«Πράσινος» θρίαμβος σε κόκκινο ντεκόρ... (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Τη Δευτέρα το μεσημέρι ανακοινώθηκε και τυπικά ότι το μεθεπόμενο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, δηλαδή αυτό του 2007, θα γίνει στην Αθήνα. Ήταν όμως μία από τις σπάνιες φορές που η ανάθεση μιας σημαντικής διοργάνωσης έγινε με τόσο πρόχειρο και αιφνιδιαστικό τρόπο, με αποτέλεσμα κάποιοι δημοσιογράφοι να μείνουν εντελώς απληροφόρητοι για το γεγονός, ενώ κάποιοι παράγοντες άλλα περίμεναν και άλλα βρήκαν μπροστά τους!

Βεβαίως για τους μυημένους τα πράγματα ήταν πολύ απλά, καθώς από την έναρξη της φετινής διοργάνωσης γνώριζαν ότι ο Παναθηναϊκός έχει εξασφαλίσει, από τη συνεδρίαση της Κωνσταντινούπολης, την ανάληψη του φάιναλ φορ, κατά τα πρότυπα της Μόσχας, του Τελ Αβίβ και της Βαρκελώνης, και ότι απλώς, για να αποκτήσει το πράγμα μεγαλύτερο κύρος, χρειαζόταν και η συμμετοχή του Δήμου της Αθήνας, ο οποίος, ανάλογα με την πορεία της διοργάνωσης, θα μπορέσει, ίσως, να συνεισφέρει κατά κάποιον τρόπο και στον οικονομικό τομέα.

Οπως αντιλαμβάνεται κανείς, η όλη ιστορία πιστώνεται κατά 100% στον κυρίαρχο του ελληνικού μπάσκετ Παναθηναϊκό και στα αφεντικά του Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο, που προώθησαν αυτή τη διεκδίκηση με στόχους να προβάλουν την ισχύ του συλλόγου τους, να προσφέρουν αθλητικό θέαμα υψηλού επιπέδου στο φίλαθλο κοινό και να προωθήσουν ακόμα περισσότερο το μπάσκετ στην Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτόν κατέβαλαν προκαταβολικά μια οικονομική εγγύηση ύψους 500.000 ευρώ στην Ευρωλίγκα και ταυτόχρονα ανέλαβαν τον όποιο οικονομικό κίνδυνο θα μπορούσε να υποκρύπτει η διοργάνωση, σε περίπτωση που κάτι δεν θα πήγαινε καλά.

Είναι σαφές, νομίζω, ότι για όλη αυτή την ιστορία μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στον Παναθηναϊκό, όχι μόνο γιατί θα φέρει στη χώρα μια σημαντική αθλητική διοργάνωση, αλλά και γιατί θα έχει την ευκαιρία να αποκτήσει πρώτος αυτός μεταξύ όλων των ελληνικών ομάδων χρήσιμη οργανωτική εμπειρία ενός μεγάλου γεγονότος.

Φυσικά το κατόρθωμα αυτό του Παναθηναϊκού έγινε θρίαμβος χωρίς κανένα παρόμοιο προηγούμενο, από τη στιγμή που πέτυχε την πρωτοβουλία του αυτή να υποστηρίξει με πολυπρόσωπη κορυφαία παρουσία κατά την επίσημη ανακοίνωση και ο «αιώνιος» αντίπαλός του Ολυμπιακός!

Το σκηνικό ήταν το εξής: στο πάνελ η δήμαρχος Ντόρα Μπακογιάννη, ο άρχων της Ευρωλίγκας Τζόρντι Μπερτομέου και ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού Παύλος Γιαννακόπουλος και από κάτω ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, συνοδευόμενοι από τους επιφανέστερους συνεργάτες τους, να ακούνε ότι ο Ολυμπιακός του χρόνου, όταν και προτίθεται να κάνει νέες μεγαλύτερες επενδύσεις στο μπάσκετ, θα κληθεί να διεκδικήσει την πρόκριση στο φάιναλ φορ που θα διοργανώσει ο «αιώνιος» αντίπαλός του Παναθηναϊκός!

