Το παζλ της νέας Εθνικής έχει (σχεδόν) κλείσει (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Επιστρέφοντας απ' το Ριάντ τις προάλλες, απ' το τουρνουά που δεν προσκλήθηκαν οι ξενιτεμένοι, μεταξύ άλλων ο Ρεχάγκελ προχώρησε στην υπόμνηση του αυτονόητου: έχουμε και τους επτά βασικούς του εξωτερικού. Επτά. Οχι οκτώ. Είχα επισημάνει τότε ότι, εάν ήμουν στη θέση του (όγδοου) Βρύζα, θα ανησυχούσα. Χθες, πράγματι οι επτά κλήθηκαν. Τώρα, για το τουρνουά στην Κύπρο. Ο όγδοος, ο Βρύζας, όχι.

Στο μεταξύ, οι επτά έγιναν... δέκα! Ο Σαμαράς, το γράψαμε εκείνη την ημέρα, ήταν ζήτημα κοινής λογικής. 'Η στους Ανδρες ή στην ησυχία της καθημερινής δουλειάς του, της εργασίας και της χαράς, στο Μάντσεστερ. Στις Ελπίδες, πια, δεν θα υπήρχε κανένα νόημα. Ο Ρεχάγκελ σπανίως βγαίνει απ' τον δρόμο της κοινής λογικής. Εως ποτέ. Κάλεσε τον Σαμαρά στους Ανδρες. Η άφεση της, αποδιδόμενης απ' την ΕΠΟ στον μικρό, ελάχιστης θερινής αμαρτίας. Οτι, ενώ οι Ελπίδες είχαν το φιλικό στο Βέλγιο τον Αύγουστο, εκείνος απλώς ειδοποίησε πως είναι τραυματίας. Αντί να μπει στον κόπο να πεταχθεί απ' την Ολλανδία (στις Βρυξέλλες) να τον δουν οι γιατροί της ομοσπονδίας και να φύγει καθαρός. Υποπταίσμα.

Ευχάριστο είναι ότι, ύστερα από κοντά οκτώ μήνες, ο 68χρονος Ρεχάγκελ κήρυξε λήξασα την προς παραδειγματισμόν ποινή του 25χρονου Αμανατίδη. Εδώ δεν ήταν υποπταίσμα, ήταν (από αγαθή επιθυμία μεν) επαγγελματικό σφάλμα (δε). Οτι ο Αμανατίδης απέκρυψε τραυματισμό, για να μη χάσει τη φιγούρα στο Συνομοσπονδιών, πέρυσι το καλοκαίρι στη Γερμανία. Μες στη νέα στέγη του, τη Φρανκφούρτη. Αλλά οι σοφοί παππούδες είναι για να συγχωρούν, αφού πρώτα σωφρονίσουν, τους ενθουσιώδεις εγγονούς. Ιδίως όταν ο εγγονός κάνει φέτος τέτοια σεζόν, όπως ο Αμανατίδης με την Αϊντραχτ, στην απαιτητική Μπουντεσλίγκα.

Ο δέκατος είν' ο Χαλκιάς. Ολη κι όλη η καριέρα του Χαλκιά στην Εθνική την προηγούμενη τετραετία ήταν τέσσερα δεύτερα ημίχρονα σε τέσσερα φιλικά. Η ζωή, πάλι, μετά (ή δίχως) τον Νικοπολίδη είναι κάτι που φαίνεται πως θα μας απασχολήσει... στα προκριματικά του Μουντιάλ 2010. Συνεπώς, η επιστροφή του ψηλού έχει μικρή σημασία στην πράξη. Πολύ μεγαλύτερη, ως μήνυμα. Με σαφείς αποδέκτες τον Κοτσόλη και τον Σηφάκη. Ο Κοτσόλης, στην ευκαιρία που του δόθηκε στη Σαουδική Αραβία, υπήρξε ό,τι και στο πρωτάθλημα με τη Λάρισα: καλός, μα ελάχιστα πειστικός.

