Ο προπονητής-ηρεμιστικό και ο προπονητής-δάσκαλος (Sportday / Σπυρόπουλος

Απo τις δυο συνεχείς ήττες του Ολυμπιακού πριν από τα μέσα του πρώτου γύρου, στο πρωτάθλημα έχουν προκύψει οι δύο ακλόνητες «σταθερές» για τις δύο ομάδες που νίκησαν, τότε, τον πρωταθλητή.
Οι εξής:

• Ο ΟΦΗ, έκτοτε, δεν νίκησε ξανά. Ποτέ. Κανέναν. Πουθενά. Δώδεκα σερί ματς, έξι ισοπαλίες, έξι ήττες, απ' τα δώδεκα παιχνίδια σκόραρε μονάχα στα τέσσερα (σκόραρε, εννοείται, όχι περισσότερα από ένα γκολ κάθε φορά), άλλωστε φέτος γενικώς ο ΟΦΗ (με την εξαίρεση του χατ τρικ του Μαχλά εναντίον της Λάρισας) βάζει ένα γκολ ή κανένα. Κανένα, συνήθως. Εξ ου και η, μολονότι φτάνουμε στα μισά του Φλεβάρη, μετά βίας συγκομιδή διψήφιου αριθμού (10) τερμάτων.
• Ο ΠΑΟΚ επίσης, έκτοτε αλλά και πριν (τη νίκη του στο «κεκλεισμένο» Καραϊσκάκη), δεν νίκησε εκτός έδρας. Ποτέ. Κανέναν. Πουθενά. Ούτε, έστω, μες στη Θεσσαλονίκη! Πριν από το Καραϊσκάκη είχε μία ήττα και μία ισοπαλία, δίχως καν να σκοράρει. Μετά, εκτός έδρας πάντοτε, έχει τρεις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες.

Οι ακλονητες «σταθερές» οδήγησαν, με μαθηματική βεβαιότητα, στην... ακλόνητη (κοινή) κατάληξη: στα αεροδρόμια! Στις, όχι ακριβώς με λουλούδια, υποδοχές. Φεύγοντας ο Ολυμπιακός τότε απ' την Κρήτη, κράξιμο στο αεροδρόμιο. Επιστρέφοντας τώρα ο ΟΦΗ, κράξιμο στο αεροδρόμιο. Επιστρέφοντας και ο ΠΑΟΚ, κράξιμο στο αεροδρόμιο. Η φυλή των οπαδών αεροδρομίου.

Να νικησει κανείς τον Ολυμπιακό στην κακή βραδιά του, στη serata-no που λέν' οι Ιταλοί, είναι πειστήριο αξίας (της ομάδας). Σημαίνει ότι η ομάδα, κατ' αρχήν, έχει τα πολεμοφόδια να επωφεληθεί. Διότι απ' το ξεκίνημα έως σήμερα ο Ολυμπιακός, κατά πάσα πιθανότητα, είχε πιο πολλές από δύο νεκρές βραδιές. Μόνον δύο, ωστόσο, πλήρωσε. Δεν αρκεί ο μεγάλος να κοιμηθεί. Χρειάζεται κι ο υποδεέστερος να 'ναι πανέτοιμος και ικανός.

Ο ΟΦΗ και ο ΠΑΟΚ διαθέτουν, πράγματι, αξία. Οχι, φυσικά, την ίδια. Ο καθένας, όμως, τη δική του. Είναι προφανές ότι υπάρχει ζήτημα (όχι αξίας, αλλά) διαχείρισης, και πολλαπλασιασμού, των αξιών. Ο ΟΦΗ, σε νορμάλ συνθήκες, στη βαθμολογία θα έπρεπε να ευρίσκεται (με την εντελώς μετριοπαθή εκδοχή) κάπου κοντά στον Ατρόμητο. Στην πραγματική ζωή, ευρίσκεται πολύ μακριά από εκεί. Και αρκετά κοντά στον υποβιβασμό. Πρακτικά, για να τον γλιτώσει, έχει να προσπεράσει τον Λεβαδειακό. Τελευταία (30ή) αγωνιστική, κατά σατανική σύμπτωση, παίζουν στο Παγκρήτιο ΟΦΗ-Λεβαδειακός. Η ρεαλιστική προοπτική είναι ότι το χτικιό θα συνοδεύσει, σαν αχώριστη συντροφιά, τον Ομιλο έως το νήμα.

