Πράσινα και κόκκινα θερμόμετρα (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Η ήττα του Παναθηναϊκού από τον ΠΑΟΚ, προχθές στην Πυλαία, ήταν καλό νέο όχι μόνο για τους αντιπάλους του σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά και για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά δεν είναι. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον πρωταθλητή Ελλάδας είναι η υπεροψία, οσοδήποτε σπάνιες κι αν είναι οι εμφανίσεις της στον ορίζοντα. Οσο τον συνοδεύουν κοσμητικά επίθετα και ετικέτες όπως «τρένο», «ατμομηχανή» και τα σχετικά, τόσο απομακρύνονται τα πόδια των παικτών του από τη γη. Ανθρώπινο είναι και φυσιολογικό.

Θυμηθείτε την πορεία της περσινής ΤΣΣΚΑ μέχρι το φάιναλ-φορ της Μόσχας. Οι διαδοχικές νίκες είχαν ξεπεράσει τις 40 (αν δεν έχασα το μέτρημα) και η σιγουριά έδωσε σιγά σιγά τη θέση της στην αλαζονεία. Ταυτόχρονα, οι παίκτες της ξέχασαν πώς να πολεμούν. Οταν πια βρήκαν απέναντί τους έναν αντίπαλο μπαρουτοκαπνισμένο και αποφασισμένο να πουλήσει ακριβά το τομάρι του στα χαρακώματα (τη θαρραλέα Τάου, στον ημιτελικό της Ευρωλίγκας), έψαχναν το όπλο και δεν έβρισκαν ούτε το θηκάρι. Ενιωθαν σαν κάποιος να τους τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια. Ηταν πια πολύ αργά για δάκρυα.

Ο Δημήτρης Παπανικολάου είχε δίκιο όταν έλεγε ότι «είναι χρήσιμες οι ήττες σε αγώνες χωρίς σημασία». Ενα χαμένο ματσάκι στα μέσα της κανονικής περιόδου συνιστά ελάχιστη ζημιά, από τη στιγμή μάλιστα που συνοδεύτηκε από ήττα του Ολυμπιακού στο Μαρούσι. Εφόσον ο Παναθηναϊκός έχει να υποδεχθεί τους «κόκκινους» στο ΟΑΚΑ, κρατάει σφιχτά την κατάσταση στα χέρια του. Οι ήττες από τον ΠΑΟΚ, από την Ουνικάχα Μάλαγα και από τον Ολυμπιακό προσέφεραν στον Ομπράντοβιτς χρήσιμα μαθήματα και θύμισαν στην απαιτητική κερκίδα ότι ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή κορυφή είναι σπαρμένος με βράχια.

Τόσα και τόσα φαβορί έχουν αποτύχει στο παρελθόν. Ανάμεσά τους και ομάδες ανώτερες από το φετινό Παναθηναϊκό (όπως η περσινή ΤΣΣΚΑ, για να μην ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν), ανάμεσά τους και ομάδες του ίδιου του Ομπράντοβιτς (όπως η εθνική Σερβίας της τελευταίας διετίας). Ο ΠΑΟ του 2005-6 είναι εξαιρετική ομάδα, αλλά σε καμία περίπτωση ακατανίκητη.

Η αισιοδοξία των οπαδών του εν όψει των πλέι οφ της Ευρωλίγκας είναι δικαιολογημένη, αλλά χρειάζεται να χαλιναγωγηθεί. Τα ντέρμπι του Μάρτη και του Απρίλη κερδίζονται όχι με «μη μου άπτου» επίδειξη ανωτερότητας, αλλά με μάχη, με αυτοσυγκέντρωση, με προσήλωση. Στην Πυλαία, αλλά και στον πρόσφατο αγώνα με τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ, έλειψε από τον Παναθηναϊκό το «φονικό ένστικτο», αυτό που συνήθως του επιτρέπει να τελειώνει αγώνες με στεγνό καθάρισμα (π.χ. Μόσχα, Σιένα, Βελιγράδι αλλά και Μαρούσι).

Του έλειψε, επίσης, η φλόγα απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε με θερμοκρασία ηφαιστείου. Μικρό το κακό, όμως. Οι θνητοί υποφέρουν πότε πότε από υποθερμία. Οταν φτάσει η ώρα της μεγάλης πρόκλησης, το πράσινο θερμόμετρο θα χτυπήσει κόκκινο.