Ο Σηφάκης, απλώς, χάνει χρόνο. Τον αφήνει να κυλά, δίχως να τον εκμεταλλεύεται. Παραμένει στο επίπεδο που μας τον είχε περιγράψει σε ανύποπτο χρόνο, αν δεν απατώμαι μετά το περσινό 1-1 του ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό στο «Γεντί Κουλέ», ο εξπέρ Τάκης Οικονομόπουλος ένα μεσημέρι στο ραδιόφωνο. Χαρισματικός, όμως αδούλευτος. Εξακολουθεί να κάνει, μ' όλο το ταλέντο του, βασικά λάθη. Κατά σύμπτωσιν, είν' ακριβώς η γνώμη που σήμερα έχει και ο Ρεχάγκελ. Οσο μένει στον ΟΦΗ, δεν βελτιώνεται. Ας δοκιμάσει κάπου αλλού, κατά προτίμησιν έξω, για να γίνει καλύτερος. Και να φτάσει στο επίπεδο να διαδεχθεί τον Νικοπολίδη. Είναι απόφαση καριέρας. Ζωής. Την έχει μπροστά του.

Και γιατί... Χαλκιάς; Διότι, απλούστατα, στο ελληνικό πρωτάθλημα παίζουν (και πρωταγωνιστούν) ο Γκαλίνοβιτς, ο Σορεντίνο, ο Πιζανόβσκι, ο Ντάνι Φερνάντες, ο Κόβατς, ο Μπέκαϊ, ο Βάνιακ, ο Σιντιμπέ. Εάν όχι ο Κοτσόλης ή ο Σηφάκης, να αντλήσεις ποιον από πού; Απομένουν ο Ζαφειρόπουλος του Λεβαδειακού, ο Μπαρτζώκας της Καλλιθέας, ο Λυμπερόπουλος του Ακράτητου, ο Μιχαηλίδης του Ατρομήτου. Και ο Αμπάρης του Ηρακλή, ο μοναδικός για τον οποίο θα είχε ένα κάποιο νόημα να κληθεί. Αλλά δεν είναι, δα, και σκάνδαλο ότι δεν κλήθηκε.
ΓενικΟ, πέρα από τα επιμέρους, συμπέρασμα: όσοι ενδιαφέρονται να επιβιβαστούν στο τρένο, ας σπεύσουν. Το κρίσιμο διάστημα είναι τώρα. Οχι το ερχόμενο φθινόπωρο. Τότε, θα 'ναι αργά. Τον Αύγουστο θα 'ναι η τελευταία πρόβα, κι από Σεπτέμβριο τα (επίσημα) ματς αρχίζουν. Οταν τα ματς αρχίσουν, οι προσθαφαιρέσεις θα 'ναι με το σταγονόμετρο. Η αναζωογόνηση της Εθνικής, σε ποσοστό χοντρικά 50% σε σχέση με το Euro 2004, έχει κιόλας συντελεστεί. Κάτι μικρομερεμέτια εκκρεμούν. Και ποτέ δεν θα καλούνται, για να 'ναι... απεριόριστες οι πιθανότητες, περισσότεροι από 22.

Τα ζευγάρια είναι σχηματισμένα. Νικοπολίδης+Χαλκιάς, Σεϊταρίδης+Βίντρα, Φύσσας+Λαγός, Δέλλας+Καψής, Κυργιάκος+Αντζας, Ζαγοράκης+Καφές, Μπασινάς+Κατσουράνης, Καραγκούνης+Λυμπερόπουλος, Γιαννακόπουλος+Γκέκας/Σαλπιγγίδης, Παπαδόπουλος+Αμανατίδης, Χαριστέας+Σαμαράς. Με τον Μάντζιο, φτάνουν 24. Κι αν χρειαστούν συμπληρώματα, είν' ο Γκούμας κι ο Ανατολάκης, ο Αλεξόπουλος κι ο Δάρλας, αύριο-μεθαύριο ο Τζιώλης, ίσως (εάν λήξει, επίσης απ' το Συνομοσπονδιών, η δική του... ποινή) ο Ταβλαρίδης, ενδεχομένως (σε εξτρίμ σενάριο) ο Λάκης.
Κλείσαμε!