Ο Βαγγελης Βλαχος έβαλε στο βιογραφικό του αυτή τη σελίδα την οποία, στον επόμενο που θα το παρουσιάσει, θα (προσ)ευχόταν να μπορούσε να την παραλείψει. Να την κάψει, στη λήθη. Ο προπονητής, εδώ, έχασε το μέτρο. Κι έφερε τον πανικό. Οχι μόνον απέτυχε να «χτίσει» πάνω στη νίκη επί του Ολυμπιακού αλλά ξόδεψε αλόγιστα στη ροή, και του σώθηκαν νωρίς νωρίς, όλα τα (αναλώσιμα, ούτως ή άλλως) χαρτιά. Η διαιτησία, το 'να, τ' άλλο, τα γνωστά.

Ο Βλαχος υπέβαλε τους ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ σε διαδοχικά ηλεκτροσόκ. Τη μία, δεν κάνει να παίζουν στον ΟΦΗ. Την άλλη, τον χειμώνα θα φύγουν καμιά δεκαριά. Την παράλλη, είναι παικταράδες. Μετά, άμα δεν σκοράρει ο Μαχλάς δεν (ξέρει να) σκοράρει κανείς. Ζεστό, κρύο, ζεστό, κρύο, παρόλες, παρόλες, παρόλες, τους... αποτρέλανε! Φυσιολογικά, το επόμενο ηλεκτροσόκ ήταν να φύγει ο ίδιος. Ο ΟΦΗ πλέον, πριν απ' οτιδήποτε άλλο, εκείνο που πρωτίστως τούτη τη στιγμή χρειάζεται, είναι κάποιον... να τους καλμάρει. Να τονώσει τη γδαρμένη αυτοεκτίμησή τους. Προπονητή-ηρεμιστικό. Χρόνος υπάρχει. Παίκτες υπάρχουν. Πόντοι, για να κερδηθούν, υπάρχουν. Κόσμος, να σταθεί δίπλα, υπάρχει. Ησυχία-τάξη-ασφάλεια θέλει. Μειλίχιους τόνους. Και, προς Θεού, όχι άλλα ηλεκτροσόκ! Θα ψηθούν ζωντανοί, οι δόλιοι.

Ο ΠΑΟΚ είναι άλλη (κλινική) περίπτωση. Πολύ εγκαίρως, απ' τη φάση που μιλούσαν με τον Ματέους ακόμη, εδώ είχαμε προσπαθήσει να αναδείξουμε την ανάγκη, τα πολλά (και πολλά υποσχόμενα) νέα ταλέντα του «Δικεφάλου του Βορρά» να πέσουν σε καλά χέρια προπονητή-δάσκαλου. Ευθύνη, που ήταν αδικία να την επωμιστεί ο Κωστίκος. Αδικία, και για τα παιδιά και για τον Κωστίκο. Το δίκαιο (και, συνάμα, το έξυπνο) θα 'ταν η επιλογή του προπονητή-δάσκαλου να ανατεθεί εν λευκώ στον Κωστίκο. Και να πληρωθεί, φυσικά, απ' την ιδιοκτησία. Η ιδιοκτησία φάνηκε, όλο αυτό το διάστημα, να βολεύεται με την... προσωρινή λύση Κωστίκου. Μήνες μετά, προχθές ο Κωστίκος στάθηκε στα ελλείμματα στοιχειώδους (ομαδικής) εκπαίδευσης. «Παίξαμε τεχνητό οφσάιντ, ενώ δεν το διδάσκουμε στις προπονήσεις».

Στο μεταξυ, οι μικροί υποχωρούν και οι μεγαλύτεροι καλούνται (να αλλάξουν δραματικά τη δυναμική και) να ξελασπώσουν το κάρο. Μόνο που αυτά τα πράγματα δεν γίνονται... έτσι. Στον Ηρακλή, που κι αυτοί έχουν τη δική τους στρατιά των αξιοπρόσεκτων μικρών, δεν είναι κορόιδα ότι, παρά ταύτα, παίζουν (σαν) αναντικατάστατοι, απ' την αφετηρία της περιόδου, ο Κατσαμπής (33 ετών), ο Πουρσανίδης (34), ο Γεωργιάδης (34), ο Δρούγας (32). Και στην «περιφέρεια» της ενδεκάδας κινούνται ο Μουράτι (31) κι ο Λάουαλ (32). Το αποτέλεσμα είναι ότι στον «Γηραιό» έχει εξελιχθεί χημεία σε υψηλότερο επίπεδο. Και η, εκ του αποτελέσματος, συνέπεια; Οτι, ενώ η μεταξύ τους απόσταση είν' ένας (και μοναδικός) πόντος, ο Ηρακλής θεωρείται περίπου η ωραιότερη ομάδα της Α' Εθνικής κι ο ΠΑΟΚ... ο μέγας προβληματικός!