Ταραντίνο στον Κορυδαλλό (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Χαμένος –στην κυριολεξία– στη μετάφραση της αγαπημένης μου εκπομπής «Η δίκη», του Κυριάκου Θωμαΐδη, λησμόνησα να σας διηγηθώ τις συγκλονιστικές εμπειρίες μου από το παιχνίδι του Σαββάτου, αυτό ανάμεσα στην Προοδευτική και τον Άρη.

(Σε όλους αυτούς που με ρωτούν τι καταλαβαίνω που βλέπω αυτά τα παιχνίδια, απαντώ «ό,τι καταλαβαίνουν κι αυτοί που παρακολουθούν την "Κινηματογραφική Λέσχη" στην ΕΤ1 και κουνούν το κεφάλι τους με κατανόηση, κάνοντας τάχα μου πως συμφωνούν με όλα αυτά που λέει στον πρόλογο ο Μπακογιαννόπουλος». Αν και ο Μπακογιαννόπουλος είναι πιο κατανοητός από τον «Αναστό» ή τον Σούλη Παπαδόπουλο…)

Καλό θα ήταν, βέβαια, ο συγκεκριμένος κριτικός κινηματογράφου να προλογίζει και τα παιχνίδια του Άρη και της Προοδευτικής, αφού αρκετές φορές δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ την τέχνη που ξεδιπλώνουν αυτές οι δύο ομάδες στον αγωνιστικό χώρο. Από την άλλη, σκέφτομαι ότι αν δεν παιδέψεις και λίγο το μυαλό σου να καταλάβει ορισμένα πράγματα από μόνο του, τότε αποκλείεται να εξοικειωθείς με τις υψηλές μορφές τέχνης.

Στο Κορυδαλλό πέρασα ένα ευχάριστο απόγευμα. Και θεωρώ ότι οφείλω μέσα από αυτή τη στήλη ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι μόχθησαν γι' αυτό το υπερθέαμα. Από το πρώτο λεπτό το παιχνίδι αυτό σε καθήλωνε. Με το που πήγε να κάτσει κάτω από τα δοκάρια ο Μπούτσεκ, ο τερματοφύλακας του Άρη, ένα παιδί ψηλό που θα έλιωναν οι πασαρέλες για χάρη του, δέχθηκε μια κροτίδα και έπεσε στο έδαφος.

Μετάνιωσα την ώρα και τη στιγμή που δεν άκουσα τις προτροπές του πατέρα μου να γίνω γιατρός, να είμαι δίπλα του στις δύσκολες στιγμές που περνούσε. Δεν πρόλαβα να χαλαρώσω από το πρώτο σοκ και ο Γιάννης Αρχοντούλης πιάστηκε στα χέρια με τον Αγαπητό Αμπελά. Μέχρι να τους ξεμπλέξουν άρχισαν τους τσαμπουκάδες οι Νεμπεγλέρας και Ευθυμιάδης και μετά όλοι μαζί άρχισαν να κυνηγούν τον διαιτητή Μπριάκο.

Είχα να απολαύσω τέτοιο δυναμικό μπάσιμο από το «Pulp Fiction» του Ταραντίνο και αφέθηκα. Στο τέλος του παιχνιδιού, κάνοντας τη σούμα, πρόλαβα να σημειώσω 58 φάουλ, 8 κίτρινες κάρτες και μία κόκκινη. Τόση δράση ούτε σε ταινία καράτε δεν συναντάς. Η κόκκινη, μάλιστα, ήταν σε χρόνο ρεκόρ και τη θεωρώ σεναριακά μεγαλοφυή, αφού όλοι πίστευαν πως το έργο είχε τελειώσει.

Την πήρε, μαζί με το ζεστό χειροκρότημα της εξέδρας, ο ποδοσφαιριστής του Άρη Κάσερες, ο οποίος μπορεί να είχε μικρό ρόλο, αλλά με την ερμηνεία του κέρδισε τις εντυπώσεις. Μπήκε-πλακώθηκε-βγήκε. Αριστούργημα.

Σκεφτόμουν ότι κάποιος πρέπει επιτέλους να βραβεύσει τα δύο αυτά μεγάλα μυαλά, τους δύο αυτούς εφευρέτες του νέου αθλήματος. Του Ράγκμπολ. Ενός σπορ που προέκυψε από το πάντρεμα του ράγκμπι με το φούτμπολ …

Γνωρίζοντας πως αυτά τα έργα δεν τελειώνουν ποτέ, θέλησα να παρακολουθήσω και τη συνέντευξη Τύπου. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην αίθουσα επιβεβαίωσαν το καλλιτεχνικό ένστικτό μου. Την παράσταση άνοιξε ο Νίκος Αναστόπουλος, ντυμένος όπως ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο «Κεντρί». Μασώντας λέξεις και συλλαβές δήλωσε τα εξής: «Σε αυτόν τον βαρύ αγωνιστικό και δύσκολο χώρο, όποια ομάδα θα έβαζε γκολ θα κέρδιζε και το παιχνίδι. Δεν σημαίνει τίποτα αυτή η νίκη. Οι πανηγυρισμοί τελειώνουν εδώ και τώρα κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι».

