Ευτυχές το νέον έτος 1995 (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Μπείτε στα παπούτσια κάποιου, ο οποίος έφυγε από την Ελλάδα πριν από 10 χρόνια και επέστρεψε χθες, χωρίς να γνωρίζει τι μεσολάβησε σε τούτη τη χαμένη δεκαετία. Θα άνοιξε την τηλεόραση χθες το βράδυ (τη συνδρομητική έστω) και, πάνω στο ζάπινγκ, θα πίστεψε ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα. Εν έτει 1995, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός κυριαρχούσαν στο ευρωπαϊκό στερέωμα και εξόντωναν τους δυστυχείς αντιπάλους που έβρισκαν στο διάβα τους.

Χθες, τόσο οι «πράσινοι» όσο και οι «κόκκινοι» έδωσαν παράσταση βγαλμένη από τα παλιά. Στο 10ο λεπτό του αγώνα του με την Ορτέζ ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 31-13. Στο 10ο λεπτό του αγώνα του με την Τσιμπόνα ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 31-18. Έπειτα όλα έγιναν πιο εύκολα.

Κι αν για το «τριφύλλι» το ματσάκι με τους Γάλλους ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, ο Θρύλος έπαιζε, υποτίθεται, με την πλάτη στον τοίχο. Εάν έχανε από τους Κροάτες, ο Ολυμπιακός θα έμενε μάλλον εκτός νυμφώνος. Τώρα πια δεν τη χάνει την πρόκριση στους «16» της Ευρωλίγκας. Κι ας μην μπόρεσε να ανατρέψει το -12 του πρώτου αγώνα.

Η Τσιμπόνα δεν είναι ομάδα ικανή για ανδραγάθημα σαν αυτό που κλήθηκε να σκαρώσει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, μπροστά σε 7-8 χιλιάδες αφιονισμένους οπαδούς του Ολυμπιακού. Είναι καλή ομάδα, αλλά μεγάλο αποτέλεσμα μπορεί να βγάλει μόνο όταν πιάνει τον αντίπαλο στον ύπνο. Κάπως έτσι νίκησε την Εφές Πίλσεν στην Κωνσταντινούπολη, κάπως έτσι βρέθηκε κοντά σε πρόκριση. Εάν περάσει, θα είναι λαθρεπιβάτισσα στον β' γύρο.

Ο Ολυμπιακός, πάλι, είναι ομάδα καμωμένη (όχι για να εμπνέει σιγουριά, αλλά) για να καβαλάει το κύμα. Μολονότι αποστρέφομαι τη λογική του «έκτου παίκτη» και του «υπέροχου λαού», οφείλω να επαναλάβω αυτό που έχω γράψει πολλές φορές: η πρόκριση του Ολυμπιακού οφείλεται στη βοήθεια που του χάρισε το κοινό του, ο επί χρόνια κοιμώμενος γίγαντας. Αν το 31-18 γινόταν 38-38 σε γήπεδο έρημο (σαν το Γαλάτσι), η παγωνιά των κερκίδων θα επηρέαζε τους παίκτες, θα τους έκανε να χάσουν την αισιοδοξία και θα δημιουργούσε πανικό. Στο ΣΕΦ ισχύει το «έτσι θέλω». Ο νόμος της εξέδρας. Μόνο η Εφές Πίλσεν κατόρθωσε να τον καταργήσει κι αυτή χάρη στον απίστευτο οίστρο του Μάρκο Πόποβιτς. Και έπειτα από θρίλερ 45 λεπτών.

Ο Παναθηναϊκός έχω την αίσθηση ότι λίγο λίγο συσπείρωσε (και αυτός) το κοινό του, σε επίπεδα ασυνήθιστα τα προηγούμενα χρόνια. Βρέξει χιονίσει, κυριολεκτικά βρέξει χιονίσει, τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του στο ΟΑΚΑ μαζεύουν κόσμο. Την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ο ΠΑΟ αντιμετώπιζε τη Μάλαγα, έξω χιόνιζε. Χθες έβρεχε. Το κοντέρ όμως έγραψε 15 χιλιάδες κόσμο συνολικά στις δύο βραδιές. Αν όλα πάνε καλά, η Πράγα θα βαφτεί πράσινη στα τέλη του Απρίλη.
Ας μην προτρέχουμε, όμως. Η ήττα από την Ουνικάχα ήταν μια χρήσιμη προσγείωση. Όσο σπουδαίος κι αν είναι ο φετινός Παναθηναϊκός, εξασφαλισμένη θέση στο φάιναλ φορ δεν έχει.