Ολα τα λεφτά στην Ευρώπη (SportDay/ Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Aρκετοί φίλοι με ρωτούν από χθες με μηνύματά τους για την περίφημη λίστα της Deloitte and Touche. Η βασική απορία των περισσότερων φίλων είναι πώς γίνεται να περιλαμβάνονται στη σχετική λίστα ομάδες όπως, για παράδειγμα, η Ρόμα και η Λάτσιο, οι οποίες όλοι γνωρίζουμε ότι είχαν πολύ μεγάλα χρέη. Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η λίστα περιλαμβάνει και αξιολογεί τις ομάδες με βάση τα έσοδα και μόνον, όχι την κερδοφορία.
Αργότερα μέσα στη χρονιά, η Deloitte θα παρουσιάσει αναλυτικά την οικονομική κατάσταση των ομάδων, απ' όπου θα προκύπτει μία ξεκάθαρη εικόνα για την οικονομική τους δυναμική. Θα πρέπει πάντως να σημειώσω ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που για πρώτη φορά έπειτα από 8 χρόνια βρέθηκε στη δεύτερη θέση της λίστας, συνεχίζει να παραμένει η ομάδα με τη μεγαλύτερη κερδοφορία. Το ερώτημα είναι αν η Γιουνάιτεντ θα μπορέσει να κρατήσει την πρώτη θέση στην κερδοφορία. Η οικογένεια Γκλέιζερ ποντάρει στην αυξημένη χωρητικότητα του «Ολντ Τράφορντ» και την άνοδο της τιμής του εισιτηρίου, που υπολογίζεται να είναι γύρω στο 20%. Ενα στοιχείο σχετικά με τα έσοδα των ομάδων που έχει ενδιαφέρον αφορά στο ποσό που βάζει κάθε ομάδα στο ταμείο της από τις πωλήσεις της φανέλας.
Η Γιουνάιτεντ εισέπραξε από τις πωλήσεις της επίσημης φανέλας πέρυσι 32 εκατ. ευρώ. Η Ρεάλ, από την άλλη, γύρω στα 68 εκατ. ευρώ. Η διαφορά είναι ότι με βάση τη συμφωνία της με τη NIKE, η Γιουνάιτεντ δεν επιβαρύνεται από έξοδα κατασκευής και διακίνησης του υλικού. Στη Γιουνάιτεντ πάντως, ακόμα και αν οι προβλέψεις για τα έσοδα επιβεβαιωθούν, είναι πολύ δύσκολο να συγκρατήσουν την πτώση της κερδοφορίας, μιας και θα πρέπει ένα μεγάλο ποσό από τα έσοδα (γύρω στα 45 εκατ. ευρώ ετησίως) να κατευθύνεται στην αποπληρωμή του χρέους που δημιούργησε ο Γκλέιζερ δανειζόμενος 500 εκατ. ευρώ για να πραγματοποιήσει την εξαγορά της ομάδας.
Σε ό,τι αφορά στο ζήτημα με τα χρέη των ιταλικών ομάδων, να θυμίσω ότι όντως οι περισσότερες έχουν πολύ μεγάλα χρέη, για τα οποία πάντως έχει γίνει σχετική ρύθμιση στην ιταλική Βουλή. Στα ενδιαφέροντα στοιχεία της λίστας που δημοσιοποιήθηκε συγκαταλέγεται το γεγονός ότι το συνολικό ποσό εσόδων των 20 ομάδων ξεπέρασε για πρώτη φορά φέτος το φράγμα των 3 δισ. ευρώ. Οι ειδικοί της οικονομίας των σπορ πιστεύουν ότι αυτό ειδικά το στοιχείο δείχνει πως το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ξεπερνά σιγά σιγά την ύφεση που προκλήθηκε από την κατάρρευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και φαίνεται ότι έχει περιθώρια ανάπτυξης. Μία εκτίμηση που θα επιβεβαιωθεί όταν οι ομάδες θα έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες για να μεγιστοποιήσουν τα έσοδά τους.
Στη λίστα, οι Αγγλοι έχουν 8 εκπροσώπους και οι Ιταλοί πέντε. Από του χρόνου όμως είναι πολύ πιθανό στον σχετικό κατάλογο να υπάρχουν περισσότερες γερμανικές και γαλλικές ομάδες, με δεδομένο ότι υπέγραψαν νέες και αποδοτικότερες συμφωνίες πώλησης τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Ειδικά οι Γάλλοι έχουν την καλύτερη συμφωνία σε όλη την Ευρώπη, που τους αποφέρει 600 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στη Γαλλία, οι γαλλικές ομάδες θα μπορούν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις να μπαίνουν στο Χρηματιστήριο και να αποκτούν έτσι τη δυνατότητα να αντλήσουν επιπλέον κεφάλαια.
