βρισκόταν μπροστά στον Σορεντίνο... Και τα εάν του χθες κάνουν overload στο μυαλό, μη αφήνοντας να σκεφτείς το εάν του αύριο. Το οποίο είναι το ματς με το Αιγάλεω, που οτιδήποτε εκτός από νίκη κάνει την ΑΕΚ μέσα σε δύο εβδομάδες από διεκδικήτρια του πρωταθλήματος απλώς φαβορί για τη δεύτερη θέση.

Μεγαλύτερο και από τον αγώνα στο Australian Open δίνει ο Μάρκος Παγδατής για να μπορέσει να πάρει αναβολή από το στρατιωτικό. Όχι να το γλιτώσει, αλλά να κάνει τη θητεία του μετά το τέλος της καριέρας του. Τώρα ας πούμε ότι ο Παγδατής ήταν Έλληνας και είχε φτάσει στον τελικό. Όχι δεν θα υπηρετούσε, αλλά θα τον είχαν κάνει λοχαγό και αν κάποιος πει το επιχείρημα «και τι έγινε για έναν στρατιώτη μείον», έγινε και έχει και σημασία. Γιατί όταν μια κυβέρνηση αρνείται να δώσει αναβολή με τη μία στον διασημότερο αθλητή της ιστορίας της, στέλνει το μήνυμα στους υπόλοιπους ότι στην Κύπρο δεν χωρίζουν τους πολίτες σε είλωτες και τσάτσους επειδή μια μπάλα του τένις πήγε μισό μέτρο μέσα.

Γράφοντας για πολιτικούς, η τέχνη της πολιτικής είναι να είσαι όλα σε όλους. Γεγονός που έχει καταφέρει η οικογένεια Μητσοτάκη. Η Ντόρα Μητσοτάκη σκίζεται να χρηματοδοτήσει το γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει επιλεγμένες εμφανίσεις στις σουίτες του Καραϊσκάκη. Τώρα η Αλεξία Μπακογιάννη ανέλαβε ρόλο στην επικοινωνία της ΑΕΚ. Το θέμα όμως είναι τι θα κάνει συγκεκριμένα.

«Τι στο διάολο είναι η ειδικότητα της εταιρείας επικοινωνίας που έχει η Μπακογιάννη;». Η ερώτηση έγινε σε έναν Spin Doctor της επικοινωνίας. «Η εταιρεία ειδικεύεται σε IR». «Και τι είναι το IR;». «Investor Relationship, αδαή. Σχέσεις μετόχων εισηγμένων εταιρειών με το κοινό». «Thanks». Τώρα το ερώτημα ήταν τι σχέσεις μπορεί να χρειάζονται ο Γκίκας και ο Νοτιάς με το κοινό. Το ερώτημα απαντήθηκε από τον επόμενο Spin Doctor. «Ελα, Αντωνάκη. Ούτε το ήξερα ότι η κόρη της Ντόρας ανακατεύεται με την ΑΕΚ. Αλλά μπορώ να σου πω το συνηθισμένο αντικείμενο των εταιρειών IR. Προσπαθούν να κάνουν επαφές με υποψήφιους χρηματοδότες για ανώνυμες εταιρείες που χρειάζονται κεφάλαια. Στην ΑΕΚ δεν είναι που χρειάζονται λεφτά;». Κανένας δεν μπορεί να το αρνηθεί. Οπως και κανένας δεν μπορεί να πει τι γίνεται με αυτό το στοιχειωμένο ομολογιακό δάνειο που θα έπαιρνε η ΑΕΚ μέσω του ιρλανδικού χρηματιστηρίου, που μετά έγινε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, που μετά η ιστορία ξεχάστηκε και που ορισμένοι το συνδυάζουν με την καθυστέρηση της απόφασης για τις διεκδικήσεις της ENIC.
Τέλος πάντων, αν πήρανε την Αλεξία για να βρει κανένα φράγκο έχει νόημα. Αν όμως την πήρανε για να φτιάξει μόστρα τους Γκικονοτιάδες, να έχουν τη χιλιόχρονη κατάρα του Φακού. Γιατί όταν η Αλεξία ήταν αγέννητη, ο μέγας Φακός έγραφε στις σελίδες του «Δικεφάλου» επικοινωνιακά έπη που μέχρι σήμερα παραμένουν αξεπέραστα. Για παράδειγμα, εκείνη την εποχή η ΑΕΚ είχε παράγοντα τον Τάκη Δημητρακόπουλο, ιδιοκτήτη της εταιρείας προφίλ αλουμινίου ΣΥΡΤΕΞ, που με το σλόγκαν «νικήσαμε τον θόρυβο» διαφημιζόταν στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας. Σε ανταπόδοση ο Φάνης Κωστίδας βούταγε την πένα της έμπνευσης στο μυαλό του και αποκαλούσε τον Δημητρακόπουλο «Συρτέξοχο» ή και «Συρτεξάποντος» (σ.σ. καμία σχέση με το μήκος οποιουδήποτε μέλους του Συρτεξόχου). Την ίδια στιγμή, κάνοντας ποιητική ρελάνς στις μέσα σελίδες, ο Φρίξος Κώνστας έβαζε φωτογραφία του Τάκη και της «σαγηνευτικής Λάκυ» Δημητρακοπούλου δημιουργώντας πρότυπα στυλ στον χώρο των προφίλ αλουμινίου. Τώρα, με το συμπάθιο, τι να μας πουν οι Αλεξίες; Πάρτε τον Φακό να γράψει «ο Υπερωκεάνιος Μοσχονοτιάς και ο Υπερπόντιος Γκικογκούμας», να τα διαβάζουν και να το χαίρεται η ψυχή τους.

