Χειρότερος και από το Αιγάλεω… (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο ΠΑΟΚ είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση του φετινού πρωταθλήματος. Αν ο ΠΑΟΚ είχε κακούς, ατάλαντους, ασήμαντους παίκτες, θα υπήρχε τουλάχιστον η ελπίδα ότι όταν αυτοί θα φύγουν και θα 'ρθουν κάποιοι καλύτεροι, θα φτιάξει και μια ομάδα της προκοπής. Όμως οι παίκτες δεν είναι κακοί, ούτε ατάλαντοι. Οπότε τα πράγματα είναι χειρότερα.

Έβλεπα την ομάδα του Γιώργου Κωστίκου στο ματς με το Αιγάλεω. Τακτική αξιοπερίεργη. Σύστημα όσα πάνε κι όσα έρθουν. Παίκτες που έπαιζαν ένας Θεός ξέρει πού. Μεμονωμένες ενέργειες δεκάδες. Οργανωμένη καμία. Απέναντι στην πιο στατική και πιο προβλέψιμη ομάδα του πρωταθλήματος (το Αιγάλεω έχασε μέσα στο γήπεδό του από τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ, δημιουργώντας ελάχιστους κινδύνους) ο ΠΑΟΚ παραλίγο να συντριβεί. Το χειρότερο είναι ότι δημιουργείται η εντύπωση πως η σύσταση της ενδεκάδας προκύπτει με κριτήρια που δεν έχουν να κάνουν με τη φόρμα των παικτών ή τη χρησιμότητά τους. Ο Μαλαδένης για να χωρέσει έπαιζε λίμπερο ή κάτι τέτοιο. Ο Καρυπίδης δεξί μπακ κι ο Ουντέζε αριστερό. Ο Μίετσελ κάτι σαν κρυφό φορ με δύο οργανωτές στην πλάτη του (τον Βαγγέλη και τον Σικαμπάλα) και πίσω από αυτούς ο Ζαγοράκης, που κι αυτός έγινε κάτι σαν πλέι μέικερ στα ποδοσφαιρικά γεράματα, προσπαθώντας να βάλει τάξη στα ασυμμάζευτα. Ο Κωστίκος πρέπει να χαιρόταν το δημιούργημά του: είναι τόσο εγκεφαλικό που μόνο ο ίδιος το καταλαβαίνει –οι κοινοί θνητοί παθαίνουν πονοκεφάλους! Φταίει ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα παλιός άσος, πρώην τεχνικός διευθυντής και ελαφρώς αποτυχημένος κόουτς του Εθνικού; Δεν θα το 'λεγα. Σε μια ομάδα που ο μεγαλομέτοχος παρακαλάει τους παίκτες να κάνουν υπομονή για να πληρωθούν κι ο αρχηγός παρακαλάει τους φιλάθλους να μην έχουν απαιτήσεις, ο προπονητής δεν έχει να κάνει και πολλά: είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει, δεν αλλάζει τίποτα.

Το κακό είναι ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν μπορεί να μην έχει έναν ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή. Το ακόμα χειρότερο, ότι ο ΠΑΟΚ όχι μόνο αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών, αλλά θα έχανε κι αυτό που ο Γούμενος ονειρεύεται να φτιάξει με συμπαραστάτες τους Μητροπουλαίους. Οχι από τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟ. Αλλά από το βαρετό, κουραστικά επαναλαμβανόμενο και φτωχό σε ταλέντο Αιγάλεω.