Είναι η 12η φορά από την αρχή του πρωταθλήματος που ο Αναστόπουλος ερμηνεύει αυτή τη φράση και κάθε φορά τη λέει και καλύτερα.

Μετά, όμως, τον λόγο πήρε ο Σούλης Παπαδόπουλος, με ύφος Αλ Πατσίνο στον ρόλο του Τόνι Μοντάνα στον «Σημαδεμένο», ο οποίος είπε:

«Το γκολ του Άρη ήταν κανονικό και δουλεμένο στην προπόνηση. Μου αρέσει να λέω την αλήθεια. Ο Σούλης φοράει παντελόνια».

Η μπηχτή του Σούλη στον «Αναστό», που προηγουμένως είχε αρνηθεί ότι το γκολ της Προοδευτικής που δεν μέτρησε ήταν έγκυρο, έγινε αμέσως αντιληπτή. Οι δύο προπονητές δεν χαιρετήθηκαν και ξέσπασε βεντέτα. Ο Αναστόπουλος υποστήριξε ότι ο Σούλης τον έβρισε με τη λήξη του ματς και ο Παπαδόπουλος υποστήριξε ότι αυτός απλώς έβριζε τον επόπτη, ο «Αναστό» βρέθηκε ανάμεσα σε αυτόν και τον επόπτη και τον πήραν τα σκάγια. Επανέλαβε, επίσης, ο κόουτς της «Προό» ότι είχε πόστερ τον κύριο Αναστόπουλο στο δωμάτιό του, κάτι που έκανε έξω φρενών τον προπονητή του Άρη, ο οποίος δήλωσε στον κύκλο του ότι πρέπει να τελειώνει αυτή η καραμέλα, γιατί, στο φινάλε, με τον Σούλη δεν έχει και μεγάλη διαφορά ηλικίας!

Φοβερές ερμηνείες. Πρόλαβα να δω έναν σοβά να δακρύζει και τους περισσότερους από τους παρευρισκομένους να χαμηλώνουν το βλέμμα. Όμως τη χαριστική βολή μού την έδωσε λίγο αργότερα ο Γιάννης Καρράς, πρόεδρος της «Προό», ο οποίος δήλωσε ότι οι τρεις θέσεις για την Α' Εθνική είναι ρεζερβέ και ο Άρης δεν είναι μέσα σ' αυτές. Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάλαβα αν μιλάει ως αντιπρόεδρος της ΕΠΑΕ (!) ή σαν χαρτορίχτρα, αλλά η διαφορά –πιστέψτε με– είναι μικρή. Έφυγα και έκανα ένα ολόκληρο απόγευμα να συνέλθω.

Τώρα που μίλησα για προπονητές, καλά που το θυμήθηκα. Θέλω να μάθω ποιος στη χθεσινή «SportDay», στο πινακάκι των ομάδων με τις συνθέσεις και τους προπονητές, έβαλε το όνομα του Ντούσαν Μπάγιεβιτς για προπονητή του Ολυμπιακού, βαθμολογώντας τον μάλιστα με άσο. Προφανώς κάποιος που βγάζει απωθημένα. Εκτός πάλι αν τον μπέρδεψε η απόδοση του Ολυμπιακού και το ότι ο πάγκος, ως συνήθως, κοιμόταν.

Για να μην μπερδευόμαστε, ξεκαθαρίζω πως ο βρόμικος πόλεμος που μου κήρυξε ο «Πρωταθλητής» δεν θα περάσει. Γνωρίζοντας την αδυναμία που έχω στο πρόσωπο του τρέντι αγοριού που ακούει στο όνομα Λέμενς, προσπαθούν να μου σπάσουν τα νεύρα. Τη μία γράφουν ότι ο Λέμενς μένει και την επομένη ότι φεύγει. Σήμερα είναι η σειρά του «φεύγει», γι' αυτό δεν σας κρύβω ότι θα έχω μια δύσκολη μέρα. Αν περάσει η σημερινή, εγώ και το «Galea», που είμαστε οι μόνοι που ανησυχούμε για την παραμονή του, θα αφήσουμε μια κραυγή ανακούφισης…

Αντιθέτως, ο εικονιζόμενος στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας Θοδωρής Ζαγοράκης έβγαλε χθες ένα αληθινό κήρυγμα ενότητας, ζητώντας από τον λαό του ΠΑΟΚ να είναι κοντά στην ομάδα. Κρίνοντας την ανακοίνωση καθαρά ως κείμενο, νομίζω ότι είναι έτοιμος να δουλέψει σε εφημερίδα. Το ότι έκανε το κήρυγμά του στον λαό του ΠΑΟΚ ενώ η ομάδα δίνει ένα ματς την Κυριακή χωρίς θεατές (!) δείχνει λιγάκι το μέγεθος του εκνευρισμού του...

Από την άλλη, τι να πεις; Δεν μπορεί να είμαστε όλοι ψύχραιμοι σαν τον Σούλη και τον «Αναστό»…