Εκτός του ότι ο Φακός ξέρει από γούρια, ενώ η οικογένεια Μητσοτάκη δεν έχει ακριβώς τη φήμη της γούρικης. «Με το που ανακοίνωσαν τη συνεργασία, τσιμπήσαμε το ντόρτι από τον Ηρακλή», είπε στωικά μετά το ματς ο αδιαφιλονίκητος διάδοχος του Φακού.

Εντάξει, επάνω στη χαρά της Νέας Σμύρνης να βγει ο Σάββας Θεοδωρίδης και να πει την καλή κουβέντα για τον Μιχαλάκη. Αλλά αυτό το «ο Ολυμπιακός είχε να δει τέτοιο σέντερ φορ από την εποχή του Σιδέρη» δεν ήταν και απαραίτητο. «Δηλαδή, χμουφ, εμείς που τους φλομώναμε στα γκολ τι είμαστε; Χορεύτριες;». Και να μην το πει ο allenatore Nicolo, φταίει να βγει και να δηλώσει για τον Νικοπολίδη «ο Ολυμπιακός έχει να δει τέτοιον τερματοφύλακα από την εποχή του Κουρουκλάτου», να ψάχνεται η μισή κοινωνία αν πότε έπαιξε ο Κουρουκλάτος και αν εκείνη την εποχή τα σαπούνια φυτρώναν πράσινα και μετά γινόντουσαν άσπρα;

Αλλά αυτή είναι η τύχη των μεγάλων φορ, να τους αδικούν οι τερματοφύλακες για εκδίκηση. Ενώ ο allenatore Nicolo σκέφτεται τον πλησίον του ακόμα και αν του είναι ξένος. Τις προάλλες είχε πάρει από το χέρι έναν από τους ξένους του Άρη και τον είχε πάει στον Λάμπρο Σκόρδα. «Δώσε του κάτι από αυτά που του χρωστάμε για το συμβόλαιο, γιατί δεν έχει λεφτά», είπε στον Σκόρδα ο allenatore. Ο Σκόρδας γούρλωσε τα μάτια σαν του μπούμπουρα. «Και πού να βρω λεφτά για να του δώσω;». «Χουμφ. Δώσε του δύο-τρία κατοστάρικα. Δώσε του, χουμφ, ό,τι έχεις επάνω σου», κατέβασε τις απαιτήσεις ο allenatore.