Η μόνη γαλλική ομάδα που βρίσκεται στη λίστα είναι η Λιόν, η οποία την περίοδο 2004-05 είχε έσοδα 92.9 εκατ. ευρώ, με τον προϋπολογισμό της για την τρέχουσα περίοδο να έχει φτάσει τα 130 εκατ. ευρώ. Τα έσοδα της Λιόν μπορούν να μεγαλώσουν, αν οι Γάλλοι προχωρήσουν ακόμα περισσότερο στο Τσάμπιονς Λιγκ, εκτίμηση που ισχύει για κάθε άλλη ομάδα απ' αυτές που βρίσκονται στους «16». Μία ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση σε σχέση με τη δυναμική των ομάδων στη συγκεκριμένη λίστα αφορά στις εκτιμήσεις των ειδικών, που υποστηρίζουν ότι μέσα στην επόμενη τριετία η Τσέλσι, η Αρσεναλ, η Γιουβέντους, η Μπαρτσελόνα, η Μίλαν και η Μπάγερν θα είναι ομάδες που θα κυνηγήσουν τις τρεις πρώτες θέσεις της λίστας.
Η άγνοια
σκοτώνει κυρίως τους άλλους
Στην Αγγλία, όταν αγωνιζόταν με τα χρώματα της Γουέστ Χαμ, έγινε ο πρωταγωνιστής μιας από τις μεγαλύτερες επιδείξεις φερ πλέι. Στο αγγλικό πρωτάθλημα σε καμία περίπτωση δεν φανέρωσε τα πολιτικά του πιστεύω και τη μεγάλη συμπάθεια που τρέφει για τον ναζισμό.
Ο Πάολο ντι Κάνιο, από την εποχή που επέστρεψε στην Ιταλία, άλλαξε συμπεριφορά. Σε δύο παιχνίδια του ιταλικού πρωταθλήματος, με τη Λιβόρνο και τη Γιουβέντους, πανηγύρισε χαιρετίζοντας φασιστικά τους φανατικούς της ομάδας του, που διακατέχονται από νεοφασιστικά στοιχεία.
Η ιταλική Ομοσπονδία ποδοσφαίρου τον τιμώρησε γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο με πρόστιμο 10 χιλιάδων ευρώ και αποκλεισμό μιας αγωνιστικής. Στο παιχνίδι ανάμεσα στη Λάτσιο και τη Ρόμα, που έγινε πριν από περίπου 15 μέρες, τα νεοφασιστικά στοιχεία βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν μία ακόμα επίδειξη δύναμης, επιδεικνύοντας πανό κατά των θυμάτων του ναζισμού, αγκυλωτούς σταυρούς και φωτογραφίες του Χίτλερ. Ισως η συντηρητική ιταλική κοινωνία, την οποία ο Μπερλουσκόνι τραβά όλο και πιο δεξιά, να θεωρεί πλέον φυσικές τέτοιου είδους εκδηλώσεις, κυρίως νέων ανθρώπων.
Η άγνοια πολλών νέων για τα όσα συνέβησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καλλιεργείται σκόπιμα από πολλούς, διότι η Ιταλία ήταν με το μέρος των δυνάμεων του φασισμού, των υπεύθυνων δηλαδή για το αιματοκύλισμα της Ευρώπης. Και αυτό θεωρείται μαύρη σελίδα στην «ένδοξη» ιταλική ιστορία, η οποία πρέπει να σβήσει. Την ιστορική άγνοια των οπαδών είχε στόχο να πολεμήσει ο δήμαρχος της Ρώμης Βάλτερ Βελτρόνι, που οργάνωσε μία συνάντηση οπαδών της Ρόμα και της Λάτσιο με επιζήσαντες των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Στη συνάντηση παραβρέθηκε και ο ίδιος ο Ντι Κάνιο, ο οποίος παραδέχτηκε ότι δεν γνώριζε τους νόμους που είχε ψηφίσει ο Μουσολίνι –τον οποίο, όπως έχει παραδεχθεί δημόσια, θαυμάζει– για τους Εβραίους και δήλωσε ότι θεωρεί φοβερά τα όσα έπαθαν τότε. «Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να μαθαίνουν και να θυμούνται τι έγινε στο παρελθόν», δήλωσε μετά τη συνάντηση.
Και συμπλήρωσε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τις πολιτικές του ιδέες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τάσσεται υπέρ της βίας. Το ερώτημα πλέον είναι αν ο Ντι Κάνιο καταλαβαίνει. Αν καταλαβαίνει πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η άγνοια της ιστορίας, όσο και το ότι «οι πολιτικές του ιδέες» ήταν αυτές που ξεκίνησαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ό,τι ακολούθησε.