Θα πείτε, ίσως, «συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια» αφού το 2002 στο φάιναλ φορ της Μπολόνια συνέβη το εξής εκπληκτικό για τα ελληνικά δεδομένα: το κανάλι του Σωκράτη Κόκκαλη και κατ' επέκταση του Ολυμπιακού, δηλαδή το ΤV MAGIC, που είχε αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Ευρωλίγκας, όχι απλώς αναγκάσθηκε να μεταδώσει ένα φάιναλ φορ από το οποίο απουσίαζε ο Ολυμπιακός και συμμετείχε ο Παναθηναϊκός, αλλά και διά του υπεύθυνου Τύπου της «ερυθρόλευκης» ΚΑΕ, που είχε επιφορτισθεί τον σχολιασμό, να αφιερώσει τα πιο κολακευτικά σχόλια στην ομάδα του «τριφυλλιού», η οποία, σε πείσμα όλων των προγνωστικών, πέτυχε την κατάκτηση του τροπαίου!

Η αλήθεια είναι ότι οι υποχωρήσεις τότε υπήρξαν αμοιβαίες, αφού και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα, υποχρεώθηκαν να συντονισθούν στη συχνότητα του «μισητού καναλιού» του αντιπάλου, όμως σε σχέση με το φάιναλ φορ του 2007 τα πράγματα εμφανίζονται κάπως διαφορετικά. Ιδού γιατί:

1. Θεωρητικά, τουλάχιστον στο φάιναλ φορ που θα διοργανώσει ο Παναθηναϊκός, απαγορεύεται να είναι απών ο οικοδεσπότης, όπως ακριβώς, δηλαδή, συνέβη το 2002 στην Μπολόνια με τη Βίρτους, το 2003 στη Βαρκελώνη με την Μπαρτσελόνα, το 2004 στο Τελ Αβίβ με τη Μακάμπι και το 2005 στη Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ. Κι αυτό όχι μόνο γιατί θα ήταν αντίθετο προς τους κανόνες ευγένειας, αλλά και γιατί θα έμπαινε σε κίνδυνο η οικονομική επιτυχία της διοργάνωσης.

2. Εξίσου απαγορευτική θα είναι αντίθετα η πρόκριση του «αιώνιου» αντιπάλου Ολυμπιακού, γιατί τότε το κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο θα κινδύνευε να γίνει Βοσνία, λόγω της ταυτόχρονης παρουσίας των φανατικότερων «πράσινων» και «ερυθρόλευκων» οπαδών. Εκτός βέβαια αν δεν είναι παρών ο Παναθηναϊκός, πράγμα που θα σήμαινε ότι ο Παύλος Γιαννακόπουλος θα έπρεπε να αρκεσθεί στον ρόλο του ευγενικού οικοδεσπότη, με φιλοξενούμενο τον «μισητό» Ολυμπιακό.
Μπλέξιμο. Και ταυτόχρονα ατμόσφαιρα αδιαφάνειας, η οποία συνήθως επηρεάζει πολύ το κακόπιστο ελληνικό κοινό. Γι' όλα αυτά, όμως, δεν φταίει κανένας άλλος. Εκτός από την Ευρωλίγκα, η οποία καθιέρωσε την ανάθεση του φάιναλ φορ σε ομάδες που μετέχουν στη διοργάνωση και όχι σε φορείς που ίστανται υπεράνω πάσης υποψίας, επειδή διακρίνονται από κάποια οικουμενικότητα.

Ο Ολυμπιακός, όμως, που την πάτησε και με την (εντυπωσιακή μάλιστα...) παρουσία του, νομιμοποίησε τον «αιώνιο» αντίπαλο;
Μια εκδοχή λέει ότι ο Κόκκαλης και ο Αγγελόπουλος δεν ήξεραν τι ακριβώς παιζόταν και έμειναν κάγκελο όταν είδαν τον Γιαννακόπουλο στο πάνελ να τους ανακοινώνει τα κατορθώματά του.
Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι οι «ερυθρόλευκοι» πήγαν «συν γυναιξί και τέκνοις» στο δημαρχείο της Αθήνας απλώς για να εξασφαλίσουν από τον Μπερτομέου τριετή συμμετοχή στην Ευρωλίγκα.

Και τα δύο σενάρια πάντως έχουν τις αδυναμίες τους. Γιατί κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Κόκκαλης δεν ήξερε τις κινήσεις του Γιαννακόπουλου και γιατί ο Ολυμπιακός δεν έχει αντίπαλο όσον αφορά στο δεύτερο τριετές συμβόλαιο στην Ευρωλίγκα. Οπότε, γιατί αποφάσισε να γίνει ντεκόρ του μεγαλύτερου «πράσινου» θριάμβου;